Moving to London, Dutch Liam Payne fanfic

Hoofdstuk 23

Hij glimlachtte en we liepen naar binnen. Eenmaal bij onze hotelkamer pakte we onze kleren en spullen in. Morgen gaan we naar Miami, dan zie ik Jade niet meer en kan ik proberen haar uit mijn hoofd te zetten.

*JADE P.O.V*

Niall stapte de auto weer in.

''NOTHING!'' Schreeuwde hij. Ik stond nog steeds stomverbaasd op de stoep. Heb ik iets verkeerds gedaan? Liam deed zijn armen om mijn heen.

''I'll talk to him babe. You didn't something wrong. Now, go home and I see you tomorrow at the airport.'' Hij gaf me een kus en gaf me nog een snelle knuffel omdat de andere al in de auto zaten.

''Bye.'' Zei ik nog.

Bo en Demi kwamen naar me toegelopen.

''Wat is er met Niall?''

''Weet niet.'' Zei ik kortaf. De taxi stond alweer klaar en gelukkig was het niet dezelfde creep als op de heenweg. Dus ik kon gewoon van voren zitten.

''Waarom is Zayn zo knap?'' Vroeg Demi zichzelf af. Ze staarde naar buiten.

''Waarom is Harry zo knap?'' Zei Bo nu op dezelfde toon als dat Demi zei.

''Zie je, voordat Jade hier in Londen was vonden jullie One Direction maar niks. Als ik nog maar 'One' zei zuchtten jullie al.'' Zei Demi.

''Het spijt ons daarvoor!'' Zei Bo lachend.

Het was niet zo druk gelukkig op de weg, dus we waren al snel thuis. Ik gaf de chauffeur wat geld en we stapten uit.

''Thanks!'' Zei Demi voordat ze de auto deur dicht klapte.

Het was 22:30. Mijn ouders zullen vast nog wel beneden zijn. We deden onze jassen uit. Demi en Bo gingen alvast naar boven en ik liep naar de woonkamer. Mijn vader lag op de bank met allemaal papieren rond om hem heen. Ik liep naar de bank en pakte een blaadje. Het waren allemaal roddels, waarschijnlijk voor het tijdschrift.

Ik pakte alle blaadjes om het op te stapelen. Terwijl ik dat deed, kwam ik een foto van mij en Liam tegen. We liepen toen hand in hand langs de zee. We keken elkaar toen op dat moment aan.

Ik glimlachtte en nam de foto mee naar boven. Het tochtte een beetje op de overloop. Ik zag dat de deur van mijn ouders slaapkamer open stond en ook van hun balkon.

''Hoi mam.'' Zei ik. Ze zat op het balkon maar het was best koud. ''Waarom zit je buiten? Het is koud.'' Ik had kippenvel op mijn armen. Ik wreef met mijn handen er overheen.

''Gewoon, een beetje nadenken over alles. Dinsdag ben ik de hele dag op de redactie en papa is bij vrienden. Je hebt een dagje alleen met Emily.'' Vertelde ze. Dat kwam goed uit, ik heb Emily echt in de steek gelaten deze eerste week.

En Demi en Bo zouden dan ook weg gaan die dag.

Ik knikte en gaf mijn moeder een kus op de wang. ''Weltrusten.'' Zei ik.

Ik liep weer terug naar de overloop. Ik hoorde Bo zachtjes neuriën in de douche en Demi deed net haar pyjama shirt aan toen ik binnen kwam. Ik ging me ook maar omkleden. Deze jurk was eigenlijk een maatje te klein. Ik haalde mijn make-up eraf en deed mijn haar in een slordige knot.

''Awww.'' Zei Demi toen ze de foto op mijn bed zag liggen. Ik lachte en pakte het uit haar handen. Er was nog een fotolijstje over aan mijn muur. Perfect!

''Joehoeee.'' Zei Bo toen ze mijn kamer in liep. Ze had haar telefoon in haar handen en haar haren zaten gewikkeld in een handdoek.

''Ik heb een appje van Harry!'' Zei ze.

