MELEZ EJDERHA

🐉 3. BÖLÜM 🐉

"Biliyorum, ben de bu konuyu seninle konusucaktim."

Ayken böyle bir şey beklemiyordu itiraz etmesi ya da tepki göstermesi gerekmezmiydi.  Yine ne planlıyor bu adam? Düşüncelerinden sıyrılıp  Enter 'a odaklandı. "Ayken, buradan gitmelisin. Londra'da işler çığrından çıkmaya başladı. Pesimize düşecekler gitmelisin. Nereye gitmek istersen..."
Cümlesini tamamlayamadan         
" CALİFORNİA " dedi Ayken. Enter tek  kaşını kaldırıp ciddimisin bakışları attı. "Ciddiyim, Enternight. Biletimi aldım.  Yarın yola çıkacağım belki de Çarşamba bilmiyorum. Ama gideceğim. Yeni kimlik pasaport falan bunları halletmeliyim önce. "
Enter saçını kaşıyarak düşünmeye başladı. Kafasını sallayıp onayladı "Ancak, neden California? Neden başka bir yer degil de CALIFORNIA?"
sonlara doğru sesini yükseltmişti.
" Bilmiyorum, beni oraya çeken bir sey var. Enerji gibi bilemiyorum ama oraya gideceğim kaderim California Enter." sesini alcaltarak " Gideceğim, lanet olsun. "

Burayı bırakmak istemiyordu ama sıkılmıştı. Artık normal bir hayat istiyordu.  Liseye gidip arkadaşlar edinmek. En doğal hakkı degil mi diğer insanlar gibi yaşamak. Bu tür pis işlerle uğraşmaktansa okulunu okur iyi bir yerlere gelirdi. Bu lanet hayatta tek isteği mutlu olmaktı. Ama hayatı anne ve babası onu Londra 'ya gönderdiği için değişmişti. Ilk kez anne ve babasından bu kadar nefret etmişti onların yüzüne utanmasa tükürürdü. Zengin bir aile yaşamından hoşlanmıyordu ki. Anne baba sevgisinden uzak büyümüştü. Sevgiden habersizdi. Aile dediğin nasıl olurdu ki? Bazen çocuk parklarına gidip anne ve babalarıyla oyun oynayan çocukları seyrederdi ve bazen gozlerinden birer damla yaş düşerdi. Kendi gözlerini kendisi sildi göz yaşlarını silecek, ağlama kızım diyecek ve kanatlarının altına sığınacak bir anne babası yanında yoktu. Hayatını cehenneme çevirdikleri için onlara hep lanet okurdu. Bok canınıza!!! Sizden nefret ediyorum. Keşke...keşke sizin çocuğunuz olmasaydım fakir bir aile ama en azından mutlu bir aileye sahip olsaydım...   Gòz yaşları bitmek tükenmeyen bardaktan boşalırcasına akıyordu ayağa kalktı bir yandan ağlıyor bir yandan  keşke diyordu. Adımlarını hızlandırdı ve koşmaya basladı karşıya geçecek iken biri onu kendisine çekmişti. Bu Enternight' tan başkası degildi. Ayken'ın hayatını kurtarmıştı. Aracın geldigini nasıl fark etmemişti? Ağlıyordu ama zihni isyan cümleleri ile doluydu. Dikkati dağılmış kalbi burkulmuştu. Enter onu tanımıştı bu Ayken dı. Dhaker 'ın kızı Ayken dan başkası değildi. Yıllardır aradıkları kızı Ayken dı bu. Ayken... Bahtsızdı. Ayken bir anda bayıldı Enter ' ın kollarına. Enter onu kucakladığı gibi evine götürdü. Dhaker ' a haber vermeliydi ama o cok uzaklardaydı ve hatta yerini kimse bilmiyordu. Karısı Caroline öldürülüp Ayken  esrarengiz bir sekilde ortadan kaybolmuştu. Dhaker onu bulmak için güzel eşinden kalan tek şeyi arayıp durdu hala da arıyor. Bakalım kızını bulacak mı? Yoksa Ayken mı babasını bulacak? O günden sonra Enter, Ayken 'ı bir baba gibi sevip onunla hayatını paylaştı. Simdi kızı gidecekti istese de istemese de gitmesi gerekti. Onu korumalıydı.

" Pekala, Ayken git. Kimlik pasaport işi  bende.  Ayarlar adrese yollarım. "Ayken, Enter'a sarıldı "Seni seviyorum, Enter. Babam gibi. Sen benim için çok iyi baba oldun. Seni özleyecegim." Enter da ona sarıldı "Bende seni seviyorum. Òz kızım gibi. Tabi bu isler olmasa daha güzel olurdu belki. Bilirsin aksiyon olmazsa olmaz."dedi Enter.

"Biliyorum, Enter. Haklısın. Gitmeliyim. Eşyaları toplamalıyım."

"Tamam git. Haberleşiriz. Kendine dikkat et."

"Ederim, sende Enternight. Hoşçakal."

Aracına atlayıp yola çıktı. Kafeye uğradı çalışan arkadaşlarına veda etti.  Kafeyi Enter'a devretmişti. Kafeden eşyalarını aldı cikacak iken kafeye bir grup siyah giyinen adamlar girdi. Ayken onları hemen tanıdı. Kafeyi satın almak isteyen şerefsizlerdi.
Bir bu eksikti.
           
Adamları halletmek için polisi aradı Ayken. Polisler gelmeden ortadan sıvışmalıydı. Yoksa bu adamları cehennemin dibine gönderecekti. Arka çıkışı kullandı aracına binmeyip taksiye bindi. Evine geldiğinde mesaj geldi.