ကျောင်းသားအနေဖြင့် အရင်ကအတိုင်း ဆိုးသွမ်း နေရင်တောင်မှ သူ လက်လျော့ပေးပြီး ပျက်စီးသွားသည်ကို သူထိုင်ကြည့်မနေသင့်ပေ။ သူသည် ကျောင်းသား အားလုံးကို ညီတူညီမျှ ဆက်ဆံပြီး ဝမ်ကျစ်ချူးအား လမ်းမှား မရောက်စေရန် ဆွဲခေါ်ရမည်ဖြစ်သည်။
ပညာသင်ပေးခြင်းသည် ဆူပူခြင်းမဟုတ်၊ မေတ္တာတရားများနှင့် အားပေးခြင်းမျိုးဖြစ်သည်။ အခုလို အချိန်သည် ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့အား ဝေမျှပေးရမည့်အချိန်ဖြစ်သည်။
ဌာနမှူးသည် လက်ကိုမြှောက်လိုက်ကာ ကျောင်းသားဝမ်၏ပိန်ပါးသော ပုခုံးလေးအား ပုတ်လိုက်ကာ ကြင်နာစွာပြုံး လျှက် "မဟုတ်ပါဘူး၊ မင်းက တော်တဲ့ကလေးပါ"
ဝမ်ကျစ်ချူးဟာ သူ့ခေါင်းကို ပလုပ်တုတ်လေးတစ်ခုကဲ့သို ခါယမ်းလျက် "မဟုတ်ပါဘူး ဆရာ"
ဌာနမှူးဟာ အနည်းငယ်စိုးရိမ်သွားလျှက် "ဘာလို့ မင်းက လူတော်လေး မဟုတ်ရမှာလဲ။ သေချာပြန် စဉ်းစားကြည့်ပါဦး မနေ့က မင်းကျောင်းကို ပြန်လာပြီး ဟန်ဆောင်...။ မဟုတ်ဘူး မင်းစာလေ့လာ ခဲ့တာပဲ"
ဌာနမှူးရဲ့ စကားက ဝမ်ကျစ်ချူးကို အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှားသွားစေပြီး ဂျူနီယာ အလယ်တန်းကျောင်းမှာ ပထမဆုံး အတန်းရှေ့တွင် စကားပြောရ သလိုမျိုးပဲ ကိုယ်ဆက်ပြောမည့် စကားများကိုတောင် မေ့သွားမိသည်။ သူ၏ ဦးနှောက်လေးမှာ အလျင်အမြန် ပြန်လည်တွေးတောလိုက်ပြီး သူနှင့်သူမူလခန္ဓာကိုယ် လုပ်ခဲ့သည့် စည်းကမ်းမရှိသောကိစ္စများအား ရေတွက်နေခဲ့သည်။ "မနေ့က ကိုယ်ပိုင် စာလေ့လာချိန်ကို ကျွန်တော်ပြေးခဲ့တယ်လေ"
ဌာနမှူး : "မင်းကအရင်စပြီး ဝန်ခံတယ် ပြီးတော့ နောင်တလဲရတယ်လေ"
ဝမ်ကျစ်ချူး : "ကျွန်တော်ဆရာ့ကို ကျိန်ဆဲခဲ့သေးတယ်"
ဌာနမှူးက ပြန်နောက်ဆုတ်သွားလျက် "မင်းအနာဂတ်မှာ ဘာပြစ်မှုမှမကျူးလွန်နဲ့တော့"
ဝမ်ကျစ်ချူးသူ့ကိုကြည့်လိုက်ပြီး "ကျွန်တော်ဆရာ့ကို နာမည်ပြောင်တောင်ပေးထားသေးတယ်"
ဌာနမှူး၏ အပြုံးများ ခဏတာရပ်တန့်သွားပြီး "ဆရာ ဒါတွေ ဂရုမစိုက်ဘူး"
