İKİZLER ORMANI:KARARSIZLIK

Kararsızlık-43

  Destek verircesine elini tuttum "Korkma ben varım"Bu sözün ağzımdan çıktıktan sonra ne kadar saçma bir cümle olduğunu farkettim.

  Güldü,sadece güldü.Anlamsız bir gülüştü bu.

  "Kurtadam olmamın en iyi yanı ne biliyor musun?"

  "Ne?"

  Gözlerime baktı.Hayır hayır sadece gözlerimin içine değil,ta kalbimin derinliklerine kadar baktı.Orada onun için ayrılmış olan yere ebedi bir sevgiyle yeniden dokundu.    Gözlerindeki okyanusta benim için doğan güneşin ışığını görünce bir kez daha aşık oldum ona.

  "Sonsuza kadar birlikte olacağız"

  Ellerimi,ellerine sımsıkı kenetledim,başımı omzuna koydum.Bir süre sessizce öylece durduk.

  Çıtırtı sesiyle ikimizde aynı anda arkamıza döndük.Yuonne mahcup bir ifadeyle bize bakıyordu;

  "Özür dilerim rahatsız etmek istememiştim"

  Tatlı bir gülümsemeyle "Sorun değil" dedim."Gelsene"diye yanımıza davet ettim.O da bizim gibi kütüğe oturmak yerine toprağa oturmayı tercih etti.

  "Uyku tutmadı da"diyerek ilk konuşan Yuonne oldu.

  "Bizide"dedi Ulfred.

Uzun süre düşündüğüm ama cevabını bulamadığım bir soru vardı."Aklıma bir şey takıldı Yuonne,Archer'le Radolf'a burada olduğumuzu kim haber verdi?"

  Birden ilginç bir şey oldu Yuonne'nin göz bebekleri büyüdü,ezbere konuşuyormuş gibi cevap verdi "Ben haber verdim"Sonra gözbebekleri yeniden eski haline döndü.

  Bunda bi' terslik vardı."Peki Ulfred'in kurtadam olduğunu Radolf'a söyleyen kimdi?"İkinci sorumda da aynı şey oldu.

  "Onu da ben söyledim"

  Ulfred'de farketmişti.Bana 'neler oluyor?' bakışı attıktan sonra elinden tutarak kaldırdım.

  "Geç oldu,sabah erkenden yola çıkacağız yatalım artık.İyi geceler Yuonne"

  "İyi geceler tatlım"deyip gülümsedi.

  Çadıra girdiğimizde Ulfred şaşırmış şekilde "Orada az önce ne oldu?"diye sordu.

  "Yuonne etki altında"

"Kim yapmış olabilir?"

"Bilmiyorum sadece tahmin ediyorum"

Aynı soruyu yineledi"Kim?"

"Archer"

  O gece Ulfred'in huzurlu kollarında uykuya daldım.

  "

    'Baba?'Seslenişime cevap vermedi.'Benimle konuşmayacak mısın?' Gözyaşlarım istemsizce akmaya başladı.Bana siyahlar içinde,yeniden arkası dönük duruyordu.

   'Madem konuşmayacaksın neden rüyalarıma giriyorsun?' Ona doğru bir adım yaklaşmaya yeltendiğimde ayağım bir şeye çarptı.Kalın bir zincirdi.Zinciri takip ettiğimdeyse babamın ayaklarına ve bileklerine takılı olduğunu farkettim.Bu...korkutucuydu.

    'Sakın beni o zincirlerden kurtarmaya çalışma"dedi.

    'Neden?'

    'Daha beter işkencelere maruz kalırım'

    Dehşetle 'Bunu sana neden yapıyorlar?' diye sordum.

    Yine sessiz kaldı.