MY PIGGY PRINCE

CHAPTER 1: 10 years LATER

CHAPTER 1: 10 years LATER

ANdito ako ngayon sa hide out ko sa skul. ISa siyang abandoned  room kung saan ko isinasagawa ang panroromansa ko sa mga lecheng flirt na babae...

Humigit kumulang isandaan na ang nadala ko rito. 

kasi naman.....

ako pa?!!!

MYKO GABRIELLE DELA POLAVIEJA...

>>>>ang pinakaguwapo, pinakamayaman, pinakacool, cassanova, at ultimate heartbreaker...

anak lang naman ako ng pinakamayaman at pinakasikat na businessman sa buong bansa...

Half Korean, Half Filipino pero proud to be PINOY... 

BAKIT LAPITIN AKO NG MGA BABAE???

WELL,... magtataka ka pa ba naman?

Eh ang katawan ko lang naman ang habol nila eh...

lalo  na ang aking RED,  KISSABLE LIPS...

Magaling daw kasi akong humalik,, Yung tipong hahanap hanapin mo kahit tulog ka na!!!

Pero hanggang dun na lang yun.. 

Bata pa ako nu at ayaw ko pang magkaroon ng responsibilidad..

saka na lang ako magkakalat ng magagandang lahi pag ako na ang nagmamay-ari ng company namin...

HAYYYY...

ang mga babae???

HIndi dapat seryosohin yang mga yan...

Sakit lang sila sa ulo... Sasabihin nilang mahal ka nila pero iiwan ka rin nila..

TULAD NG MOMMY KO... Sabi niya, sobrang saya raw niya na dumating ako sa buhay niya...

Na hindi raw niya kayang mawala ako sa piling niya dahil mahal na mahal niya ako...

Eh bakit ganun???

Birthday ko noon nang 5 yrs old alng ako. Sabi niya uuwi raw siya  para makasama ko siya sa pinakaespesyal na araw sa buhay ko...

Pero hindi eh... Ni anino niya hindi ko nakita. Hanggang sa lumipas ang mga araw., buwan, taon,... hanggang sa lumaki na ako... Ni hindi ko na siya nakita pa.. Ewan ko!!! Wala akong alam ... Wala akong ideya kung bakit siya bigalng nawala...

Sobrang lungkot ko nun... Araw-araw akong umiiyak.. Hinahanap ko si MOMMY. Hindi ko na nga sinasara ang bintana at pintuan ng kuwarto ko kasi umaasa ako na balang araw, babalik din siya!

Pero sa sobrang kalungkutan at pag-aalala, halos maisara ko na ang puso ko sa ibang tao.. Hindi rin ako magkaroon ng sapat na atensyon sa aking Daddy dahil busy siya sa pagpapayaman...

MUla noon, ayaw ko nang magtiwala at maniwala  sa mga pangako ng ibang tao... Kasi alam kong hindi rin nila iyon matutupad...

bakit pa kasi ang hilig mangako ng iba di ba???

NAKAKADISAPPOINT ...