ဌာနမှူး က ရုတ်တရက်ကြီး သည်းခံနိုင်သွားတာလဲ ခန္တီပါရမီအတွက် လေ့ကျင့်နေတာလား။ ဝမ်ကျစ်ချူးသည် အနည်းငယ် မှင်သက်မိသွား၏။ သူ၏အင်္ကျီမှ အနားစကို သူ၏လက်ချောင်းများနှင့် ခေါက်လိမ်နေပြီး "ကျွန်တော် ကျောင်းအုပ်ကြီးရဲ့ ရုံးခန်းမှာ ကြော်ငြာသေးသေးလေးတစ်ခု သွားကပ်သေးတယ်။"
ဌာနမှူး : "အဲ့ဒါလည်းမင်းလုပ်ခဲ့တာပဲလား"
တဖက်လူ၏ လေသံမာလာသောအခါ ဝမ်ကျစ်ချူးကြောက်လန့်သွား၏။
သူအော်လိုက်မိသောကြောင့် ကျောင်းသားလေးကြောက်လန့်သွားသည်ကို တွေ့သောအခါ ဌာနမှူး က မျက်လုံးမှိတ်ကာ သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး "အဲ့ဒါလဲ အဆင်ပြေပါတယ်"
ဝမ်ကျစ်ချူးဟာ ခဏတာမျှ မှင်သက်မိသွားသည်။ ဌာနမှူးအား မယုံကြည်စွာကြည့်နေပြီး သင်္ကာမကင်းသော အသံဖြင့် "ဘာကိုလဲ ဆရာ?"
ဌာနမှူးဟာ သူ၏သဘောထားကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပြသည် "ဝမ်ကျစ်ချူး၊ မင်းအတန်းပြေး ပေမယ့်၊ ကျိန်ဆဲ ပြီး မင်းကိုယ် ငါ့ကို နာမည်ပြောင်ပေးတယ် ပြီးတော့ ကျောင်းအုပ်ရဲ့ ရုံးခန်းမှာလဲ ကြော်ငြာ အသေးလေး ကပ်ခဲ့သေးတယ်။ မင်းက လူတော်လေးပဲ"
ဝမ်ကျစ်ချူး : ............
[စနစ် : .........]
သူတို့က ရုတ်တရက် ဌာနမှူး ဆိုသော အလုပ်သည် သာမန်လူများ လုပ်နေနိုင်သည့် အလုပ်မျိုးမဟုတ်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။
ဝမ်ကျစ်ချူး နောက်ထပ်ပြောမှာကို ကြောက်နေပုံဖြင့် ဌာနမှူးက အလျင်အမြန်ပြော၏ "ဝမ်ကျစ်ချူး၊ အကယ်၍ မင်းက ကိုယ့် အမှားကို သွက်သွက် လက်လက် ဝန်ခံတယ်ဆိုရင် ဒါက မင်းကိုယ်မင်း ပြောင်းလဲပြီး လမ်းမှန်ကိုလျှောက်ဖို့အတွက် ပထမဆုံး ခြေလှမ်းပဲ။ အရင်က ကိစ္စတွေအတွက်လဲ ..."
ဌာနမှူး သည် ခဏတာ ရပ်တန့်သွားသော်လည်း သဘောထားကြီးစွာဖြင့်ဆက်ပြောသည် "အတိတ်နဲ့ ပတ်သတ်ပြီးတော့ ဆရာက မင်းကို အနှောင့်အယှက် ပေးမှာမဟုတ်ဘူး၊ မင်းအမှားတွေ ကို အမှန်ပြင်ပြီး အတိတ်ကနေ သင်ခန်းစာယူနေ သရွေ့ အဆင်ပြေတယ်။ ဆရာ့စကားတွေကို မှတ်ထားပါ။ ဒုက္ခပင်လယ်ကအဆုံးအစမရှိဘူး မင်းပြန်လှည့်လိုက်ရင် ကမ်းကို ပြန်ရောက် နိုင်တယ်။ မင်းကိုယ် မင်းနောက်ပြန်လှည့် လိုက်တဲ့ အခါက မင်းအတွက် လမ်းမှန်ပဲ ဖြစ်လိမ့်မယ်"
