Mommy's life {voltooid}

Ben gewoon bij dat speeltuintje mama

Ik zet mijn wekker af. 7 uur. Ik sta langzaam op en was mijn gezicht. Ik loop naar Ayoubs kamer en zet een outfitje klaar. Ik kies voor een grijze hoodie, zwarte jeans en witte nikes. Ik wek hem en terwijl hij zich aankleedt, smeer ik een broodje voor hem. Ik maak een kopje thee voor hem en mij. Ik drink de thee snel op en eet mijn broodje snel op. Terwijl Ayoub nog aan het eten is maak ik me klaar. Ik kies voor een simpele jeans met een witte krok top en een leuk vestje. Ik doe er mijn witte schoenen onder en kam mijn haren. Ik laat het los hangen, maar doe wel een elastiekje om mijn pols heen voor als het irritant wordt.

Ik zet Ayoub op zijn school af en fiets door naar mijn werk. Ik werk als manager bij de Jumbo. Door mijn onverwachte zwangerschap en het gebrek aan geld heb ik alleen mijn Havo diploma gehaald. Door de geboorte van Ayoub heb ik gewoonweg geen tijd gehad om verder te studeren. Het verdient prima en ik kan ervan leven. Meer hoef ik niet. Ik werk van 9 tot 6, Ayoub haal ik van school in mijn pauze en breng hem dan hier heen. Omdat ik hier al vijf jaar werk en ze me nogal mogen mag hij gewoon in de kantine blijven. Hij heeft dan wat te eten en mijn telefoon, dus tot last is hij niet. Hij blijft over, dus dan heb ik plaats van één pauze om 12 uur een extra lange pauze om 3 uur. Ik vind het chaotisch, maar het werkt prima. Het zal moeten tot Ayoub oud genoeg is om alleen thuis te blijven.

Ik ben klaar met werken en ik trek mijn normale kleren weer aan. Ik loop naar de kantine en zie Ayoub zitten. Hij kijkt op mijn telefoon en speelt een spelletje. 'He liefje, zullen we gaan?' Vraag ik en pak zijn tas. Hij staat op en geeft me mijn telefoon. Hij doet zijn jack aan en we vertrekken. 'We gaan naar de stad. Er schijnt een concert te zijn, dus eens zien wat er te doen valt.' Zeg ik hardop als ik hem achterop mijn fiets zet. Ik fiets erheen. Het is een half uurtje fietsen. Ik doe mijn fiets opslot en het is al best donker. Ik pak zijn handje en we lopen richting het podium. Het is nogal druk en vol met mensen. Na een tijdje hangt Ayoub jammerend aan mijn zij. 'Mag ik daar spelen? Dit is echt heel saai.' Zegt hij. Ik twijfel aangezien het druk is. 'Kom op mam, dit is echt heel erg saai. Ik ben gewoon daar.' Zegt hij. Ik knik en doe zijn jas goed dicht. 'Ik kom er zo aan. Alleen daar en met niemand weggaan.' Zeg ik. Hij knikt en loopt weg. Ik kijk hem na. Hij klimt in het klimrek en ik draai mijn hoofd weer naar het concert. Na tien minuten ongeveer begin ik me toch wel zorgen te maken. Ik kijk achterom en zie dat het speeltuintje helemaal leeg is. Mijn hart slaat op hol. Met tranen kijk ik om me heen. Hoe kon ik dit nou doen? Waarom liet ik hem nou alleen spelen? 'Ayoub! Ayoub! Liefje! Ayoub kom bij mama!' Schreeuw ik paniekerig door de mensen heen. Ik zie hem huilend iemand knuffelen en ren er naar toe. God zij dank. 'Youbi mama is hier. Het spijt me. Het spijt me zo.' Sus ik hem stil en hou mijn zoontje goed vast. Nadat ik mezelf en hem stil heb gesust ga ik recht staan. Ik veeg mijn tranen weg en hou met één hand Ayoub vast. 'Heel erg bedankt. Ik lette één seconde niet op en weg was hij. Echt niet normaal bedankt.' Zeg ik en steek mijn hand uit. De jongen doet zijn capuchon af en glimlacht. Hij schud mijn hand en Ayoub houdt me strak vast. 'Ben allang blij dat je deze kanjer gevonden hebt.' Zegt de jongens zware stem en hij gaat recht staan. 'Nadir.' Zegt hij en steekt zijn hand uit. 'Nada.' Zeg ik en schud met een glimlach zijn hand. Nu ik hem goed bekijk is hij van mijn leeftijd gok ik. En nog best wel mooi ook. Best wel heel erg. Wauw. Hij heeft bruine haren, lange wimpers en licht bruine ogen. Zijn tanden zijn spierwit en zijn lach is schattig. Ook als hij glimlacht heeft hij twee kuiltjes. Dat is erg schattig. Ik slik. Back to reality. 'Nada en?' Vraagt hij en kijkt naar Ayoub. 'Ayoub, mijn zoon.' Zeg ik snel. Hij glimlacht en hurkt voor Ayoub neer. 'Wat een coole naam voor een coole jongen. Wat dacht je ervan om verder op een ijsje te gaan eten? Ze hebben de lekkerste ijs van heeeeeel Nederland.' Zegt hij tegen Ayoub. 'Jaaaaa! Mama mag dat!? Please!' Smeekt Ayoub. Ik moet lachen. 'Het is echt beter als we naar huis gaan lieverd. Zeg de aardige meneer maar gedag.' Zeg ik. 'Ah kom nou. Kom ik betaal. Even om de schrik van daarnet weg te halen. Anders kan die niet slapen vanacht.' Zegt Nadir en glimlacht lief. 'Please mama.' Smeekt Ayoub en drukt kusjes op mijn hand. 'Oké.' Zeg ik met een zwakke glimlach. 'Yeeey!' Zeggen hij en Nadir tegenlijk. Ik moet lachen en loop met ze mee.

