Louis Tomlinson herkes tarafından tescillenmiş bir deli ama Harry onun harika bir bilim adamı olduğuna fazlasıyla emin.
*Geleceğe Dönüş filminden esinlenilmiştir.
*Hikaye hiçbir şekilde kopyalanamaz.
"Ee, Jeronimo? Sence de projen için konuşmanın zamanı gelmedi mi?"
Topuklarımın üzerinde ona dönüp tek kaşımı kaldırdım. Göbeğine kadar bir pantolon çekmiş, gömleğini de içine sıkıştırmıştı. Altına giydiği kundura ayakkabılarla ona gülmemek için yanaklarımı şişirmek zorunda kalmıştım.
Kaşlarını çattı ve kendi üzerini süzdü. Yeniden bana bakınca gülüşümü düşürmüştüm. "Ne istersin delikanlı? Senin için podyumda yürüyeyim mi, ha?!"
Sesiyle irkilip başımı hızla sağa sola salladım. Hemen sakinleşip derin bir nefes aldı.
"Aferin çocuğum, şimdi bana değerli vaktimi harcamana sebep olan şeyleri anlat," diyerek kendini tekli koltuğa bırakıp bir profesör edasıyla bana bakmaya başladı. Açıkçası o kadar ciddiydi ki, ben de bir anda onun moduna girivermiş, karşısına oturmuştum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Şey... Bay Doris, fizik öğretmenim. Bu sene son senem ve dersinden kalmak üzereyim neredeyse. Bir proje ödevi olarak kendi imkanlarımla işe yarar bir robot icat etmemi istedi. Bu projeyi başaramazsam-"
"Sınıfta kalacaksın," diye kıstı gözlerini. Ben de kafamı salladım. Kafasını sağa sola sallayıp aptalca bir şey duymuş gibi tavana baktı. "Bu öğretmen geri zekalı mı?" Burun kemerini sıkıp gözlerini yumdu. Sinirlenmiş gibiydi. "Üniversite sınavına çalışması gereken öğrencilerin böyle alakasız işler yapmasını normal bir şey gibi gösterip geçmişte bunlardan birini bile yapamamış olmaları ne üzücü." Derin bir nefes alıp avuçlarını önünde birleştirerek masmavi gözlerini bana çevirdi.
İçimden küfür ettim, çünkü feci yakışıklı bir adamdı.
"Söylesene çocuğum... Aklında bir fikir var mı?"
Yutkundum. Başımı yine sağa sola salladım.
"Güzel, çünkü benim naçizane bir fikrim var ve inan bana Bay Koca Kafa'nın dibi düşecek!"
Heyecanla ellerini uzatınca elimdeki kalem ve defteri ona uzattım. Dilini dudaklarının köşesine sıkıştırıp dikkatlice bir şeyler çizmeye başladı. İki dakika sonra bana çevirince anlamadan ona baktım.
"Şu güzelliğe bir bak!" Dedi karmaşık şekilleri gösterirken. "Çay servisi eden minik bir robotcuk!"
"Oh, çay mı?"
Sırıttı. "Öyle basit bir çay değil. Türkiye'nin Karadeniz Bölgesi'nden yetişmiş çayını servis eden bir robot!"
"Ah, tabii. Peki... Çok değişti."
Bay Tomlinson homurdanıp defteri masanın üzerine fırlattı. "Tamam, Yorkshire çayı da olur."
"Bilgi gösteriminiz bittiyse neden gecenin üçünde buraya geldiğimi sorabilir miyim?"
İç geçirip bacaklarını uzattı. "Çünkü ben sabah altıya kadar uyanık kalırım. Sonra iki saat uyurum ve işe girişim. Günümü sekiz parçaya bölerim ben. Üç saatte bir uyku her zaman iyidir benim için. Doğrusu bazen üç saatte bir bile uyumam! Her dönemin kendine göre güzelliği var. Kışlar ve yazlar mesela..."
Ona tuhaf biriymiş gibi bakıyordum ve doğrusu öyleydi de. "İyi ama günün sekiz saatini uyuyup da diğer saatlerini çalışmaya harcasanız?"
"Ah Harry..." Bana acınası biriymişim gibi bakarken kaşlarımı çatmıştım. "Gecenin güzelliğinden mahrum kalman ne kadar üzücü. Üstelik gün doğumuna karşı bahçemde aldığım birkaç nefesin tarifini sana nasıl veririm bilemiyorum." Başını yavaşça sağa sola salladı. "Zavallı çocuğum benim..."
Burnumdan solumuştum. Bana çocuk muamelesi yapması hoşuma gitmemişti ve bu bir şekilde sinirlerimi bozuyordu. Ufaklık veya çocuk gibi lakapları genelde çok duyardım ama Bay Tomlinson'dan duymak midemi kasıyordu işte. Muhtemelen sinir bozucu davrandığı içindi.
"Ben çocuğunuz değilim, istediğiniz zaman beni azarlayamazsınız Bay Tomlinson."
Gözlerini devirdi. "Aptal ergensi hormonların ve dört sene önceki tavırlarınla hareket etmen oldukça çocuk gibi davrandığını gösteriyor. Bu tüm ergenler için böyledir Harryciğim, alınma."
Alındım seni aptal!
Ona kötü bir bakış atarken bunu fark etmiş gibi görünmeden devam etti. "Yeri gelmişken diyeyim, yarın için sana malzemeler söyleyeceğim ve onları alman gerekecek. Robot için önemli."
Sinirle kalem ve defterimi alıp çıkışa ilerlerken ona kısa bir bakış atmıştım. Neden bunu yaptım bilmiyorum ama bozulmuştum işte. Aptal ergenmişim, hah!
Budala herif.
"Unutma Jeronimo!"
Inıtmı Jirinimi.
- - -
*1986 yapımı boks filmi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Herkesin aklında aynı soru; bunlar nasıl birleşecek? Sjdnmfkf
