Çıkmaya yelteniyordu ki el yıkama mermerindeki el sabunun hiç kullanılmaması dikkatini çekti. Su olmayan yerde sabun ne arardı? Dahası bir de sıvı sabun için sabunluk vardı.
Sabunluğu kaldırıp içine baktı. Boştu. Ters çevirdi. Feneri tuttu. Boş olduğu hâlde ışıkla renkli camın içi gözükmüyordu. Tekrar açıp baktı. İç yüzeyine parmağını sürdü. Bir cam parçası oynadı el hareketiyle. Maskesini burnuna kadar kaldırdı. Feneri ağzına alıp üstten tutarak oynayan cam parçasını çıkardı. Akabinde sabunluğun içinde bir kağıt gözüktü. Heyecanla kağıdı açtı. Bir telefon numarası ve isim vardı.
Sevinçle fotoğrafını çekip, bulduğu gibi yerine yerleştirip çıktı evden. Karşısındaki kullanılmayan evin arkasına geçip, gruba yazdı.
A.Ö: 'Evi terkettim.'
Birkaç saniye sonra Abdullah'tan cevap geldi.
A: 'Kiracıları getirtiyorum.'
A.Ö: 'Bizim evi boşalttır önce.'
Sırada kendi evleri vardı araması gereken. İşini bitiren ilk kişiyle kendi evini arayacaktı. Mesajına gelecek bir sonraki yanıtı bekledi. Fakat ne Vahab ne de Cihan mesajı görmemişti daha. Sinirle yerdeki küçük taşlara tekme attı Ali Ömer. Neden rapor dahi yazmamışlardı?
🍂🍂🍂🍂🍂
Kendi odası da dahil tüm evi aramış olan Vahab, ebeveyn odasını korkuyla sona bırakmıştı. İçindeki korkuya bir isim yahut neden bulamıyordu. Fakat ailesinin de gizli bir gemide yolculuk yapıyor olması daha düşünceyken bile canını sıkmaya yetiyordu.
Girmeden evvel telefondaki mesajlaşma gruplarına girip yazılanları okudu hızla. Ali Ömer bir şey bulmuş olmalıydı. Yoksa evden o kadar da kolay çıkmazdı. Eldiveni çıkarıp, yazdı.
V: 'Yatak odasına kadar her yer temiz.'
Abdullah'ın kiracıları evden çıkarmasını bekleyen Davut, terlemişti maskenin altında beklemekten.
D: 'Kiracıları çıkart artık!'
A: 'Yalan bulamıyorum.'
D: 'Yapacağın işe Abdullah... Yapacağın işe!'
Son arayacağı yerin önünde girmemek için her şeyi yapabilecek olan Vahab, Asiye'ye mesaj attı. 'Evdeki herkesi Hasan dayımın evine götür.' Sonrasında bilgilendirme için gruba yöneldi.
V: 'Kızlar aranan eve geçecek. Abdullah sen karışma, bende.'
Asiye mesajını okumamıştı. Zülal'e yazdı Vahab. 'Evdeki herkesle Hasan dayımın evine geçin. Kimse kalmasın. Kiracıları da çekin kavganıza.'
Kadınlar el birliğiyle Aliye ve Asiye'yi tutarken, Zülal gelen mesaja baktı. 'Beş dakika içinde herkes evden çıkmış olur. Ne karıştırıyorsunuz bilmiyorum ama kiracıları çıkarmak zor olacak. Biraz bekle. Haber vereceğim.'
Mesajı alan Vahab, artık yapacak başka işi olmadığı için girdi annesiyle babasının yatak odasına. Çocukluğunda kendi yatağından çok bu yatakta yatmıştı. Oyun alanı kendi gardırobu değil annesininki olmuştu. Burada gizlenen tek şey onun anılarıydı. Öyle kalmak zorundaydı.
Başka bir şey bulmak onu ve saklanan çocukluğunun hayaletini misafir edemezdi bir daha. Anıları bir fotoğraf parçası kadar ömre dahi sahip olmaz toz olur uçardı semalara. Burada... Tam dibinde ondan gizlenen bir şey olabilir miydi?
🍂🍂🍂🍂🍂
Kızkardeşini yatağına yatırdıktan sonra kendi odasına çekilen Serkan, yastık kılıfını kaldırdı. Yünlerin arasına sakladığı zinciri çekti. Zincirin ucunda birbiri içine geçmiş iki yüzük parladı odanın cılız ışığına inat.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zakkum Çiçeği ~BİTTİ~
General FictionKızılhan Surları... İçinde kocaman bir aile. Dışında kalın surlar. Derinlerinde ise can yakacak olan sırlar. Kızılhan surları yıllar sonra yalanları farketmeye başlayan çocuklarının büyümesiyle alacaktı ilk darbelerini. Ve her şeye rağmen aşka tutu...
~|13. BÖLÜM|~ : 'Alyans mı? Tektaş mı?'
En başından başla