POV Kayla
Ik zit in het vliegtuig onderweg naar Japan. Eric heeft mij gevraagd om te helpen tegen een alien school genaamd Genesis. Ik sla een bladzijde om in mijn tijdschrift en lees de pagina door. "Wilt u nog iets drinken?" Vraagt een Stewardess. "Nee dank u." Zeg ik en ik lees verder."Goedemiddag, dit is uw piloot. We bereiken zo Tokyo airport en wij verzoeken u de stoel recht te zetten, mobile apparaten uit te doen en uw riem vast te doen." Zegt de piloot door de speakers. Ik gehoorzaam de piloot en zet mijn stoel recht, telefoon uit en riem vast.
Zodra het vliegtuig de grond raakt staan we vrij snel stil. Het vliegtuig wordt naar z'n gate gereden en bevestigd. Ik sta op en ik pak mijn handbagage uit het opbergvak boven mijn stoel. Zodra ik die heb ga ik naar de uitgang en loop ik door de slurf naar de bagage band.
Na 10 minuten te hebben gewacht, zie ik daar eindelijk mijn Unicorn koffer aanrollen. Ik pak hem van band en ik loop naar de uitgang. Ik vraag rond naar de taxi ophaal punten en zoek zo m'n weg naar de school waar het Raimon team traint.
Na een tijdje in de rij te hebben gestaan komt er een taxi voor mij. Hij laad mijn koffer in de achterbak en vraagt naar mijn dag. We hebben een simpele conversatie en ik stap in de auto. "Waarheen mevrouw?" Vraagt hij. "Naar Raimon Jr High, graag." Zeg ik met een glimlach en de man lacht mee. Hij begint te rijden en ik ben onderweg. Here I come Eric.
De taxi komt aan bij de school en haalt mijn koffer uit de achterbak. Ik betaal de chauffeur en geef hem ook wat fooi. Ik loop het terrein op en ga direct naar het voetbal veld waar ze aan het trainen zouden zijn. Ik zie Eric en Bobby al. Die herken ik wel. "Hallo, wie bent u als ik vragen mag." Vraagt een meisje met een roze rok en roze strik. "Ik ben Kayla Moon." Zeg ik en steek mijn hand uit. '"Nelly Raimon." Zegt ze en neemt mijn hand aan. "Kan ik je ergens mee helpen?" Vraagt ze. "Ik ben hier voor Eric. Hij had gevraagd of ik kon helpen." Zeg ik en Nelly knikt.
Na 10 minuten naar hun training te hebben gekeken nemen ze even pauze en gaan ze drinken. Heeft Eric mij nog steeds niet gezien? Ik zet mijn koffer neer en loop naar de bal. Ik hou de bal hoog en trap de bal na een tijdje in het doel met een hoge snelheid.
Het hele team kijk me verbaasd aan. Zodra Eric mij zie vliegt hij mij om m'n hals. "Lucht, Eric ik smeek het je!" Kraam ik uit. "Je hebt niet gezegd dat je eerder zou komen." Zegt hij enthousiast. "Klopt, jij hebt het veel te druk. Ik kon een eerdere vlucht pakken, dus verrassing!" Zeg ik met veel enthousiasme en een dansje.
Na een tijd te hebben bijgepraat, hebben we besloten dat ik mee train om het team te leren kennen. We staan op het veld als een meisje aan komt rennen. "Liefje!" Roept ze en vliegt zowat om Eric's arm. Ik trek een wenkbrauw op en kijk toe hij Eric mij aankijkt met een bedelende blik. "Liefje wie is die trien?" Vraagt ze. "Dit is Kayla, ze is een vriendin." Zegt hij. "Blijf uit de buurt van mijn Liefje hij is van mij." Zegt ze. "Sticker erop? Lijntje eraan? Dan weet je zeker dat hij van jou is." Zeg ik en draai me om. Ik tel af in mijn hoofd
3...
2...
1...
"Kayla! Wacht!" Hoor ik achter me. Ik draai me om en kijk hem aan zonder emotie. "Je ogen zeggen genoeg." Zegt hij en ik lach hoofdschuddend. "Stop met mijn ogen lezen, Eric." Lach ik. Hij trek me in een knuffel en ik knuffel terug."Kayla schiet eens!" Roept Mark. Ik kijk naar Mark en steek mijn duim op. "Oké, ik kom eraan." Zeg ik. Ik loop met een bal naar de middenstip en schiet vanaf daar perfect in de kruising. Mark kan er niet meer bij en hij kijkt vol bewondering naar de bal in het doel. "Nog een keer!" Zegt hij gemotiveerd. Ik schiet nog eens en weer schiet ik raak.
