I'm A Potter ~ Book 3

♡Chapter 14: De Patronus

"Een Patronus verschilt bij ieder mens van vorm."

"Hoe roep je hem op?"
"Door middel van een spreuk, die alleen werkt als je je uit alle macht op een uitzonderlijk gelukkige herinnering concentreert." Meteen begin ik mijn hersenen af te zoeken naar een gevoel waar ik blij van word. Dan weet ik het; het warme en welkome gevoel toen ik voor het eerst Hogwarts zag.

"De spreuk luid als volgt: 'Expecto Patronum'."
"Expecto Patronum.... Expectos... Oh nee kut.... Expecto Patronum." Zachtjes herhaal ik de spreuk.
"Dit deel kunnen we nog samen doen. Ik wil dat jullie je met alle macht concentreren op de blije herinnering, en als je dat echt vasthebt, zeg dan de indicatie."

"Expecto Patronum." Zeg ik zacht terwijl ik denk aan hoe mooi die avond was. Dan komt er iets zilverachtigs uit mijn stok, dat al snel weer verdwijnt. Grijnsend kijk ik naar Remus, die zijn duim op steekt.

"Zag u dat?" Zegt Harry dan enthousiast, "Er gebeurde iets!"
"Uitstekend, jullie beide. Zijn we klaar om echt te oefenen? Wie wil als eerst?"

Harry wil als eerst en ik zie hoe hij zich concentreert op zijn herinnering. Remus tilt langzaam de deksel op van een krat, en een grote Dementor komt eruit zweven.
"Expecto Patronum! Expecto.... Expecto.." zijn uitroepen worden zwakker, waardoor ik zonder na te denken voor de Dementor ga staan.

"Expecto Patronum! Expecto Patronum...! Expecto..." opeens veranderd de Dementor in Harry, Remus, Aimee, al mijn vrienden en mijn ouders. Ze liggen dood op de vloer, en Voldemort staat er bij te lachen.
"Het is jouw fout dat ze dood zijn... Allemaal jouw fout!" Er klinkt een kakelende lach en de tranen springen in mijn ogen.
"Nee!" Snik ik, "Het is niet mijn fout." Dan voel ik hoe ik opzij geduwt wordt door Remus, waardoor de Boggart veranderd in een maan.
"Riddikules!"

Snel veeg ik mijn tranen weg, maar ik tril nog over mijn hele lichaam.
"Gaat allles goed?" Remus kijkt me bezorgd aan en wrijft zachtjes over mijn rug heen om me te troosten. Ik knik lichtjes en sta dan op om naar Harry toe te lopen.

"Harry!" Zeg ik en ik klap hem op zijn gezicht.
Langzaam knippert hij met zijn ogen en wordt hij wakker.
"Alles goed?" Vraag ik bezorgd.

"Ja..."hij glimlacht zwak, "Het wordt steeds harder... Het gegil van mijn moeder.... Deze keer hoorde ik hem ook..."

"Harry, Lena, als jullie niet verder willen heb ik daar alle begrip voor."

"Nee, nee we willen verder." Spartel ik tegen, "Alleen voor mij liever zonder de Boggart."

Snel eten we een chocokikker, en ik voel me gelijk een stuk beter. Terwijl Harry nog met de Boggart oefen, blijf ik verderoefenen zonder, wat best wel goed lukt. Na een tijdje hoor ik weer een harde knal, en ik kijk naar achteren. Harry ligt op de grond, en Remus knielt al naast hem. Pas als ik naast ze sta wordt Harry wakker, bleker dan de eerste keer.

"Ik hoorde mijn vader," mompelt Harry en een koud gevoel stroomt over me heen, "Dat is de eerste keer dat ik hem heb gehoord. Hij probeerde het tegen Voldemort op te nemen, zodat mijn moeder een kans had om te vluchten."

"Je hoorde James?" De stem van Remus klinkt verwrongen, anders dan normaal.

"Ja. Hoezo? U kende mijn vader toch niet?"

"Eerlijk - Eerlijk gezegd wel." Antwoord Remus, "Hij was een vriend van me toen we op Hogwarts zaten. Hoor eens Harry, Lena, misschien moeten we het hierbij voor vanavond laten. Die bezwering is ontzettend moeilijk en..."

"Nee! Mijn gedachtes zijn gewoon niet blij genoeg, laat het me nog een keer proberen!" Smeekt Harry en Remus stemt in. Ik ga op een tafel aan de zijkant zitten, omdat ik te moe ben om nog iets te proberen.

"Klaar?" Vraagt Remus en hij laat de deksel weer van de kist af.

"EXPECTO PATRONUM! EXPECTO PATRONUM! EXPECTO PATRONUUUM!" Schreeuwt Harry en een helder zilverachtig licht komt uit zijn toverstok. Harry houd het lang vol, tot Remus het genoeg vind en ingrijpt.
"Riddikules!" Harry trilt over zijn hele lichaam, dus ik ren snel naar hem toe en prop chocolade in zijn mond.

"Mag ik nog één keer?" Smeekt Harry, maar Remus schudt vastbesloten zijn hoofd.

"Nu niet. Je hebt voor een avond al meer dan genoeg gedaan. Hier." Remus geeft aan ons beiden een reep chocolade. Bij mij heeft hij melk, caramel en zeezout gedaan, omdat hij wert dat ik dat de lekkerste vind.
"Helemaal opeten, anders krijg ik ruzie met Madam Pomfrey. Volgende week zelfde tijd?" We knikken en ik breek een stuk van de heerlijke chocolade af en stop het in mijn mond.

"Professor Lupin?" Vraagt Harry dan opeens, "als u mijn vader heeft gekend, moet u ook Sirius Black gekend hebben."

Ik gooi een waarschuwende blik naar Harry, maar hij negeert hem.
"Hoe kom je daar nou bij?" Zijn stem klinkt scherp, scherper dan ik hem ken.

"Gewoon... Nou ja... ik wist dat ze op Hogwarts vrienden waren." Langzaam zie ik hoe Remus ontspant en hij kijkt weer normaal.
"Ja, ik heb hem gekend. Of dat dacht ik tenminste. Jullie moeten gaan, het is al laat."
We zeggen gedag en stil lopen Harry en ik terug naar de Gryffindor toren. Pas in de toren zeggen we iets

"Dankje dat je voor me uitkijkt." Mompelt Harry en ik geef een knikje.
"Graag gedaan. Goodnight."
"Goodnight."

~~~~
Laatste hoofdstuk voor tenminste een week, misschien twee ivm toetsweek.

Sorry als het hoofdstuk crap is, ik schreef het om half 1 's nachts omdat ik perse iets erop wilde hebben.

JONGENS. DIT BOEK STOND OP ZIJN HOOGTEPUNT OP #6O IN FANFICTION! IK KON WEL JANKEN VAN GELUK! DANKJEEEEE ♡♡♡♡♡♡♡

~Cath