Campus Idols [COMPLETED]

Chapter 37

"I'm not, okay?! Hindi kita iniiwasan!" Iritableng sagot ko.

"But that's not what I'm feeling."

"I don't care about what you feel!" I shit back.

"Really?" Inilapit nyang muli ung mukha nya sa akin kaya napaatras nanaman ako.

"L-lumayo ka." Sinubukan ko syang itulak gamit ang mga kamay ko pero hinawakan nya ang mga ito at nanlaki ang mga mata ko ng bigla nya akong hilahin palapit.

Halos nagpigil na ako ng hininga ng sumobra na sa lapit ang mukha namin sa isa't isa. Ghaaaaaad! 1 inch nalang at maaari ng maglapit ang mga labi namin! Shit!

Sinubukan kong magpupumiglas subalit hindi sapat ang lakas ko upang maitulak sya. Tanging ang nagawa ko nalang ay ilayo ang mukha ko sa kanya pero damn! He's teasing me! Habang lumalayo ako ay inilalapit nya pa ang sarili!

Sa sobrang inis ko ay buong pwersa ko syang itinulak saka ako sumigaw na ikinagulat nya base sa reaksyon sa kanyang mukha.

"Ano ba jerk?! Stop playing with my feelings! Stop being selfish and stop fooling me! Stop pretending I'm someone important to you! Stop it! Stop it! Stop it! And leave me all alone!" Sigaw ko habang nanlilisik ang mga mata at humahangos.

Napahawak ako sa dibdib ko ng makaramdam ako ng kirot at kaunting hirap sa paghinga. Damn it! Not now you punk!

"What?" Lumapit sya sa akin at hinawakan ako sa magkabilang balikat. "I'm not pretending! Everything was all true! Tingin  mo ba, magagawa kong paglaruan ka?!"

"Yes!" Tinanggal ko ang kapit nya sa balikat ko. "Walang duda na magagawa mo yon cause you did it already! Wala ka ng ibang alam sabihin sa akin kundi sorry! Rinding rindi na ang tainga ko sa mga sorry mo! Nakakasawang marinig! Kasi paulit ulit nalang!" Hindi ko na napigilan ang sarili kong mapaluha. God! Umiiyak nanaman ako.

"I.. I don't know what to say." He cupped my face and wipe my tears using his thumbs. "I didn't know I was hurting you already--"

"You didn't know?" Napaatras sya ng tumawa ako. "Palibhasa manhid ka! All you can see is rian! Puro si rian! Palagi nalang si rian! Kahit ako naman ung laging nandyan, wala kang ibang bukambibig kundi si rian! Naghintay ako jerk.. Naghintay ako na darating ung araw na pangalan ko naman ang magiging bukambibig mo but Damn!  Hindi nangyari! At ang tanga tanga ko kasi umasa ako! Cause you gave me motives! You even acted as if you're my boyfriend tapos ano?! Pag dumating si rian mababalewala ulit ako?! Damn! You are an asshole who's stupidly and numbly jerk!"

"That's--"

"No! Wag mo akong hawakan!" Tinabig ko ung kamay nya ng tangkain nya akong hawakan. "Simula sa araw na to. Wag ka ng lalapit sa akin. Naiintindihan mo? Leave me alone or ako ang aalis sa eskwelahang ito." Banta ko sa kanya sa ko sya iniwan.

Dire diretso lang ang mga luha ko sa pagbagsak. Mas Binilisan ko pa ang paglalakad pero Nanlalabo na talaga ang paningin ko. Damn! Sa tinagal tagal ng panahon, ngayon ko lang ulit to naramdaman. Ngayon lang ulit ako inatake ng sakit ko. Hindi ko naman kasi kinoconsider ung nangyari kagabi kasi naagapan agad. Yes, muntik na rin akong inatake kagabi, nahirapan akong huminga pero hindi ganito kalala. Big time!

Naupo ako sa isang bench habang sapo sapo ang dibdib ko at hinahabol ang hininga.

"Inhale..exhale... crys! Kaya mo yan. Please?" Sinubukan kong pigilan ang sarili kong humikbi ng mas malakas. Kailangan kong tumigil sa pag iyak dahil mas mahihirapan ako sa paghinga pero hindi ko kaya.

Mas napapalakas ang pag iyak ko sa bawat segundong lumilipas dahil mas sumisikip ang dibdib ko. Nanghihina ako at pakiramdam ko anytime babagsak na ako.