Broken Promises [EDITING]

CHAPTER 01: Husband Slash Yayo

Nang natapos na ko ay binuhat ko na ang tray na naglalaman ng mga sinampay at pumasok na sa loob. Nakita ko si Dianne na kumakain ng blueberry cheesecake sa living room.

Tumayo siya at nilapitan ako. "Wow! Nabuhat mo 'yong tray! Ang macho talaga ng Honey ko!" at hinalikan niya ang biceps ko.

Inilapag ko ang tray sa sahig at hinawakan ang magkabilang braso ni Dianne. "Really? Macho ako? If that's the case, dapat sexy ka rin. Kumakain ka na naman ng blueberry cheesecake. Tignan mo, ang lusog lusog na nito," at pinisil ko ang braso niya.

"Ah, ganun?! Tumataba ako?! Malamang buntis ako!" at sinimulan na niya kong pagbabatuhin ng mga damit na nandun sa tray at panay naman ang ilag ko.

"Misis kong maganda, wait! Aray—Ah!—Sandali—Masakit—"

Patuloy pa rin siya sa pagpalo.

"Misis, naman. Sorry na, o. Sorry na, Honey. Tama na." Hinuli ko ang magkabilang wrist niya.

"Let go of me!"

"Honey, calm down please? Sorry na... It's not what I meant naman, eh. What I meant is magdahan-dahan ka lang sa pagkain kasi makakasama kay baby 'yan. Baka lumaki si baby, ikaw din ang mahihirapan."

Tinignan niya ko nang masama at binelatan saka naglakad papunta sa hagdan.

"Honey! Nagkalat 'yong mga damit dito sa sahig, nadumihan na naman 'to."

"Eh, 'di labhan mo ulit!" sabi niya nang hindi ako nililingon at paakyat na sa taas.

And for the nth time, I smiled because of her mood swing. "I love you, Dianne!"

"Mukha mo!"

"I love you more!"

NANG nakaakyat na siya ay sinimulan ko nang ibalik ang mga nagkalat na damit sa sahig. Should I really need to wash this again? Fuck. Hindi ako marunong maglaba. Hindi naman siguro nadumihan ng todo 'to. Malinis naman sahig namin, eh.

Iniakyat ko na lang ang tray sa third floor para dalhin sa walk-in closet at dressing room ang mga damit namin. Pagkarating ko ay umupo muna ko saglit at tumingala. Nakakapagod. Kanina pa utos nang utos sa'kin si Dianne. But every time na naiisip kong para naman kay Dianne at sa second baby namin ang ginagawa ko, nawawala ang pagod ko. 

At saka kahit hindi naman mayaman sina Dianne noon, hindi siya sanay sa gawaing bahay dahil only child lang siya. Samantalang ako, kahit sobrang yaman, sanay ako dahil lumaki akong walang mga magulang. Kahit pa may mga katulong ako noon, tumutulong pa rin ako sa kanila. Maliban sa paglalaba. There is always an exception.

Dahil umuulan at ang lakas ng buga ng aircon dito sa dressing room ay nakaramdam ako ng antok, siguro dahil na rin sa pagod ako. So I just closed my eyes, rested and decided to fold the clothes later.

I jolted awake when I felt a weight on my boner. Dumilat ako at nakita ko si Dianne na nakangiti sa'kin at nakakalong paharap sa'kin.

I smiled back and hugged her waist. "Sorry, napagod lang," I said before kissing her neck.

"Sorry din, Honey, pinagod kita."

I trailed kisses to her jawline up to her ear. "Don't call me Honey na lang kaya."

Napatingin siya sa'kin at napahinto sa paggalaw. "Huh?"

"Yayo na lang kaya itawag mo sa'kin? Tutal puro ka naman utos, eh."

Tinaasan niya ko ng kilay at akmang sisigaw na naman. Pero bago pa siya makasigaw ay inangkin ko na ang labi niya, and as easy as that, she respond.

I caressed her soft skin on her thigh, my favorite spot. Napakadulas kasi ng mga hita niya, napakaputi pa, at napakalambot.

