Oyun Bozan Hayat (DÜZENLENİYOR)

-53-Üzgünüm babamı düsünmeliyim.

Koşarak bilmediğim sokaklara girdim.
Kayboldum,bildiğim yollarda kayboldum.
Aynı bildiğim gözlerde kayboldugum gibi..

4 tane madde bağımlısı olduğu belli çocuk karşıma çıkınca, "Hay sikeyim!" Diye bağırdım .  3 ü üzerime doğru geldi, güven ama bir o kadar'da kalbim'de yaralara sebep olan sesi duymamla rahatlamam bir oldu.

"Kızım." YutkunDum, karsimdaki 2 çocuk bıçak çekince "Gelme!" Diye bağırdım. Babam yanıma gelip beni arkasına itti. Eli bos olan bir çocuğa vurunca iki tanesi kaçtı. Vurduğu çocuk hemen yere düşünce "Vurma,baba!" Diye bağırdım . Eli bıçaklı çocuk babama yaklaşınca nasıl yaptım bilmiyorum ama çocuğa tekme attım. Bıçağı yere düşünce babam'da dengesini düzenleyip çocuğa bir yumruk gecirdi. Çocuğun ağzından kan gelince,korkarak  "Baba,Vurma! Ölücek!" Diye bağırdım . Babam bir tane daha vurunca çocuk "Öğh!" Diye inledi. Nefesi kesilmiş gibi  duruyordu. Babamın kolundan tutup kaldırdım . "Niye geldin!? " Babam bana sarılınca "Hayır,yapma." Dedim çocuğa bakıp. "Hemen eve git." Dedim. Babam bana bakıp ağzını açtı. "Beni bekleme,gelmiğcem. Boğuluyorum! Sıkışıyorum! Zor,Zor! Anlayabiliyor'musun baba? Çok Zor,yaşadıklarım. Özür dilerim. Kaldıramıyorum. "

"Sakın anneme bağırma! Ben arkadaşıma gidicem." Babam kafasını salladı. Durup"Bırakmam,tek gidemez-" deyince hemen
"Ariğcam." Telefonumu çıkartıp Özgeyi aradım. "Sahilin oradaki parka yakın olan sokağa gelir misin?"
"Iyi misin?"

"Lütfen."
"Tamam."

"Git,konu ne olursa olsun özür dile. " Babam çok pişman duruyordu. Yola devam edip Uzaktan gelen Özgeye doğru kostum. Sarılınca "Olmuyor ." Dedim. "Herşey üstüme geliyor!" Özge bana bakıp "Noluyor?" Dedi. Olduğum yere çöküp, "Dayanamıyorum!" Diye bağırdım. Özge kollarımdan tutup kaldırmaya çalıştı . "Bırak! Kalkamam! Düştük bir defa!."
"Yağmur,korkutma beni."
"Kalk yürü bize gidelim."

"Yok,annenler."
"Onlar bugün evde yollar,teyzemler' e gitti ben pek sevmedigim için gitmedim." Başımı sallayıp ayağa kalktım.

Eve geldiğim'den beri tek kelime etmemiştim,evet Özge korkuyordu ama birşey yapamazdım. "Araf'la kavga ettik,eve gittim annemle babam kavga ediyor,sonra-sonr-.." hickiriklarim odayı doldurunca. "Sakin ol,sonra?"
"Babam bana tokat atti. Anneme bağırdı!"

Özge bana sarıldı. "Dayanamıyorum."
"Uyu,biraz he?" Kafamı salladım. "Ben yarın okula gelmiğcem,Araf sorarsa birşey bilmiyorsun."
"Tamam,tamam merak etme.'

Özge nin söylediği odaya doğru gidip odaya girdim. Yatağa yatıp cam'dan gökyüzüne baktım. Derin bir nefes aldım. "Geçecek,elbet bir gün.. ."

Ertesi gün  (Saat-10:40)
Telefonum susmayınca gelen mesajlara baktım.

Bilinmeyen numara-
Sahilin oradaki parka gelir'misin?
Önemli olmasa çağırmazdım.

Kim'ki bu?
Omuz silkip telefonu geri koydum.

Bilinmeyen numara-
Lütfen,Yağmur...

Bilinmeyen numara-
Ne istiyorsun?! Kımsin?

Bilinmeyen numara-
Gel..

Sinirle ayağa kalkıp,aşağı indim. Özge yoktu. Özge kendi anahtarını bana vermişti . Onu alıp sahile doğru indim. Parkın oraya yaklaşınca aklıma dun ki olay gelmişti . Çocuğun olduğu yere bakmakla bakmamanin arasında kalsam'da parkta oturup bekledim.

Bilinmeyen numara-
Gördüm seni geliyorum .

Mesajı okuyup telefonu elimde sıkma ya başladım. Aklıma olanlar geldikçe kendimi çok zor tutuyordum ağlamamak için. Eger dün Araf'a yaşananlar olmasaydı babam'a bu kadar tepki göstermezdim. Dudaklarımı ısırıp ısırıp ağlamamak için dayandım.