Blaming own heart

"Tyler-i no. Its just you're perfect and-" hindi nya alam kung anong pagkatapos?

"Alice! I had enough you just go out with me to be popular right? Get lost!" Tumalikod ako at iniwan syang tulala doon. Bakit ganto? Ito na lang ba talaga ang gusto ng mga babae sakin? Ito lang? Dahil perfect ako? Pshh. 

"Aw!" Napahawak ako sa ulo ko, bigla na lang kumirot. Damn. Ano bang nangyayari sakin? Feeling ko matutumba ako. Nanghihina ako. Shit ano ba tong nararamdaman ko?

***

"Tyler are you okay na?" I heard mom's voice calling me. I opened my eyes. It was all white. No doubt that I'm in the hospital.

"Mom" inangat ko ang katawan ko ng dahan dahan. Nasapo ko parin ang ulo ko. Mejo masakit parin.

"Tyler" mom hugged me out of the blue. "Tyler please be strong okay?" Mom's voice is like she's gonna burst out of crying.

"Mom what's happening?" I'm really confused. Nahimatay ako after I dumped alice. Then I'm here at the hospital and mom keep saying weird words, that makes me goosebumps.

"Tyler your sick" mom's still hugging me tightly.

"Ma, it's a normal thing" I patted her back. 

"Its not the usual ailment" I'm still confused. What is she saying? It really gives me goosebumps.

"What do you mean?" 

"You have a leukemia, I'm so sorry son, I'll do everything for you. Oh gosh tyler. I love you so much" she started crying. I jave leukemia? So it means I'm gonna die? Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Nagagalit ako sa mundo. Buong buhay ko, no one ever loved me for being tyler. Mamamatay na lang ako ng ganito? Agad agad?

***

Valorie

"Valorie, pwede mo ba akong tulungan dito?" Tumango ako at agad pumunta kay jasmine.

"Salamat valorie" saad nya ng mapatong ko na ang dala nya sa lamesa. Halos isang buwan na din akong nandito. Wala pa ulit akong masyadong nararamdaman sa katawan ko. Pero araw araw naman akong umiinom ng gamot.

"So you're tyler" 

"Yes" naririnig ko ang usapan sa loob ng office. Dahil malapit lang naman kami doon.

Nakita ako ni doktora Manalo "valorie paki assist naman sya sa kwarto nya, doon sa elite building" mukhang mayaman ito. Hindi pa ako nakakapasok sa elite building dahil pang mayayaman lang naman iyom.

"Opo" sumang ayon ako at dinala ang isamg maleta noong lalaki.

Naglakad kami papunyang elite building, hindi naman kasi ganun kalayo kaya eto. Hindi din nan siguro makakasama ito sa kalagayan ko.

Nakapasok kami mg elite building at manghang mangha ako. Ang gara talagang pangmayaman nga. Ang gaganda ng mga gamit.

Ng maihatid ko na sya sa kwarto nya ay umalis kaagad ako. Dumeretso ako sa veranda ng building namin para suminghap ng sariwang hangin. 

"Lulubos lubusin ko na to" sabi ko ss sarili ko. Hindi ko na kasi to mararamdman kapag patay na ako eh.

**

Tyler.

Andito na ako ngayon sa CHILDS HOME. Dito mo na ako pinatira ni mom. Tss. Agad akong humiga at kinalikot ang phone ko. Hindi parin ako makapaniwalang mamamtay na ako. "Haha" napatawa na lang ako. Am I ready to face death?

(Calling alice)

Ano namang kailangan nya? Tss. Ayoko sa lahat yung habol.

"What do you want?" I sarted the convo, ayoko na kasing magtagal pa iyon.

"Look baby, I'm sorry. Please come back to me" tss.. is she out of her mind?

"No. Stop calling me alice, I know naaawa ka lang. Alam ko ding alam mo na na may sakit ako!" Tss.. nicall ended ko na. Argh!!

***

Gabi na, halos ilang oras na din akong nasa kwarto lang. Haaaay. Ang boring ng buhay ko dito. Parang mas mapapadali ang pagkamatay ko eh.

*knock knock* 

Now someones on the door leaving a knock. The door suddenly opened up. And I saw that girl. Sya yung nag assist sakin kanina papunta dito.

"What do you want?" I said in a cold voice while playing my phone.

"Kakain na daw" she said in a low tone. Ano ba sya dito maid?

"Oo baba na din ako" sabi ko. Tumayo ako at nag inat inat. 

Hindi ko na sya narinig mag response at sinarado na nya yung pinto

Napaka tahimik naman nitong maid!

Bumaba ako at nakita ko ang mga kasing edad ko sa cafeteria, they're creepinh me out. Why? Because I know that they're dying too. Para bang nasa isang lugar ako kung saan mag cocompete kayo ahat para mabuhay. Nakita yung babae kanina. Kumukuha sya ng pagkain.

Pumwesto ako malayo sa kanila at kumuha ng pagkain ko. 

"Pare pwedeng maki-upo" na paangat ang ulo ko ng may isang lalaking may hawak ng tray ang nasa harap ko.

"Okay" tipid kong sagot. Umupo sya sa harap ko at nagsimula na syang kumain. 

"Ako nga pala si adam ikaw?" 

"Tyler" matipid ko paring sagot. I sont want to get attached to a dying person.

"Ah sige.. valorie dito ka na kumain" napatingin ako sa tinawag nya. So valorie pala ang name nung babae na nag assist sakin kanina.

"Salamat na lang. Dito na lang ako" reaponse nung valorie. Pinagpatuloy ko ang pagkain ko.

"Naisip mo ba minsan? Na sana hindi na lang tayo yung nagkasakit ng ganito" now he's talking to me about death. Haha! 

"If this our destiny wala na tayong magagawa"