Ένα Όμορφο Τέρας (Μέρος 1ο)

Βιβλιοθήκη

Λάθος λέξη. Όχι άτομα. Σίγουρα τα περισσότερα από αυτά τα πλάσματα απείχαν μακράν από κάθε τι ανθρώπινο. Διστακτικά, χωρίς να συναντώ το βλέμμα κανενός, κοιτούσα ανάμεσα στις άλλοτε έκπληκτες, άλλοτε γεμάτες περιέργεια και άλλοτε εντελώς μυστήριες εκφράσεις τους. Σε καμία δεν έμενα όμως πάνω από μερικά κλάσματα, ώστε ακόμη κι αν το ήθελαν δεν θα κατάφεραν να ενώσουν το βλέμμα τους με το δικό μου. Εκτός φυσικά κι αν ήταν βρικόλακες.

Μ' αυτή τη σκέψη διαπίστωσα πως δεν είχα ιδέα πως έμοιαζαν τα ξωτικά ή ακόμη τι θα μπορούσαν να ήταν κάποια από τα πλάσματα μέσα σε αυτή την αίθουσα.

Ο Σταρ πίεσε απαλά την παλάμη του στη μέση μου για να μου δώσει θάρρος και ξερόβηξε πριν μιλήσει.

«Μην είστε αγενείς παιδιά. Πείτε 'γεια' στη Ρόουζ. Ελπίζω να μην κατάπιατε την γλώσσα σας γιατί οι περισσότεροι από σας είστε δηλητηριώδεις.» Μίλησε προς όλους και χαμογέλασε με το αστείο του.

«Πολύ παλιό Σταρ. Έχεις χάσει τη φόρμα σου τελευταία. Πού έχεις το μυαλό σου;» Ένα ξανθό αγόρι σηκώθηκε από ένα γαλαζοπράσινο πουφ, κρατώντας ένα χοντρό δερματόδετο βιβλίο.

Μας πλησίασε χαλαρά αλλά εγώ δεν εστίασα στο βλέμμα του, ακολουθώντας κατά γράμμα τη συμβουλή του Σταρ. Ένιωσα μάλιστα το χέρι του, που ακόμη βρισκόταν στη μέση μου, να σφίγγεται σε γροθιά. Παρατήρησα παρόλα αυτά το υπόλοιπο σώμα του αγοριού.

Ήταν αρκετά ψηλός, όσο περίπου και ο Σταρ, με κορμί που έδειχνε αδύνατο και γυμνασμένο. Φορούσε μια ανοιχτόχρωμη πράσινη μπλούζα, ένα απλό γαλάζιο ξεθωριασμένο τζιν και ένα ζευγάρι άσπρα αθλητικά. Έμοιαζε πάρα πολύ με κάθε φυσιολογικό αγόρι, κοντά στην ηλικία μου, αν εξαιρούσες τα αφτιά του. Όπως παρατήρησα ήταν ελαφρώς πιο μυτερά στις άκρες από το φυσιολογικό. Τέλος, τα μάτια του, τα οποία είδα φευγαλέα, ήταν ελάχιστα σχιστά και είχαν ένα πολύ ανοιχτό χρώμα, που δεν μπόρεσα όμως να καταλάβω ποιο ήταν.

«Ποτέ δεν χάνω τη φόρμα μου. Εσύ απ' όλους θα 'πρεπε να το γνωρίζεις αυτό.» Απάντησε ο Σταρ με εύθυμο τόνο, που όμως έδειχνε να χρειάστηκε πολύ κόπο για να τον κρατήσει.

«Εντάξει Σταρ. Άσε με τώρα να συστηθώ στη χαριτωμένη νεαρή ημίαιμη καλεσμένη μας, χαμογέλασε και γύρισε το πρόσωπό του προς το μέρος μου, που πρέπει να είναι πολύ ντροπαλή για να μην με κοιτάζει καν στα μάτια. Με λένε Νέιθαν. Χαίρομαι για την γνωριμία Ρόουζ.» Μου πρόσφερε το χέρι του και όταν του έτεινα το δικό μου, αφού κάναμε χειραψία, το έφερε κοντά στο πρόσωπό του και φίλησε το εξωτερικό της παλάμης μου. Ταυτόχρονα ένιωσα τον Σταρ να τσιτώνεται, μα δεν έκανε καμία κίνηση. Συνέχισα να κοιτάω οπουδήποτε αλλού εκτός από τα μάτια του.