Patayin Sa Sarap Si Barbara (R18) [ON HIATUS]

Chapter 11

"Is this bracelet came from this store?" Medyo nagulat pa ang sales clerk na naroon sa ginawa ko pero nabawi niya rin ito agad. Tinignan niya ang nilapag ko bracelet at kinuha ito. "Let me see, ma'am."

"What? Dito ba 'yan binili?" Tanong ko ulit sabay pinandilatan ko siya ng mata dahil hindi siya nagsalita after niyang tignan ang bracelet. Nilapag niya lang ito at tinignan ako ulit na para bang nag-aalinlangan.

"Y-yes ma'am." Sagot niya sabay yuko. Buti naman yes ang sinabi niya dahil kung no ang sinagot niya baka nasusupalpal ko siya ng tarpaulin ng store na ito na merong bracelet posted outside na kaparehas na kaparehas ng bracelet na meron ako.

"Can I have one of this?"

"Sorry ma'am but this design is only sold to one person." Lumapit ako ng bahagya sa kanya at pinaningkitan siya ng tingin. "Who is that person?"

"M-ma'am." I can see through her eyes that she's hiding something. Her shaking voice tells me so.

"I'm asking you. Who is that person?!" Hinatak ko ang kwelyo niya at kinabig siya papalapit sa akin. Gulat na gulat siya sa ginawa ko kaya hindi siya makasigaw.

"S-sorry ma'am pero... w-we don't disclose... c-confidential information."

"Sasabihin mo ba sa akin kung kanino niyo binibenta ang bracelet na ito o tataniman ko ng bala 'yang utak mo?! Choose!" Mas lalo kong diniinan ang pagkakahatak ko sa kwelyo niya. Namumula na siya dahil nasasakal na siya sa sikip ng pagkakahatak ko sa kwelyo niya pero wala akong pakialam.

"M-ma'am." Sinusubukan niyang alisin ang pagkakahatak ko sa kwelyo niya pero hindi niya ito maalis. Bigla siyang bumaling sa kanan at yumuko. "G-goodmorning sir." Naramdaman ko nalang na may tumabi sa akin kaya binitawan ko na siya. Mahirap na baka masabit pa ako ng wala sa oras.

"Can I have our most expensive bracelet?" Kung hindi lang dumating ang isang 'to baka ngayon nalaman ko na kung sino ang naglalagay ng bracelet na 'to sa akin. Kalma Barbara, kalma.

"W-wait lang po sir." Bigla namang umalis ang sales clerk na kausap ko kanina.

"Hey are you fucking serious?! Hoy miss hindi pa tayo tapos." Sigaw ko sa kanya. Para namang wala itong narinig at dire-diretso lang na pumasok sa loob. Bumaling ako sa katabi ko and I gave him my most irritated look. "Hoy ikaw na lalaki ka hindi mo ba nakikita na ako ang naunang customer? Wala ka bang manners?!" Nakasandal lang ito sa glass stall habang hawak-hawak ang baba niya. Hindi naman ito lumingon sa akin pero kitang-kita ko ang pagngisi niya.

"I saw you from there. Kanina pa kita pinagmamasdan." Turo niya somewhere sa loob ng shop sabay tingin sa akin.

"Nakita mo naman na pala ako sisingit ka pa?!" Sigaw ko sa kanya. Napalitan ng pagkairita ang kaninang pangisi-ngisi niyang mukha. Nakailang lingon siya sa kung saan-saan pagkatapos ay inilapit niya ang mukha niya sa akin.

"Can you please minimize your voice? Pinagtitinginan na tayo ng mga tao." Nilibot ko ang tingin ko at pinagtitinginan na nga kami halos lahat ng taong naroon. Napangiti nalang ako at umatras ng kaunti para bumwelo sa gagawin ko.

"I don't fucking care if they stare at me!! Kung ayaw mong pinagtitinginan ka ng mga tao try mong dukutin mga mata nila!" Mas lalo kong nilakasan ang boses ko pero umiling-iling lang siya.

"Pffft." Aba nakuha niya pang tumawa. Sasagot pa sana ako ng biglang may lumapit na sales clerk.

"Here sir." Sabay lapag niya ng isang box at kinuha naman ito ng katabi ko.