Kız Kaçıran |Askeri Texting|

0.8

Canım çok acıyordu ama kalbim daha çok acıyordu. Annemi geride bırakmıştım. Ne kadar beni sevdiğini belli etmese de sevgisine emin olduğum babamı da bırakmıştım. Onun aklına girip beni böyle bir evliliğe sokan abilerimi ise iyi ki arkada bırakmıştım. Ama Afil abimi de özleyecektiim. Onu da çok seviyordum çünkü.

Burnumu çeke çeke ilerledim yollardan. Arada bir ardımı dönüp bakıyordum. Tekrar geri dönecek gibi bir hâlim vardı. Ama dönemezdim. Beni mahvederlerdi. Babam bile göz yumardı yapılacak her şeye. Çünkü evden kaçarak adlarına leke sürüyordum.

Gizlene gizlene yürürken az ötede kıkırdayan bir kadın sesi duyunca olduğum yere sindim hemen. Çömelip gizlenirken sesler iyice yakınlaştı ve yolun başında Pınar ablayı gördüm. Amcamın ortanca kızıydı ve bu saatte dışarıda tek başına gülüşerek geziyordu. Aklını kaçırdığından şüphe edecektim ta ki ardından görünen adama kadar.

Ateş Koçoğlu..Evleneceğim adam.

Pınar ablanın ardından gelirken gülüyordu. O herkese öfke kusan adam şu an gülüyordu. Hem de Pınar ablaya. Bir an için midemin bulandığını hissettim. Yoksa onlar...

Eğer öyle bir şey varsa neden beni bu duruma düşürmüştü ki! Onun yüzünden kaçıp gidiyordum. Madem seviyordu Pınar ablayı alsın onunla evlensindi! Neden beni harcamışlardı ki!

Kırgınlık ve gözyaşlarıyla onlara bakarken yakınıma geldiklerini farkettim. Ağaçlık alana geliyorlardı. İyide neden?

Tedirgince otların arasına sindim iyice. Elimi ağzıma kapayıp nefes sesimi kısmaya çalıştım ve onları gözetlemeye devam ettim.

Pınar abla kocaman bir ağaca sırtını yaslayıp Ateş abiye baktı. Ateş abi de etrafa bakınıp ona doğru adımladı ve bir anda öpmeye başladı. Şaşkınlıkla gözlerim büyüdü. Onlar bir de ayıplı şeyler mi yapıyorlardı yani! Hii! Bu adam evlenecekti. Hem de benle! Ama başka kadınla iş pişiriyordu. Hem de öz kuzenimle!

Onları şöyle basıp düğünü iptal etme isteğiyle dolup taştım ama bu saatte burada ne işim vardı kavgası çıkar ve olan yine bana olurdu. O yüzden saklandığım yerde öfkeyle gitmelerini bekledim. Şerefsiz herif hayatımı mahvederken gönül eğlendiriyordu. Asıl eğlenen ben olacaktım ama. Bir an evvel gitmeleri lazımdı. Abilerin abisi beni bekliyordu çünkü. Acele etmem gerekiyordu.

"Yazık oldu çoluk çocukla evlendiriyorlar seni!"deyip kıkırdayan Pınar abla ile duraksadım.

"Hatırlatma şu meseleyi Pınar. Benim de istediğim bir evlilik değil zaten. Bir de ciddi ciddi çoluk çocukla olacak"diyen Ateş abi ile yutkundum sertçe.

"Şifa aptal bir kızdır. Merak etme sen. Aynı evde yan odasında sevişsek bile anlamaz. Biraz salaktır hatta"diyen Pınar abla ile gözlerimi yumup akıttım gözyaşlarımı. Benimle bir abla edasıyla ilgilenen bu kadının ardımdan ettiği bu laflar çok ağır gelmişti. Böyle düşündüğünü bilmek canımı çok yakmıştı.

"Pınar baçma sapan laflar etme di canımı sıkma gece gece. Bir göreyim dedim şu ettiğin laflara bak"deyip azarladı Ateş abi. Ama eminim bunu dtuyduğu için içten içe sevinmişti o da. İşine gelirdi benim aptallığım! Sonra tekrar öpüşmeye başladılar. Onlara bakarken kırgınlıkla soludum. Kaçıp gidecektim ben zaten. Onun dedikleri umrumda değildi. Canım, Pınar ablanın dediklerine sıkılmıştı. Ettiği laflar ona yakışmıyordu ama sanırım o böyle biriydi. İkili oynadığı için anlayamamışım. Dediği gibi saf olmalıyım. Aptal ve saf!

Onlar öpüşürken öne doğru çıkıp gitmeyi düşündüm. Ama daha doğrulamadan bir titreşim sesi doldu kulağıma. Siktir! Telefonum çalıyordu. Ve bu sessiz karanlık yerde titreşimin bile nasıl ses çıkardığını öğrenmiş oldum! Telaşla elimi pantolonuma atıp telefonun rastgele tuşlarına bastım. Neyse ki susmuştu. Korkulu bakışlarım hemen onlara döndü.