That Nerd is a Warfreak {COMPLETED}

Chapter 21: Goodbye

"Ang sakit ate!, ang sakit sakit na mawalan ka ng kaibigan lalo na yung sobrang lapit sa puso mo!, ang sakit ate, ang sakit! " sabi ko habang iyak pa rin ng iyak

Para akong sinaksak ng kutsilyo sa puso ko. Napakasakit talagang mawalan ng kaibigan.

"Colline tandaan mo it happened for a reason! " sabi ni ate Mia

"Ano ang dahilan ! Ano! " sabi ko habang iyak pa rin ng iyak at yakap yakap si ate.

"Colline tama na ayaw kitang nakikitang nasasaktan! " sabi ni ate
"Ate bakit ba lahat ng mahal ko sa buhay nawawala! " sabi ko habang umiiyak

"Colline! Andito pa kami nila mama, ni Ashley at ni yaya cherry! " sabi ni ate.

Hindi na ako nagsalita at patuloy lang sa pagiyak ko.

Maya maya lang napigil ko ang iyak ko at umakyat para hindi naman na mahirapan si ate.

"Ate pahinga lang ako sa taas, tapos mamaya aalis ako pupunta ako kila tita Ellise! " sabi ko at umakyat na.

Pagkaakyat ko dun ko na uli nilabas yung iyak ko.

"Erica, im so sorry! " sabi ko habang paluha pa lang yung mga mata ko.

Im so sorry Erica, if i know that this is going to happen i forgived you in the first place. I regret everyhting that ive done to you. Im so sorry, i was so hurt when you left me, and i was so afraid to forgive you cause you might do it again. But that was all a lie, i really wanted to forgive you, im so sorry.

Maya maya lang may kumatok sa pintuan .pinunasan ko ang mga luha ko at agad na binuksan ang pinto. "Dan? " sabi ko "What are you doing here? "

"Gusto kang damayan tulad ng ginawa mo saakin! " sabi niya

Pinapasok ko siya at umupo kami sa baba ng bed side.

"Ang sakit pala talaga mawalan ng kaibigan!, mas masakit pa yung namatayan ka ng kaibigan kaysa sa iniwan ka niya! " sabi ko habang umiiyak

"Hindi lang masakit!, sobrang sakit! " sabi niya

"Dan bakit nakakayanan mo pang ngumiti sa oras na nawalan ka ng kaibigan!? " sabi ko

"What can i do, i have to accept it right, i have to live in reality! " sabi niya habang paluha din yung mga mata niya.

"You're right Erica taught me to accept!, but i cant! " sabi ko habang nalalasahan ko na yung mga luha ko.

"Yeah!, and you have to do that! " sabi niya "Tulad nga ng sinabi mo she wouldn't like me seeing like this!, right? " sabi ni Dan

Tumango lang ako ,sumandal ako sa balikat ni Dan at patuloy na umiyak.

"Why can't i be happy? " tanong ko habang umiiyak

"I dont know, but all i know is that you're happy when she still lives! " sabi ni Dan

"Maybe your right! " sabi ko

"Colline!, hindi ko sinasabing wag kang maging malungkot sa ngyari pero may iba ka pang mga kaibigan, that is there for you.
They need you, We need you, and you need us. You want to be happy, then make a way to be happy.! " sabi ni Dan

"I dont know, but you're right! " sabi ko at pinunasan ang mga luha ko."Wait for me! " sabi ko

Nagbihis na ako panlabas at umalis na kami ni Dan sa bahay. Tumawid kami at pagkapunta namin sa bahay ni Erica kumatok kami.

"Ate Colline! " sabi ni Elsa

Pinapasok niya kami, tinawag niya ang parents niya.

"Colline! " sabi ni tita Ellise at tito Joshua

"May kailangan po kayong malaman! " sabi ko

"Ano yun? " tanong ni tita Ellise

Naluha muna yung mata ko bago ko sinabi.

"Wala na po si Erica! " sabi ko

"What? " sabi ni tita

"She gone! " sabi ko

Umiyak lang siya at si Elsa.

Ng natapos na sila nagsiiyakan. Plinano na nila yung burol ni Erica.

Erica!, kung nasaan ka man. Please i want you to hear this . Thank you so much for making me who i am, for making me smile, for making me laugh, and for all those sacrifices that you did for me.

Thank you so so much. You'll always be my bestfriend. Erica.

A/n : hi readers hope you like it, ilang beses ako naluha dito. My gosh. Please vote readers. Aniyonghi.