I love you, idiot.

6. Holbewoners en vergiftigd ontbijt.

"Zo, Mevrouw Grace," Meneer Cicil kijkt me streng aan, "U heeft toch besloten dat het verstandig is om naar mijn les te komen?"

"Nou, verstandig zou ik het niet noemen.." Meneer Cicil kijkt me boos aan. Of course moet ik hem weer zijn zin geven. "Ja."

"Wat bedoel je met 'ja', mevrouw Grace?"

"Met ja, bedoel ik dat het 'verstandig' is om naar uw les te komen." Ik zeg het zo 'beleefd' mogelijk, maar je hoort toch de sarcastische ondertoon in mijn stem.

"Neem snel plaats." Hij gebaart naar een lege stoel.

Ik neem plaats achterin en plof neer. Nu pas merk ik op dat er nog iemand naast mij zit. Ik draai mijn hoofd om, om te kijken wie er naast me zit.

Een jongen met kastanje bruin haar en chocolade, bruine ogen zit met zijn pen te spelen. Hij kijkt naar me op. Een blije glimlach verschijnt meteen op zijn gezicht.

"Hola, señorita," Zegt hij.

Ik grinnik. "Hey."

Ik pak mijn boeken op tafel en open mijn lesboek op de goede pagina.

"Mag ik een pen van je lenen?" Vraag ik aan de jongen met de kastanje bruine haren.

Hij kijkt me achterdochtig aan.

"Hoe weet ik dat ik jou met mijn pen kan vertrouwen?" Vraagt hij met zijn wenkbrauwen naar elkaar toe getrokken.

"Want ik ga ook echt een bank beroven met je pen." Zeg ik sarcastisch.

"Hm.. Oké, dan." Zegt hij met een blije lach en hij tikt een meisje dat voor ons zit aan.

"Hoi, zou ik misschien een pen mogen lenen?" Vraagt hij, met een scheve glimlach tegen haar.

"O-Oké." Ze pakt nerveus een pen uit haar etui.

"Hij bijt niet, hoor." Zeg ik, rollend met mijn ogen.

Ze draait zich snel om en wilt de pen aan hem overhandigen, als hij uit haar handen valt.

Ik geef mezelf mentaal een facepalm.

De jongen naast mij gunt het meisje een grote glimlach. Hij staat op en pakt de pen.

"Dank je!" Zegt hij met nog steeds dezelfde glimlach.

Nerveus glimlacht ze. Ze draait zich snel om en concentreert zich weer op de opdrachten.

"Weet je," Ik kijk van hem naar het meisje, "als je een pen wilt, moet je het misschien vragen zonder te flirten."

"Anders duurt het eeuwen." Grinnikend kijk ik naar meneer Cicil die aan zijn bureau zit.

"Ja maar señorita, dan krijg ik vaak geen pen." Zegt hij alsof dat het meest logische is op de wereld.

"Als je het aan mij zou vragen zonder te flirten, krijg je gewoon een pen, hoor." Lach ik.

"Alleen," Ik kijk even rond, "ik heb geen pen." Zeg ik schaapachtig.

"Nu wel." Zegt hij, terwijl hij de pen naar me gooit.

"Bedankt voor het redden van mijn leven." Zeg ik sarcastisch, maar wel glimlachend.

"Graag gedaan!" Roept hij vrolijk.

Ik schud mijn hoofd bij het feit hoe blij deze gast wel niet is.

"Wow..." Zegt hij verbaasd. "Ben jij dat meisje die het tegen Nash heeft opgenomen?!"

"Ik weet niet waar je het over hebt.." Ik denk even goed na. "Wie is Nash?" Vraag ik grinnikend.