Het begin van mijn band.

hoofdstuk 9

Het leek wel alsof die eerste 4 uren nooit over gingen. Ik heb alleen nog maar gym en Handvaardigheid nu. Dat is niet zo erg. Daarna zijn die audities. Ik loop naar een tafel waar nog niemand zit. Laris moest nog even snel haar boeken halen, Blaine zit vast aan een huppeltutje die hem probeert in te palmen maar hij schenkt er geen aandacht aan. Best wel grappig om te zien. Hij geeft gewoon geen fuck om dat soort meisjes. Hij mag dan wel in het voetbalteam zitten hij houdt niet van meisjes met veel make-up op. Ja het is raar hoeveel je over iemand te weten komt door 1 les naast hem te zitten. Michael komt naar me toe lopen en drukt zijn lippen op mijn voorhoofd. 'Michael,' vraag ik. 'Wat is er,' zegt hij. 'Waarom kijkt iedereen me aan met een vernietigende blik? Ik voel me hier niet zo prettig bij,' zeg ik onzeker. 'Ja ik weet het. Het is irritant maar je went er wel aan,' zegt hij. Hij pakt mijn hand en trekt me naar buiten. We gaan een hoekje om waar een kleine gluef zit waar Michael zichzelf doorheen wurmd. Ik blijf voor de muur staan niet wetend wat te doen. 'Kom je nog?' vraagt hij. Ik wurm mezelf door de gleuf en kijk mijn ogen uit. We zitten in een klein soort van kamertje en er liggen allemaal kussens op de grond. 'Dacht je dat jij de enige was die gek wordt van al die kijkende blikken,' zegt hij lachend. 'Wouw dit ziet er zo fantastisch uit,' zeg ik. Hij gaat liggen op de kussens en ik ga naast hem liggen. Hij legt zijn arm om me heen en zo liggen we dan een tijdje. Ik draai mijn hoofd naar hem toe. 'Ik dacht al dat je naar me zat te staren,' zeg ik giegelend. Ik geef hem een kus. Onwillig gaat mijn mond open en wurm ik me een weg naar zijn mond. De bel verpest ons moment en ik sta op. Wat ik natuurlijk niet wel. Michael trekt me weer naar beneden. 'Wat doe je? We hebben les,' zeg ik. 'Nee hoor. Ik ben al vrij,' zegt hij. 'Kom op. Blijf alleen dit uur. Het is maar gym,' zegt hij. 'Oké ik bedenk morgen wel een smoes,' zeg ik met een zucht. En ik ga weer tegen hem aanliggen. Onze lippen ontmoeten elkaar weer en zo liggen we een uur zoenend op een plek waar waarschijnlijk bijna niemand het bestaan van weet.

Na handvaardigheid -wat dus echt niks aan was want ik kon alleen maar stom zagen- lopen we met zijn allen naar het muziek lokaal. Zelfs Blaine wou mee omdat hij ons gaat helpen met kiezen. Ik kijk naar de gang en zie nu al een paar mensen zitten. Ik kijk op een lijst die op de deur hangt. 'Hebben jullie voor een inschrijf formulier gezorgd?' vraag ik. 'Yep en er staan zo te zien al wat namen op,' zegt Laris. De eerste naam op de lijst is een meisje die piano speelt. Haar naam is Jenny. Wat een naam eigenlijk. 'Wie van jullie is Jenny,' vraag ik. Een meisje met blond haar staat op. *Oh nee hè. Geen cheerleader.* ik slaak een zucht. 'Kom maar mee,' zeg ik. Volgens mij zit ze bij me in de klas maar wat boeit mij het dat al die cheerleaders in mijn klas zitten. Ik wil hun namen niet eens weten. Het zijn altijd dezelfde soort. Heb je ooit een cheerleader gezien die niet alleen om zichzelf geeft? Ik in ieder geval niet. 'Laat maar zien wat je kunt,' zegt Laris die er zo te zien net zo weinig zin in heeft als ik. Jenny loopt naar de piano en begint te spelen. En eerlijk is eerlijk het was... Echt verschrikkelijk. Ik keek Michael aan en hij keek terug op zo een manier van zij-wordt-het-dus-echt-nooit. Jenny was klaar en keek ons aan. 'Jenny dat was...' zegt Blaine maar hij kon zijn zin niet uitspreken. Maar ik weet tenminste wat hij denkt en hij denkt ''Dit was verschrikkelijk maar dat ga ik haar niet vertellen''. Ik ben het helemaal met hem eens maar dan loopt ze naar ons toe en slaat met haar handen op de tafel. 'Lieve Jessica Harrelson,' begint ze met een nep piep stemmetje. Ze begint me arrogant aan te kijken. Dat belooft niet veel goeds. 'Als jij me niet in jullie band laat dan vertel ik aan de hele school over je lieve pappie. Dat hij actuer is en ik denk niet dat je dat wilt,' zegt ze nog steeds met die poeslieve stem. De meeste mensen zouden het raar vinden dat ik het niet gewoon rondvertel. Maar ik doe er moeilijk over. Ik doe er moeilijk over omdat ik wil dat mensen me aardig vinden om wie ik ben. Niet omdat mijn vader toevallig en beroemde acteur is die bakken met geld heeft. Ik wil dat de mensen de echt mij kennen. En ik kan dat maar niet vaak genoeg herhalen. De meeste zeggen zodra ze erachter komen dat ik als ik het had verteld ik veel meer had gehad dan dit nog net geen handjevol vrienden. Want ik tel Blaine nu mee als een vriend. Hij is super aardig en... Ja je snapt het denk ik ook al wel. Ik kijk haar vol afschuw aan. 'Hoe ben je daar achter gekomen?' vraag ik boos. 'Zullen we het erop houden dat je achternaam me zo bekend voorkwam en dat google en Yahoo heel veel hulp kunnen bieden met het vinden van iemands identiteid,' zegt ze met een gemene grijns. Ik wil haar kop eraf rukken. Ik wil niet dat iedereen het straks weet. Dan gaan ze me gebruiken. Want dat is 2 scholen terug ook gebeurd. Ze hadden me alleen maar nodig voor mijn geld en voor hun reputatie. Niet dat ik een cheerleader was ofzo maar toch. Ik kijk Michael en de anderen aan met een wat-moet-ik-nu-doen blik. Blijkbaar zag Jenny dat ook en begreep ze die blik. 'Ik weet wel wat je moet doen. Je moet me gewoon in die band van je stoppen,' zegt ze nog steeds met die poeslieve stem. Snel bedenk ik een plannetje achter in mijn hoofd. 'Ik zal erover nadenken Jenny,' zeg ik. Ik moet me inhouden om het er niet uit te spugen. Als ik dat zou doen zal ze het gelijk al niet meer vertrouwen. 'Denk maar heel goed na Jessica,' ze spuugt het er bijna uit en dat valt niet goed bij mij. Ik klem mijn handen aan de tafel vast en mijn knokkels worden wit. Jenny loopt het lokaal uit en ik adem diep mijn adem in en uit. 'Jessica, wat ben je van plan?' vraagt Laris. 'Daar komen jullie zometeen wel achter,' Zeg ik met een duivelse grijns op mijn gezicht. 'Mensen it betekent niet veel goeds. Onderduiken iedereen. Straks gaat ze nog duivels laggen en komen er demonen vleugels uit haar rug,' zegt Blaine als grap. Oh ik voel me nu al iets beter.