'Dus Nada getrouwd? Je bent toch best jong voor een kind?' Vraagt Nadir en glimlacht. Ik slik en ben eventjes stil. 'Ik ben eenentwintig en nee, het is alleen Ayoub en ik.' Zeg ik en glimlach zwak. Hij knikt en begrijpt dat het gevoelig ligt. 'Mama mag ik daarzo spelen?' Vraagt Ayoub en wijst naar een speeltuin verderop. 'Eet maar eerst je ijsje op lieverd.' Zeg ik en glimlach. 'En jij? Ben jij getrouwd of in een relatie?' Vraag ik maar om de stilte te verbreken. Nadir glimlacht. 'Forever alone.' Zegt hij. 'Wat is dat?' Vraagt Ayoub. 'Dat betekent dat ik nooit ga trouwen. Eerst moet ik een lieve vrouw vinden. Maar weetje wat het is Ayoub, vrouwen vinden mij niet zo leuk.' Zegt hij. 'Mama is ook niet getrouwd. En zij is heeeeeeel lief! Jullie kunnen samen trouwen. Dan heb ik eindelijk een papa.' Zegt Ayoub. Ik kijk Ayoub meteen geschrokken aan. 'Neh, ik denk dat mama veel betere mannen in de rij heeft staan.' Zegt Nadir en aait Ayoub over zijn hoofdje. 'Hetzelfde geldt voor jou, je zult zeker veel dames hebben.' Zeg ik onbewust en glimlach. Ik blijf hem aankijken en hij mij. 'Mama me ijsje is op. Mag ik nu spelen?' Vraagt Ayoub en staat op. Ik kijk snel op en knik. 'Eerst eventjes dit schoonmaken.' Zeg ik en veeg het ijs van zijn mond af met een papiertje. 'Alleen daar hé. Met niemand meegaan.' Zeg ik en druk een kus op zijn wang. 'Dankje.' Zegt hij en rent naar het speeltuintje. Ik kijk achterom, gelukkig kan ik hem perfect zien. Ik kijk naar Nadir en voel mezelf rood worden. Ayoub heeft me nogal voorschut gezet. 'Mijn excuses voor zijn gedrag, hij denkt niet na als hij wat zegt.' Zeg ik met een lichte blos. 'Geen probleem joh. Zo zijn kinderen. Hij is echt een schatje.' Zegt hij en glimlacht. 'Ja, ik ben zo blij met hem in mijn leven.' Zeg ik en kijk kort naar Ayoub die van de glijbaan af gaat. 'Dus je zit momenteel niet in een relatie?' Vraagt hij dan. 'Ayoubs vader is vertrokken toen hij van de zwangerschap hoorde. Het is alleen ik en Ayoub.' Zeg ik en glimlach zwak. 'Oh. Wat is dat erg zeg! Welke klootzak laat nou een zwangere vrouw in de steek. Dit maakt me echt pissig. Ah wat een teringlijer.' Zegt hij en ik zie dat het hem wat doet. Ik glimlach. Ik voel een klik met hem. 'Het is al goed. Wij zijn toch beter af zonder hem. Het is beter dat Ayoub hem nooit gekend heeft. Het was een slechte man.' Zeg ik. 