🔥❌Playing with Fire❌🔥

🔥Κεφάλαιο 88°🔥

........

Athanasias POV :
 
Ακούγεται ένα χτύπημα στην πόρτα.
-"Δεν συνήλθε ακόμα;" περνάει μια νοσοκόμα και ελέγχει τον ορό.
Κουνάω το κεφάλι μου αρνητικά.
-"Θα φωνάξω τον γιατρό."
Βγαίνει πάλι έξω.
Κλείνω για λίγο τα μάτια μου. Ειλικρινά η ώρα είναι 1 το βράδυ.
Δεν ξέρω τι συμβαίνει και με τον Στέφανο.
Ποιος να του το κάνει αυτό;
Είναι κρίμα.
-"Τ-τι έγινε; ΠΟΥ είναι ο Στέφανος;"Σηκώνεται και προσπαθεί να βγάλει ότι υπάρχει πάνω στο χέρι της.
-"Που πας; Κάτσε κάτω κορίτσι μου." Την τραβάω από το μπράτσο.
-"Πάω στον Στέφανο. Είναι έξω έτσι; Με περιμένει"
Αα πάει τρελάθηκε...κούκου..
-"Φαιη ο Στέφανος είναι στην εντατική. Έχει χάσει πολύ αίμα. Δεν είναι λίγες 10 σφαίρες."
Κατεβάζει το κεφάλι της προς τα κάτω και ρουφάει την μύτη της.
Κλαίει;
-"Γειά σας." Ακούγεται η φωνή ενός γιατρού.
-"Κύριε Αντώνη είμαι μια χαρά. Πως είναι ο Στέφανος;"
-"Κορίτσι μου δεν είσαι καλά. Θα πρέπει να περιμένεις μέχρι να το πούμε εμείς. Ο-ο Στέφανος ει-ειναι καλά."
Οο κοιτάξτε την έκφραση του.
Όχι δεν είναι. Μας λέει ψέματα.
-"Είδες Αθανασία ο Στέφανος είναι μια χαρά. Πάμε να τον δούμε σε παρακαλώ." Μου ζητάει
-"Φαιη δεν μπορείς να πας πουθενά. Ξεκουρασου και θα τα πούμε αύριο το πρωί."
Της λέει ο γιατρός και της συνδέει πάλι τον ορό.
-"Όχι δεν καταλάβαινετε. Πρέπει να δω τον Στε-στεφανο" του λέει και βίαια το βγάζει.
Αρχίζει και τρέχει στους διαδρόμους.
-"Είναι καλά ο Στέφανος;" ρωτάω τον γιατρό.
-"Κορίτσι μου υπάρχει μια ελπίδα αλλά δεν μπορώ να πω τίποτα ακόμα. Η κατάσταση όπως είπα και πριν στους συγγενείς του είναι κρίσιμη. Δεν πρέπει να γίνει κανένα λάθος αλλιώς.."
Αισθάνομαι το δάκρυ να κυλάει προς το μάγουλο.
-"Πρέπει να πάω να βρω την Φαιη."τον αφήνω και τρέχω πίσω της.
Την βλέπω που βρίσκεται να πατάει επίμονα το κουμπί για το ασανσέρ.
-"Φαιη.."ψιθυριζω
Γυρνάει με κοιτάει αλλά μπαίνει γρήγορα μέσα.

Fay's POV :

Τι κάνουν εκεί μέσα τόσες ώρες; Δεν πρέπει να μας πουν κάτι;
Άμα έχει πάθει κάτι;
Όχι..Όχι..Όχι ο Στέφανος είναι δυνατός. Έχει ξανασυμβεί αυτό. Τα κατάφερε.
Το πόδι μου κουνιέται νευρικά πάνω κάτω ενώ έχω περάσει τα χέρια στα μαλλιά μου και τα τραβάω ελάχιστα.
Τα δάκρυα πέφτουν ποτάμι και δεν ξέρω πως να τα συγκρατήσω εφόσον δίπλα μου βρίσκεται η μητέρα του και δεν θέλω να την κάνω χειρότερα από ότι είναι.
Θετική ενέργεια με λίγα λόγια.
Εμένα όμως ποιος θα μου την δώσει;
Ακούγονται βήματα και δίπλα μου εμφανίζεται τα είδωλα ενός 2 αστυνομικών.
-"Γειά σας και Συγγνώμη για την ενόχληση. Ο κύριος Τάσος;" ρωτάνε και το βλέμμα του Τάσου παγώνει.
-"Ο σύζυγός μου. Ακολουθείστε με."Τους λέει η μητέρα του
Γιατί ζήτησε τον Τάσο;
Η καρδιά μου χτυπάει τόσο δυνατά,έτοιμη να βγει έξω, έτσι ακριβώς όπως στα καρτούν.
Οι πόρτες της εντατικής ανοίγουν και εμφανίζεται ένας γιατρός ντυμένος στα άσπρα με μια μπλε μάσκα καλύπτοντας την μύτη και το στόμα.
Σηκώνομαι από την θέση μου βιαστικά.
-"Πώς είναι;" ρωτάμε όλοι όσοι βρισκόμαστε στον όροφο αυτό.
Δεν μιλάει για λίγο.
Γιατί δεν μιλάει;
Μιλά χριστιανε μου!
-"Ο ασθενής μετά από μια μάχη για  την ζωή του δυστυχώς απεβί--"
Δεν μπορώ να ακούω άλλο.
Τι λέτε; Όχι,αυτό αποκλείεται.
-"Κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε. Συλλυπητήρια. " λέει και σφίγγει τα γάντια από λατέξ.
Σκατά κάνατε. Μια τρύπα στο νερό κάνατε.
Ο Στέφανος δεν είναι νεκρός. Είμαι σίγουρη για αυτό.

ΑΠΟΚΛΕΊΕΤΑΙ! 

By kleiw🌙