Ο καθένας για τον εαυτό του {TYS17}

Κεφάλαιο 26- Πίσω από τις λέξεις

Του έδωσε το εισητήριο.

''Καλό ταξίδι και υπομονή, χάιλ Χίτλερ'' 

Γνώριζε ότι έπρεπε να απαντήσει και αυτός το ίδιο.

''Χάιλ... Χίτλερ'' 

Με το εισητήριο στο χέρι στάθηκε να περιμένει το τρένο... Να το, μπορούσε ήδη να το ακούσει... Έφτανε. Τώρα μπορούσε και να το δει. Έφτασε. Έφτασε και μαζί με αυτό έφτασε και και η ώρα να αφήσει πίσω του το Φράιμπουργκ, ίσως και για πάντα. 

Αντίο Γερμανία...

Αρχοντικό φον Βάϊσενμπουργκ...

Οι αστραπές ξύπνησαν την Έρνα πολύ νωρίς. Τα μάτια της άνοιξαν αυτόματα και για κάποιον περίεργο λόγο δεν νύσταζε καθόλου. Κάθισε στο κρεβάτι της και κοίταξε το ρολόι... Ήταν μόλις επτά παρά τέταρτο. 

Το μυαλό της έτρεξε στον Δημήτρη... Που να ήταν; Να είχε φύγει ήδη; Να περίμενε στον σταθμό; 

Αναστέναξε βαθιά και σήκωσε ψηλά το βλέμμα της. 

Άκουσε την πόρτα του διπλανού δωματίου να ανοίγει. Μάλλον κάποιος από τους γονείς της είχε ξυπνήσει.

''Μαμά; Μπαμπά;'' φώναξε σαν να ήταν μικρό παιδί που ξύπνησε και έψαχνε τους γονείς του επειδή φοβόταν την βροχή και τις αστραπές.

Η Έλσε άνοιξε την πόρτα του δωματίου της Έρνα και μπήκε μέσα.

''Καλημέρα, αγάπη μου, ξύπνησες ήδη;''

''Πως να κοιμηθώ μαμά... Έξω γίνεται χαλασμός Κυρίου''

''Ρίχνει πολύ νερό... Προσπάθησε όμως... Είσαι εξαντλημένη και είναι πολύ νωρίς''

''Μαμά;''

''Ναι''

''Μην φύγεις''

''Εντάξει, κόρη μου''

''Θέλω να σου μιλήσω''

''Για τον Δημήτρη;''

''Ναι. Εσύ μαμά ξέρεις πως είναι να αγαπάς''

''Έρνα, άλλο εσύ άλλο εγώ''

''Είχα σχέση με τον Δημήτρη όλον αυτόν τον καιρό που ήμουν εδώ''

''Κρυφά..''

''Όχι-όχι... Το γνώριζε μόνο ο Χρίστοφ''

''Ο Χρίστοφ;'' ρώτησε με εκπληξη η Έλσε

''Ναι... Από την πρώτη στιγμή''

''Σοβαρά;''

''Ναι''

''Και τι είπε γι αυτό;''

''Με βοήθησε να έρθει ο Δημήτρης στην Γερμανία''