'We kennen elkaar pas net, maar als je ooit ergens hulp bij nodig hebt ben ik er altijd.' Zegt hij oprecht. 'Dat is niet nodig, maar echt bedankt.' Zeg ik en glimlach. 'Sorry, maar hoe oud zei je dat je was?' Vraag ik voor de zekerheid. Ik voel een connectie met hem. Nu eerst zien of hij geen veertig is. 'Vierentwintig. Ik ben vierentwintig.' Zegt hij. Ik knik begrijpend. Het is stil. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik voel dat er een connectie is, maar wat als hij hetzelfde is als Jabir? Wat als hij mijn leven verziekt. Ik ben niet op zoek naar een vriendje of een man. En voor Ayoub zou dat ook niet goed zijn. Als het dan fout gaat heeft hij verdriet. Dat kan ik niet doen. Ik sta op en steek mijn hand uit. 'Heel erg bedankt voor dit en voor daarnet, wij moeten maar eens gaan het word al laat. Fijne avond.' Zeg ik en loop weg. 'Nada? Nada wacht nou.' Hoor ik achter me. Ik stop met lopen en kijk hem vragend aan. 'Je lijkt me fantastisch en als je het goed vind wil ik je me nummer geven. Misschien na een nachtje slapen bel je me weleens.' Zegt hij en kijkt me schattig aan. 'Ik ben niet opzoek naar een relatie. Ik heb het erg druk met werk en Ayoub.' Zeg ik afkeurend. 'Toe nou, ik was ook niet opzoek tot ik jou en Ayoub zag. Ik wil je gewoon beter leren kennen. Ik voel iets wat ik nooit eerder gevoeld heb. Je betoverd me.' Zegt hij. 'Hoe graag ik ook ja wil zeggen kan het niet, ik heb nu al amper tijd.' Zeg ik. 'Dan nemen we Ayoub mee, naar een pretpark ofzoiets. Wat je maar wil. Ik vraag je gewoon één dagje met mij. Dan weet ik zeker dat je mij ook wilt leren kennen.' Zegt hij schattig. Ik moet lachen. 'Ik zal erover nadenken.' Zeg ik en geef me telefoon aan hem. Hij typt zijn nummer in en geeft het weer aan mij. 'Je gaat geen spijt krijgen.' Zegt hij en glimlacht super lief. 'Nu moet ik echt gaan.' Zeg ik en glimlach. 'Ayoub liefje, kom we gaan.' Zeg ik en loop samen met Ayoub weg. Ayoub zwaait naar Nadir en we lopen naar mijn fiets. Ik zet Ayoub achterop en fiets naar huis. 'Heb je nog trek liefje?' Vraag ik terwijl ik mijn jas ophang. 'Nee ben best wel moe.' Zegt hij en loopt richting de badkamer. Ik loop hem achterna en pak mijn tandenborstel. Hij doet hetzelfde en samen poetsen we onze tanden. Dan stop ik hem in bed, lees een verhaaltje voor en ga zelf ook slapen.