Accidental Love อุบัติเหตุรัก [Yoonmin]{END}

ตอนที่:7

"แล้วไงว่ะ คนอย่างกู...อยากได้อะไรก็ต้องได้ กูไม่สนหรอกว่าแม่งจะเป็นใครมาจากไหน รวมถึงตัวมึงด้วย ที่กูไม่คิดที่จะสนใจ..."

เค้าดูไม่สนใจในคำพูดของผมสักนิด เค้าตบบ่าผมเบาๆแล้วพูดจาแดกดันเหมือนผมไม่มีค่าอะไรสำหรับเค้าอยู่แล้ว

ผมกระเถิบหนีเค้า...

"มึงไม่สน...แต่กูสน กูเป็นคนไม่ใช่สัตว์ ถ้ามึงอยากเลี้ยงก็ไปเอาเมียมึงมาเลี้ยงไม่ใช่กู!"ผมโวยวายลั่น มันจะเกินไปแล้ว ไม่เห็นหัวกันไม่ว่าแต่มากล่าวหากันขนาดนี้มันเกินไป ผมเป็นคนมีพ่อมีแม่นะ ทำไมถึงได้กล้าพูดใส่กันถึงขนาดนี้

เพี๊ยะ!

หน้าผมหันไปตามแรงตบที่เค้าประเคนมาให้โดยไม่คิดที่จะยั้งมันเลยสักนิด

"มึงอย่าคิดมาลามปามแฟนกูอีก มึงเองไม่ใช่หรอที่แส่ไม่เข้าเรื่องไปยุยงให้เค้าดื้อดึงต่อกูน่ะ"เสียงเค้าก็โวยลั่นไม่แพ้กัน

ผมหันไปมองหน้าเค้า...ใบหน้าไม่มีร่องรอยความรู้สึกผิดอะไรทั้งนั้น ตรงกันข้าม กับทำหน้าไม่สบอารมณ์ที่ถูกผมพูดจาใส่ไปแบบนั้น

"นี่มึงคิดว่ามึงเป็นใครกันห้ะ...มึงมีสิทธิ์อะไรมาทำกับกูแบบนี้ อึก...กูก็เป็นคนไม่ต่างอะไรกับเมียของมึงเลย แล้วทำไมมึงถึงทำกับกูแบบนี้ได้ลงคอกันห้ะ!"ผมผลักอกของเค้าให้ออกห่างจากตัวผมอย่างรังเกียจ แล้วตะคอกใส่ด้วยคำพูดเดิมๆซ้ำๆว่าทำไมถึงกล้าทำกับผมถึงขนาดนี้...น้ำตาจากที่ไม่ไหลก็กับไหลรินมาเองจนนองเต็มหน้า

อนาทจริงๆเลยกู

"กูจะเป็นใครก็ช่าง...แต่ถ้าไอ้อีหน้าไหนมาว่าแฟนกู มันก็ต้องเจอแบบนี้แหละ"มันตรงเข้ามาหาผม

"แฟนหรอ...หึ!นี่มึงยังคิดอีกหรอว่ามันยังเห็นมึงเป็นแฟนน่ะ ถ้าคนรักกันจริงเรื่องแค่นี้ไม่จำเป็นต้องตัดขาดกันหรอกป่ะ...เหอะ!กูจะบอกอะไรให้เอาบุญนะ มึงรู้มั้ยว่าแฟนสุดที่รักของมึงมันบอกกับกูว่าไง...มันบอกว่า..."