İnci | Nârin Bir Hazine

51.Bölüm İnci'den

"Cihan."

"Efendim Kadir."

"Nasılsın?"

"İyiyim çok şükür."

"....

"Sen?"

"Bugüne kadar ölüydüm bugün nefes almaya başladım."

".....

"İnci ile biraz konuşmak istiyorum."

Cihan'ın bakışları bana dönmüştü,abimin söylediğine karşılık onay verircesine ağır ağır başımı sallamıştım.Bir daha da kimse birşey söyleyemişti abim elimi bırakmadan beni herkeste uzak bir masaya yönlendirip oturduğunda beni de yanına oturtmak istedi ama ben tam karışısına oturmak için hareket ediyordum ki sesiyle durdurdu beni.

"İnci."

"Efendim."

"Yanıma otur ne olursun."

"Peki.

Yanına geçip geri oturudum yüzünü bana çevirdiğinde yakından gördüğüm yüzüyle bakakaldım.Gercekten de abimin yüzü çökmüştü,içim paramparça olurken kendi haline bakmadan benim halimi sormaya başlamıştı;

"Nasılsın İncim."

"İyiyim abi."

"Yeğenlerim nasıl?"

Bu soruyu sorarken titreyen sesine göz yaşlarımız yine aktı akacaktı ki iyi haberi ona da verip biraz olsun rahatlatmak istedim.

"Bugün gittik görmeye iyiler yavaş yavaş büyüyorlar."

"Oh çok şükür yarabbim,peki senin bir şeye ihtiyacın var mı?"

"Yok sağolasın."

"Doktor ne dedi bir tehlike kalmış mı?"

"Yok kalmadı o da geçti çok şükür?"

"Bana olan kırgınlığın geçti mi peki affedecek misin beni?"

"Abi ben..."

"İnci çok pişmanım abim yemin ederim çok pişmanım ,ben ister miydim bunların olmasını Allah benim belamı versin.Tamam dönemeyiz artık geriye ama bir aydır keşkelerle yaşıyorum İncim,sana yemin ederim ki sen yokken hayatımın tadı tuzu yok neşesi yok aklım hep sende hep yeğenlerimde."

"Yokluğunu hep hiseettim abi inan bana."

"Burnunda tütüyorsun be abicim."

Tek kolunu açtığında ona doğru kayıp girdim yine kolunun altına başımı göğsüne yaslayıp uzun zaman sonra özlemle sarıldım abime.

"Özür dilerim."

"Geçecek abi."

"Geçer mi?"

"Geçmez dediğim neler geçti bu da geçer."

Saçlarımı koklayarak konuşuyordu biraz önceye nazaran sesi biraz daha toparlamıştı.

"Abi kendini toparlamalısın artık."

"Sen yüzüme bakıp beni tekrar abin olarak kabul edeceksen neden toparlamayayım ki abim."

"Abi..."

"Yakma çiğerimi İncim git deme bana ne olursun."

"Kabul edeceğim abi gitme kal yanımda varlığına ihtiyacımız var yeğenlerin seni de tanımalı artık."

Kolunu gevşetip yüzüme baktı emin olmak ister gibi bakıyordu gözlerime.
Söylediğimi onaylamak ister gibi gözümü sıkıca kapatıp açmamla anlımdan öpmesi bir olmuştu.Başımı geri göğsüne yasladığımda konuşmaya devam ettim;