Lora&One Direction - Dutch Harry Styles FanFic [[ON HOLD]]

Hoofdstuk 4

Als ik aankom aan het hotel weet de bediende al wie ik ben en mag ik gewoon doorlopen. Ik heb nog steeds niet naar het briefje gekeken, en ben het ook nog niet van plan te doen. Ik moet eerst nog door mijn ouders hun enquête - zo noem ik hun eindeloze vragen - zien te geraken. Tom zal me wel helpen als het moet.

‘Halloo, ik ben er,’ zeg ik als ik de deur opendoe.

‘Aha. Éindelijk!’ hoor ik papa zeggen.

‘Ja, pap. Éindelijk ben ik er,’ zeg ik hem zuchtend na.

‘Waarom duurde het zo lang?' vraagt mama.

‘Zeg mam, One Direction is geen derderangs boybandje, hoor! Het is wel Óne Diréction! Die hun signeersessies zijn wel niet voor 10 mensen, mam. Toen ik er aankwam stond ik nog niet eens aan de helft van de lange rij! Trouwens, ik heb drie vriendinnen gemaakt. Eentje is trouwens ook van België! Ze heeft wel al veel meegemaakt, maar ik ben blij dat ik met iemand Nederlands kan praten hier en omgekeerd is het ook zo. Ze heet Helena. De anderen zijn Alice en Olivia. Superleuke meiden, echt waar.’

‘Ah zo. En heb je ze gezien?’

‘Wie?’

‘De jongens.’

‘Natuurlijk, anders had ik hun handtekeningen niet.’

‘Herkenden ze je?’                             

‘Ja. Eerst waren ze verbaasd, maar daarna ging het wel. Drie van de vijf hebben iets liefs geschreven voor mij. De meisjes achter mij waren wel jaloers, maar ik heb er niet op gelet,’ zeg ik er bij.

‘Toon eens,’ hoor ik Tom zeggen. Ik geef hem het kaartje en hij fluit even.

‘Die jongens zijn weg van je, Lora,’ grinnikt hij.

‘Geef eens, ik wil het ook lezen,’ zegt papa.

‘Nee, het is van mij pap,’ zeg ik vlug en ik hou het papiertje stevig vast.

‘Pff… Pubers!’ is zijn antwoord.

‘Ik ga even naar het toilet,’ zeg ik.

In de badkamer aangekomen ga ik inderdaad op toilet zitten - met de klep dicht natuurlijk - en haal het briefje uit mijn tasje.

“Meet me tomorrow@St-James Park, 11:30. If you can’t -> Facebook at 11 tonight. Lots of love, Harry xx”

Mijn hart gaat zo’n tien keer sneller. Ik mag hem nog eens zien! Oh my god!

Nadat ik voldoende ben gekalmeerd ga ik naar mijn kamer. Ik pak mijn laptop en kijk wat mijn vrienden hebben gepost vandaag. Ik kijk even op GoogleMaps hoelang ik zal moeten wandelen tegen dat ik aan dat park ben. Nog geen tien minuten zie ik. Hm, dat betekent dus dat ik om twintig na elf moet vertrekken. Tegen zes uur komt Tom even zeggen dat we gaan eten, beneden in het hotel in plaats van hier op de kamer. Ik knik, klap mijn laptop dicht en ga mee naar beneden. Als ik sta aan te schuiven aan het buffet staat Tom naast mij. Ik vertel hem zachtjes dat ik morgen een afspraak heb met Harry, maar dat ik niet weet hoe ik het ga uitleggen aan mam en pap.

‘Doe alsof je een afspraak hebt met die Helena?’

‘Hé ja, goed idee! Het is wel al vanaf half twaalf…’

‘Ehm… Papa wil morgenmiddag wel naar een museum gaan, zeg dat je dat niet wilt en dat je dan gewoon langer bij Helena zal zijn?’

‘Hm. Oké. Jij helpt me als ze moeilijk doen?’

‘Yep.’

‘All right!’

‘Één tip: doe het nu, dan kunnen ze niet uitvliegen tegen je en moeten ze wel beleefd blijven aangezien het hier vol zit met andere mensen.’