Ateş Parçası+18

36: İntikam

1 yıl sonra..

İçimde asla bitmeyen bir öfke vardı. O öfkeyi nasıl yeneceğimi bilmiyordum. 1 yıl önce sevdiğim adamın ölümüne şahit oldum. Sadece bir silah sesi ile hayatım darmaduman olmuştu. Ablam, çocuğu ve Okan abimden bile ayrı kalmıştım. Çünkü bir gün bunu yapacağımı bildiğim için,onlara zarar gelmemesi için.

Eldivenlerimi giyerek deri ceketimi düzelttim. Silahı belime yerleştirerek kumarhaneye girdim. Yine o tanıdık yüzünü görünce arka masasına oturdum. Eren yanıma geldi "Eminsin değil mi?" Dedi. "Kaç defa daha söyleyeceğim Eren eminim!"dedim sert sesle. Derin bir nefes verdi ve tekrar tezgaha ilerledi. Adamın kalktığını ve lavaboya gideceğini duydum. Hemen bende ayaklandım ve siyaha boyadığım saçlarımı geriye attım. Adamla aynı hizada yürümeye başladık. Kafasını bana çevirip sırıttı. Lavaboya girdiğinde arkasından girdim. Beni görünce yüzündeki sırıtma büyüdü,yanıma yaklaştı. Baba ulaştığı gibi kabine ittim. Belimdeki silahı çıkardığımda yüzü bembeyazdı kesildi. "Seni daha önce kimse öldürmedi değil mi Hakan, ama ben öldüreceğim seni!" Dedim. "Sen kimsin nesin lan sen!?" Diye bağırdığında silahı kafasına tuttum. "1 yıl önce sevgilimi benden aldın!" Diye bağırdım. "O ölmedi!" Şok içinde bakmaya başladım. "Yalan söyleme kulaklarımda hâlâ silah sesi!" Dedim. "Gözlerini bilerek kapattık, Emre yurt dışında şuan da Alara. O,o bir katil!"Katil? Katil. "Senin gibi bir pisliğin yaşamasına gerek yok!" Bir el ateş ettiğimde her yer çoktan kan olmuştu. Kanlara basmadan lavabodan çıktım. Silahı yıkadım ve belime attım. Hâlâ daha kafamda Emre'nin katil olması dönüyordu. Koridordan çıktığımda Erenle karşılaştık. "Sildim kamera kayıtlarını" dedi. "Teşekkür ederim, dikkat et kendine" diyerek Kumarhaneden çıktım. Asla pişmanlık hissetmiyordum. Sevgilimi bana öldü diye gösterip 1 senemi mahveden insanı öldürdüğüm için pişman değildim. Belki de onlar yüzünden sevgilim katil olmuştu. Yurtdışında olduğunu öğrenebilmiştim sadece.

Telefonumu çıkardım ve bir numaraya tıklayarak kulağıma koydum. "Başlat araştırmayı, sakın bir şey bulmadan gelme sikerim hepinizi!" Telefonu kapattığım gibi arabaya bindim. Kaldığım eve doğru sürdüm arabayı. Düşüncelerimden kurtulamıyordum bir türlü. Sıkıntılı bir nefes verdim ve arabayı ormanlık bir yerde çektim kenara. "Nerdesin kimlerlesin bilmiyorum,ama çok özledim yemin ederim" Kendi kendime konuşurken telefonuma yabancı numaradan bir mesaj düştü.

+44***: kalbindeyim güzel kızım,her zamanki gibi tek ama kalbinde.