İLK HATAM

PROLOG

Miray...

23 yaşında yeni mezun bir psikiyatrist olarak hayata adım atacağım şehrin yine o şehir olması beni ürkütüyor. O benim ilk aşkımdı.  Ya da ben öyle sandım. Aşk ne demekti? O zaman yaşadığım mı aşktı şimdi yaşadığım mı? Yaşadığım içinde büyüdüğüm yaşlandığım 6 yıl bana bu sorunun cevabını hiç vermedi. Ya da verdi ama ben kabul etmek istemedim. Kaderimde o şehire hep zorla gitmek varmış. İlk gidişim ailemin zoruyla olmuştu. Sanki biliyor gibi hissediyor gibi direnmiştim günlerce. Ama sonuç değişmemişti. Benden başka herkes ' 'Gidelim.' demişti. Kimse beni anlamamış yanında olmamıştı. Ailemin içinde bile yalnızdım ben. Beni ona iten de yalnızlığım mı olmuştu acaba? İki kişilik yalnızlık tek başına yalnız olmaktan daha kolay mı gelmişti? Yıllardır cevabını aramaktan bile kaçtığım bütün sorular bugün saldırıya geçiyordu adeta. Aynı şehir aynı hastane. Sanki hayat tekerrürden ibaret gibi. Ama değil. Şimdi yalnız değilim. Artık eskisi gibi değil hiçbir şey. Şimdi o var yanımda.

6 yıl önce...

Sahilde oturmuş ağlıyordum o geldi. Semih. İstanbul' daki tek gerçek arkadaşım.

' Ne oldu Miray ' diye sorduğunda içimdeki acı tekrar gün yüzüne çıktı.

' Anlatmasam olur mu Semih? ' dedim. Ama anladı. Bazı kişiler seni anlatmasan da anlıyordu.

' O üzdü değil mi? Bu halin ne Miray? Ne oldu? Ne yaptı sana? Gidip bunun hesabını soracağım ona, bir de utanmadan... Ama Miray belliydi aslında. '

' Lütfen seni uyarmıştım deme '

Böyle değil midir çünkü. Herkes çevrende gördüğün tüm işaretler onun yanlış olduğunu söylese de sürüklenircesine gidersin. Buna engel olmak elinde bile olsa olmazsın. Sonucunu bilmek ya da bilmemek bir şeyi değiştirmez. Her şeyin değişeceğini güzel olacağını umut edersin. Ya da etmek istersin..

' Asla söylemem böyle bir şey. İnsan aşka engel olamaz en iyi ben biliyorum'

' Teşekkür ederim Semih bana her zaman çok iyi bir arkadaş dost oldun. Kendine iyi bak olur mu?'

' Veda eder gibi konuşma. '

Ağlamak istiyordum. Gözümde yaş kalmamıştı. Denize baktım. Karşımda tüm heybetiyle duran bu acımasız şehire.

' Ama veda ediyorum. Ben gidiyorum Semih ait olduğum şehire. Çok daha önce yapmam gerektiği gibi. '

' Bende seninle gelirim.'

' Senin burada bir hayatın, düzenin var'

' Hiçbiri umrumda değil. Sadece gelmeme, aşkımı kalbime gömüp; arkadaşın olarak yanında olmama izin ver '

Duyduklarım üzerine şoke olmamam mümkün değildi. Semih benim... Ama en çok onun... Yanılmış olmalıydım. Yanlış duymuş...

' Sen.. Sen ne diyorsun? '

' Lütfen Miray, bu kadar zamandır nasıl yanında olduysam; öyle yanında olmama izin ver. Ama seni bu halde o şehirde yalnız bırakamam. Deliririm  düşünmekten. En azından hayatını yoluna koyduğunu görünceye kadar seninle kalmama izin ver. '

' Duygularını incitemem. Bunu bile bile sana gel diyemem Semih. Ben senin hislerine karşılık veremem. Bu nedenle yanımda olmanın hiçbir anlamı olmaz. Ararım ben seni. Ama elimden daha fazlası gelmez. '