Na iets van 300 keer geschoten te hebben is de training afgelopen. Ik loop naar mijn hotel genaamd Hotel Plaza. Ik check in en ga met de lift naar de 10e verdieping voor kamer 1016. Ik open de deur en zie een prachtige kamer. Het is erg ruim en ik heb mooi uitzicht over de stad.
Volgende ochtend
Het is 7 uur en ik word wakker van een bericht op mijn telefoon
~~~
Dylan:
Veilig aangekomen?You:
Jaha! Ik leef nog steedsDylan:
goed zo hoe is het met Eric?You:
Je gaat je helemaal kapot lachen, maar hij heeft een vriendin genaamd Sue HartlandZe noemt hem altijd liefje.
Ze heeft zelfs gezegd dat ze op huwelijksreis zijn geweest.😅😂
Dylan:
Ik ga inderdaad stuk. Arme Eric. Doe hem de groetjes van mij en Mark.You: Zal ik doen.😀
~~~
Ik mis ze nu al en ben nog niet eens 1 dag weg. Ik loop naar de kast en pak daar mijn Raimon trainingspak. Ik heb deze gekregen zodat ik wat meer voor het team speel en lijk. Ik trek het pak aan en doe mijn haar in een staart. Ik pak mijn tas en kijk op de klok. Ik zijn nog genoeg tijd moeten hebben om op tijd te komen.
Ik kom aan en ik zie iedereen behalve Sue, Bobby en Eric. "Kom, liefje. Straks zijn we te laat." Zegt Sue ineens. Ik rol met mijn ogen en kijk naar de voorkant van de bus. Ik zie dat Sue, Eric letterlijk meesleurt en Bobby loopt er gewoon achteraan. Ze zegt wat maar ik luister niet.
We zitten in de bus en ik zit naast Eric. Naast Eric zit, wat een verrassing is Sue. Ik ga een beetje tegen Eric aan liggen en sluit mijn ogen. Ik kan de jaloezie en brandende ogen van Sue voelen.
"Liefje, kom je." Zegt Sue. "Ga maar vast, ik kom zo." Zegt hij. Ik hoor Sue weglopen en Eric maakt me 'wakker'. Ik gaap en wrijf in mijn ogen. "We zijn er." Zegt hij.
We lopen naar binnen en komen in een gang. "Indringer indringer." Zeggen 6 robots die uit het niks komen. Ze hebben allen een bal. We rennen een gangetje in om de lawine van ballen te ontwijken.
"We zijn ingesloten!" Roept Jack in paniek. "Ik heb een idee." Zeg ik en trek Eric mee. "Wat wil je gaan doen, Kay?" Vraagt hij. "Jij bent de enige hier die in mijn eeuwige tijdzone kan lopen." Zeg ik en ik hoef mijn zin niet af te maken. "Ik snap het." Zegt hij. Ik lach en klap 2 keer in mijn handen. Iedereen stopt met bewegen en wij gaan naar de grote gang. We pakken een bal en schieten de robots kapot.
Mark kijkt om het hoekje en dan naar ons "Hoe hebben jullie dat gedaan?" Vraagt Mark. Ik glimlach. "Dat is een tactiek van de Unicorn." Zeg ik en Eric lacht.
We rennen door en komen in een kamer. Er verschijnt een man die een heel lulverhaal heeft staan vertellen over een Rots. Ik zat niet eens te luisteren maar okee, daar gaat het niet over.
We komen op het veld en we doen onze warming-up. Ik ben wissel en ik zit dus samen met Shawn, Willy, Sylvia, Nelly, Sue en Celia op de bank.
"Ben je er klaar voor, Middeveldmagiër" Vraag ik plagend. "Ja hoor Spitsenkoningin." Zeg hij en geeft me een duwtje. "Maar liefje, Ik ben de koning van het veld!" Jammert Sue in Eric's oor. Ik heb geen idee waar ze vandaag kwam. "Haha, ik ga stuk. Wie is mijn Koning dan?' Vraag ik. "Misschien Dylan?l Vraagt hij. We lachen hard terwijl Eric zich verder opwarmt.
YOU ARE READING
Mijn Leven, Mijn Verhaal-inazuma Eleven
FanfictionKayla Moon is een Amerikaans meisje die op wereldniveau speelt. Ze is Spits van the Unicorns. Ze heeft een geweldige band Met Dylan, Mark en Eric, ze zegt zelf dat het haar broers zijn. Kayla Kan alles tegen ze zeggen en ze zijn nooit boos. Kayla ga...