You're not Alone «Camren greek fanfic»

"Το απόλυτο" 5ο

-Με διωχνεις?

Ρώτησα παιχνιδιάρικα. Πήγα ξανά δίπλα της και την αγκάλιασα με το ένα χέρι φέρνοντάς το γύρο από το σβέρκο της.

-Οχι..Α-απλα ειπες ότι θες να
φ-φύγεις...

τραύλιζε μάλλον την άνγχοσα.

-Πάμε μαζί.

Της έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο και της Άπλωσα το χέρι Μου.
Τότε ήταν που είδα το αληθινό χαμόγελό της.
Ήταν τόσο όμορφη.
Τόσο τέλεια.
Τόσο Πανέμορφη.

-Τι κοιτάς έχω κάτι στο πρόσωπό Μου?

Άκουσα την φωνή της. Θεε μου πόση ώρα τήν κοιτούσα σαν υπνοτισμενη? Και πρέπει να έγινα κατακόκκινη....

-Τ-τιποτα.

Αυτήν ξανά χαμογέλασε. Μάλλον θα είδε πόσο ντροπή ένιωσα που με είδε να την κοιτάω και να κοκκινίζω

Μαζί πήγαμε στο γυμναστήριο.
Τα κορίτσια σίγουρα έχουν καταλάβει ότι ήμασταν μαζί αλλά τους έφθανε που ήμουν καλά.
Γιατι έτσι ένιωθα δίπλα της
Το απόλυτο της ευτυχίας.

~~~
Το κουδούνι είχε χτυπήσει.
Εγώ με τα κορίτσια πήγανε στην τραπεζαρία για να φάμε κάτι.
Ήταν και η Lauren.
Παράξενο πού ήρθε μαζί μας και δεν πήγε στην βιβλιοθήκη πάλι να κλειστεί εκεί για ώρες.

-Καλα ε! Δεν ξέρετε τι μας ανακοίνωσαν την ώρα της γυμναστικής. Βασικά τι αποφασίσαμε

Μίλησε επιτέλους η Normani.

-Πως να ξέρουμε? Αφού μας έχεις μία ώρα μας παιδεύεις. Δεν ξέρετε τι έγινε και δεν ξέρετε τι έγινε είσαι.

Λέω εγω. Και προφανές είμαι μέσα στα νεύρα....

-Νευρακια νευρακια??

Χαμογέλασε η Dinah όταν έλεγε τα παραπάνω λόγια....

-Ναι... Ναι πολλά νεύραρια έχω οπότε μην με στιγκλας..... οκ?

Απάντησα εγώ...

-Γιατι δεν κάνεις σαν την Lauren που όταν έχει νεύρα παίζει σπιτάκια με το φαγητό Της.

Μόλις το είπε αυτό η Normani εγώ γυρισα και κοίταξα κατευθείαν την  Lauren. Αυτήν σήκωσε νευρικά το κεφάλι της. Και είπε:

-Δε-δε δεν έχω νευρα...

-Νευρα δεν ξέρω αν έχεις αλλά άγχος για κάτι σίγουρα.

Είπε πάλι η Dinah.

Η Lauren δεν μιλούσε και για να την βγάλω από την δύσκολη θέση μίλησα εγώ.