''Vertel?'' Vroeg ik.

''Hi Bo, are you tomorrow at the airport? Pleaseee for me? X Harry.'' Las ze voor.

''Dat is zo lief!'' Zei Demi. ''We gaan wel hoor.''

Ik knikte. Ik krijg nu al een naar gevoel in mijn maag als ik er aan denk dat Liam weg gaat. Ik voel me zo op mijn gemak bij hem en hij is zo lief voor me. Er stroomde een traan over mijn wang. Demi sloeg een arm om me heen en Bo kwam naast ons zitten op bed. Ze wisten al precies waarom ik huilde.

''Kom, we gaan maar slapen.'' Zei Bo na een tijdje. ''Morgen vroeg uit ons nest, lieve vogeltjes!''

Ik lachte een beetje door mijn tranen. Demi trok de dekens over ons heen en ik viel al snel in slaap.

--

Die ochtend liepen we naar het hotel waar ze logeerden. Weer stonden er allemaal directioners voor de ingang. Ik keek om me heen en gelukkig zag Paul me. Hij zwaaide en hij wenkte naar twee bewakers die aan de zijkant stonden.

Ze knikten en kwamen onze richting opgelopen. ''Jade, Demi and Bo?'' Vroeg een grote, donkere man. Ik knikte.

''Follow me, ladies.''

Dit typische meiden gegil deed me echt denken toen ik er zelf tussen stond samen met Emily. We liepen door de groep heen naar de ingang. Ik zag ze al staan bij de receptie met hun koffers en nog andere mensen waar ze mee rond touren.

Liam stond omgedraaid naar mij toe. Ik rende naar hem toe, sprong op zijn rug en gaf hem een kus op zijn wang.

''Jadeeee!'' Zei hij. Hij draaide rond.

''Stooop! Stop!'' Zei ik lachend. Hij zette me neer en de wereld draaide rond. Zo duizelig was ik. Ik sloot even mijn ogen en een paar secondes later was alles weer normaal. Hij deed zijn armen om mijn middel heen.

''I'm happy you're now with me, Jade.''

Fluisterde hij. Ik glimlachtte.

''Oh, hi!'' Hoorde ik iemand achter me zeggen. Ik draaide me om en zag een mevrouw staan met blond, bijna wit haar. ''I'm Lou teasdale. And you're Jade?'' Vroeg ze.

''Yes I am! Nice to meet you.''

''Same!'' Zei ze vrolijk. ''I am the make up artist of the boys. I heard so many things about you.''

Ik moest lachen en ik voelde dat ik rood werd. Ze was wel aardig.

Harry kwam aangelopen met een klein kindje in zijn armen. Ze was iets jonger als Emily en zo schattig! Hij liep naar Bo toe.

''And that's my daughter, Lux.'' Zei Lou.

''Aww she's so adorable!'' Zei ik.

''Hello?! It's time to go! We're going outside through the backdoor. Thank you.'' Riep er een man boven ons uit.

''Yeasss America!'' Zei Niall.

Niall deed me weer denken aan gisteren avond. Ik tikte Liam aan.

''Did you talk with Niall?''

''Uhm.. Yes. He had a bad day. He miss his family.''

Ik knikte. Ik snapte het wel waarom hij daardoor zo chagrijnig was.

Liam pakte mijn hand en we liepen door de achterdeur. Er stond een bus voor ons klaar, waar heel de 'crew' in kon.

Bo zat bij Harry op schoot. Ze zag dat ik keek en ze trok een wenkbrauw op. Ik rolde met mijn ogen en moest lachen.

Paul deed de autodeur dicht. Toen hoorden we geklop op het raam.

''Paul! Paul it's me, Eleanor!''

''Everybody says that! Go away!'' Riep hij terug.

Louis deed (voorzichtig) de deur open en het was inderdaad Eleanor. Hij omhelsde haar.

Ze keek met een 'Zie je wel'-blik naar Paul. ''Sorry, sorry!'' Verontschuldigde hij. We moesten lachen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Woaaaaah thank you all for the reads!!