.က်ေတာ္တို႔ရြာေလးက..ေဘးမဲ့ေတာႀကီးႏွင့္အနီး..တြင္တည္႐ွိေနသည္..ရႊာသားမ်ားက..အမဲလိုက္၊.ၿပီး.
ဝမ္းစာ ႐ွာၾကသည္...လူမဲလူမ်ိဴးၾကားကက်ေတာ္၏အသားရည္သည္..အလြန္ပင္ကြာျခားေနခဲ့သည္..တခါ...ရႊာထဲက.. ဆိုင္မြန္ ဆီသြားလည္ရင္း..စာေစာင္မွာေတြ႔လိုက္ရတဲ့..ကိုးရီးယားလူမ်ိဳး ေတြက..က်ေတာ့္လိုပင္..အသည္ေရာင္႐ွိၾကသူမ်ားပင္ျဖစ္သည္..က်ေတာ္ကအပူဒဏ္..နဲ႔ဆင္းရဲမူ..အာဟာရမျပည့္မူတို႔ေၾကာင့္သူတို႔ေလာက္ေတာ့မဟုတ္လွပါ....
က်ေတာ္အခု..အလယ္တန္းၿပီးထားၿပီးပါၿပီ...ဆိုင္မြန္ကေတာ့..အထက္တန္းကို..ၿမိဳ႕ေပၚတတ္ကာသင္ၾကားေနၿပီျဖစ္သည္ဆိုင္မြန္အေဖက..ရႊာထဲမွာခ်မ္းသားတဲ့လူပါ..ေတာကသားေကာင္ေတြကိုၿမိဳ႕ကေစ်းမွာသြားေရာင္းတဲ့အသားကုန္သည္..ရွားပါး တိရစၧာန္ ေတြကိုလဲလုပ္တယ္လို႔လဲၾကားရသည္..သူ႔အေဖက..မျပည့္ဝေပမယ့္..ဆိုင္မြန္ကေတာ့က်ေတာ့္အတြက္အေကာင္းဆံုးလူပါ
..ဆိုင္မြန္နဲ႔ကေမြးကတည္းက..တြဲလာတဲ့သူငယ္ခ်င္းလို႔ပင္ေျပာလို႔ရပါသည္..
က်ေတာ္တို႔ရႊာေလးကပညာေရးကအလယ္တန္းကအမ်ားဆံုးရယ္ပါ...ပိုက္ဆံမ႐ွိတဲ့အဘက..အလယ္တန္းထိထားေပးတာကိုပဲေက်းဇူးတင္ရေနရတာခဲ့တာပါ
.က်ေတာ္ကိုးရီးယားစကားေကာင္းေကာင္းေျပာတတ္ပါသည္...ေမေမ...က.တခုခုျဖစ္သြားမွာကို.ႀကိဳသိေနသလား....က်ေတာ့္ကို...ခုကာလေဒသသံုးစကားႏွင့္ကိုးရီးယားစကားမ်ားကိုယဥ္ကာ..စာအုပ္ႏွင့္..အကုန္လံုး ေရးသားေပးခဲ့သည္..အသံသြင္းစက္ေလးမွာလဲေမေမ့အသံကိုေန႔တိုင္းၾကားရသည္..ေမေမ..က..အမ်ားဆံုးေျပာတာ.က..
ေတာင္းပန္ပါတယ္...
ေမေမမွားခဲ့တယ္သား..
.ေကာင္းေကာင္းႀကီးျပင္းရမယ္ေနာ္
..တဲ့...အစမ႐ွိေျပာေနတဲ့စကားေပမယ့္..က်ေတာ္အတြက္ကေမေမကိုနားလည္ေနပါတယ္ေမေမရယ္စိတ္မပူပါနဲ႔..က်ေတာ့္ကိုေမြးေပးခဲ့တာကိုပဲေက်းဇူးတင္လွပါၿပီ..ေမေမရယ္..ေမေမ
ေကာင္းကင္ဘံုမွာေအးခ်မ္းစြာအနားယူပါေမေမရယ္...