Ο Τελευταίος Εφιάλτης [Παύση Ανανεώσεων!]

Κεφάλαιο 15

«Πού πηγαίνουμε;» ρώτησε χαμηλόφωνα και χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, αφού η φωνή της ακουγόταν αδύναμη ήδη. Ξερόβηξε και επανέλαβε την ερώτηση με πιο σταθερή φωνή, ελπίζοντας να δώσει έτσι στον εαυτό της το κουράγιο που ζητούσε και να ακουστεί περισσότερο σίγουρη.

Δεν είδε το πρόσωπό του, αλλά τον αισθάνθηκε να χαμογελάει. «Εκπαίδευση!» απάντησε εκείνος. «Είναι ωραία εκεί, γιατί δεν ξέρεις μέχρι πού μπορείς να φτάσεις μέχρι τη στιγμή που έρχεσαι σε επαφή με τον κόσμο της Εκπαίδευσης και νομίζω πως πάντα θα υπάρχει ένα γοητευτικό κομμάτι στο να ανακαλύπτεις τον άλλο σου εαυτό!»

Συνοφρυώθηκε, γιατί ίσως να μην περίμενε μία τέτοια απάντηση. Δεν της ακουγόταν τόσο ευτυχές, ούτε μπορούσε να μοιραστεί την χαρά και τον ενθουσιασμό που φαινόταν να έχει ο Ράιαν. Εκπαίδευση; Τι είδους εκπαίδευση; Ηθική, σωματική, ψυχολογική; Τι; Ό,τι κι αν ήταν δεν της φαινόταν ιδιαίτερα ταιριαστό στον χαρακτήρα της. Προτιμούσε την ηρεμία και την χαλάρωση, παρά την ένταση και τις καταστάσεις που έκαναν την αδρεναλίνη της να χτυπάει κόκκινο. Προτού πανικοβληθεί, προσπάθησε να πείσει τον εαυτό της πως έπρεπε να περιμένει πρώτα να δει πώς θα ήταν εκεί και να μην καταλήξει σε πρόωρα, άσκοπα συμπεράσματα.

«Η φάση της Εκπαίδευσης περιλαμβάνει στάδια. Το πόσα θα είναι εξαρτάται από τις επιδόσεις σου στα βασικά στάδια που ευτυχώς είναι μόνο δύο· το Διανοητικό και το Πρακτικό.» συνέχισε ο Ράιαν. «Επιλέγουμε να σε εκπαιδεύσουμε πριν έρθεις σε επαφή με τους άλλους βρικόλακες και και πριν γίνει αισθητή η παρουσία σου στον Κόμη και αυτό επειδή θεωρούμε πως είναι καλύτερο να γνωρίζουν όσο το δυνατό λιγότερα άτομα για τις ικανότητές σου.»

«Αλήθεια, γιατί;»

Σταμάτησε να περπατάει και γύρισε να την κοιτάξει, ανακόπτοντας απότομα την πορεία της, γεγονός που την έκανε να παραπατήσει, ώστε να μην πέσει πάνω του. «Όσο περισσότερο κρύψεις τις ικανότητές σου, τόσο το καλύτερο για εσένα.» της ψιθύρισε. «Ξέρεις, μερικές φορές είναι καλύτερο να νομίζουν πως είσαι άχρηστη, ακόμα κι αν δεν είσαι στ' αλήθεια, γιατί μόνο έτσι μπορείς να καταφέρεις να 'τους την φέρεις' ας πούμε. Αν οι ικανότητες και οι δυνάμεις σου παραμείνουν μυστικές, θα μπορέσουν να λειτουργήσουν κάπως σαν άσος στο μανίκι σου, τον οποίο θα μπορείς μόνο εσύ να ξέρεις πότε και πώς θα τον χρησιμοποιήσεις.»

Η Έμιλι κούνησε καταφατικά το κεφάλι της και στο μυαλό της επεξεργάστηκε τα λόγια του, τα οποία της φάνηκαν απολύτως λογικά και βοηθητικά. Σίγουρα θα ήταν καλύτερο αν κανένας δεν γνώριζε τις δυνάμεις της, παρά μόνο εκείνη, αλλά για άλλη μια φορά έπιασε τον εαυτό της να αμφιβάλλει σχετικά με τον αν είχε όντως χρήσιμες ικανότητες. «Κι αν δεν έχω κάτι τρομερά σπουδαίο; Ξέρεις, είναι πολύ πιθανό να πιστεύετε σε εμένα άσκοπα.»