She pushed me gently. Humiwalay pa! Bibitinin pa ata ako.

"Sorry talaga, Harry. Kung hindi naman ako buntis, ako na ang gagawa ng lahat ng mga gawaing-bahay, eh. Sorry din kasi pinag-leave ko lahat ng mga maids natin. Hindi ko kasi sila pinayagan mag-leave noong summer—"

Hindi na niya natuloy ang pagsasalita niya nang angkinin ko muli ang labi niya. I don't need her explanations right now because I always understand her, whatever mistake she made or makes. And isa pa, all I want is her. I need her. Badly.

I slipped both of my hands inside the hem of her shorts, buti na lang maluwag ang shorts na suot niya, hindi na ko nahirapan.

"Bed," bulong niya.

"Okay, Honey. Bed."

She always prefer to do it on bed, pero kung ako ang masusunod, I can do it with her in the kitchen, on the table, on the sofa, at the back of the door, inside the car, at the garden, under the bed, everywhere as long as I am doing it with my wife and not with anyone else.

Binuhat ko siya paharap sa'kin at naglakad pababa sa 2nd floor, papunta sa kwarto namin. I managed to do those and lay her down on our bed without breaking from the kiss.

"W-Wait." She's the first one to let go. "I-I can't breathe."

I smiled. "I'm sorry," I kissed her forehead. "I'm longing for you." Then I kissed her neck.

"Are you sure we can do this? I'm pregnant..."

"Do you want me to stop? " I murmured on her neck. I leveled my face again to hers to wait for her answer.

"Don't stop please."

I smiled and kissed her forehead. "I will be gentle, I promise. I love you."

"I lo—"

"Mommyyyyyyyyy! Daddyyyyyyyy!"

Shit!

Bakit naman ngayon pa umiyak si Hardy?! Pwede namang mamaya na lang 'pag tapos na kami ni Dianne sa ginagawa namin!

I stared down at Dianne.

"Asikasuhin mo si Hardy. Ayoko nang umiiyak," aniya.

I sighed. "We'll continue this later. Right?"

"Depende." At umalis na siya sa pagkakadagan ko sa kanya at tumagilid patalikod sa'kin.

Napailing ako. Wala akong nagawa kung hindi puntahan si Hardy at patahanin. Hardy's already 7 years old pero napakaiyakin pa rin niya. I can't blame him, madalas siyang walang kalaro kundi mga Yaya niya.

Ayaw ni Dianne sa mga bata kahit noon pa mang hindi pa kami kasal. Ayaw niya raw kasi ng makulit, ayaw niya ng maingay, ayaw niya nang umiiyak. But it doesn't mean na ayaw niya kay Hardy. Dianne loves Hardy so much that she's willing to give up everything just for our son.

We already had Hardy hindi pa man kami kasal. We had Hardy when she was just 20 years old and I'm 21. Batang-bata. Pero nanindigan ako dahil mahal na mahal ko siya.

Dianne and I are childhood friend together with Keirvin. Pero nagkahiwa-hiwalay kaming tatlo because of an incident.

So I searched for Dianne, pero si Keirvin ang unang nakahanap kay Dianne. They became a thing but unfortunately, namatay si Keirvin nang hindi ko man lang siya nakikita ulit. He's my best friend; he's a brother to me. 

At nang ako naman ang nakahanap kay Dianne, hindi na ko nagpaligoy-ligoy pang ligawan siya. Sobrang inis nga siya sa'kin dahil hindi ko siya tinitigilan noon. Hindi talaga.

Until one night, we're both drunk, and the rest was history.

Inaya ko siyang magpakasal noong 2 years old na si Hardy. Ayoko namang magmadali lalo pa't nag-aaral din ako ng Medicine noon.

"Bakit umiiyak ang baby ko?" tanong ko kay Hardy.

"Daddy, it's cold!"

"Ohhh. Sige, hihinaan ni Daddy ang aircon ha?"

"Okay, Daddy."

Hininaan ko ang aircon at tinabihan siya sa kama, hinintay kong makatulog ulit siya bago ako bumalik sa kwarto namin ni Dianne.