İYİ KIZLAR KÖTÜ ÇOCUKLARI SEVER -1

KURTULMAM GEREK!

"Sen hep böyle sessiz misin?" Öne eğdiği kafasını yavaşça kaldırıp bana baktı.

"Hayır." Buruk bir şekilde gülümsedi.

"Biz varız diye mi?" Kendimi suçlu ve gereksiz hissediyordum.

"Hayır. Bir şeyler olduğum gibi olmama izin vermiyor."

"Nasıl yani?" Gidip yanına otursam saçma mı olurdu?

"Birilerine zarar vermemek için, bazı şeylerden emin olmak için şimdilik kendim gibi olamam. Belki de kendim gibi olamamak daha iyi. O zaman pek sevilmeyebilirim." İşte bu olmadı! En acı yerimden vurmuştu beni! Kendin gibi olmak!

"Neden böyle düşünüyorsun ki?"

"Nasıl olduğumu biliyor musun ki?"

"Hayır bilmiyorum."

"O yüzden neden böyle düşündüğümü anlayamazsın."  Bir şey demeden öylece bakakaldım ona. Neden? Sen gerçekten nasıl biriydin ki Park Jimin?

"Ne olursa olsun kendin gibi olmaktan vazgeçme. Nasılsan hep öyle ol." Bunu söylememle ayağa kalktı ve gelip tam karşımda durdu.

"Kendim gibi olursam eğer beni kimse sevmez." Yavaşça ayağa kalktım ve karşı karşıya geldik.

"Çocuklara karşı da mı olmadığın biri gibisin?"

"Hayır. Zaten olmadığım biri gibi davranıyorum demiyorum. Olduğum gibi davranmamaya çalışıyorum diyorum." Ellerini ceplerine yerleştirdi.

"Demek ki kendin gibi olunca da sevilebiliyorsun. Çünkü onlar seni gerçekten seviyorlar." Arkamı dönüp elimle evi gösterdim. Önüme dönmemle iki adım daha atıp aramızda boşluk kalmayacak şekilde yaklaştı.

Kalp ritmim dışarıdan duyulacak kadar hızlanmıştı. Neden böyle ani şeyler yapıyordun?

"Onlar artık benim kardeşim. Benim korkum başka." Gözlerini gözlerimden hiç çekmeden konuştu.

"Korkma. Eğer biri seni sevecekse olduğun gibi sevmeli zaten. Değişmeni istemeden, değiştirmeye çalışmayarak..." İstesemde ben de  gözlerimi çekememiştim.

"O zaman hemen kurtulmalıyım."

"Neyden?"

"Kurtulmam gereken şeyden." Gözlerini kısıp hafif gülümsedi. Çok tatlıydı.

"O zaman kurtulman gereken şeyden kurtulman için dua edeceğim." Gülümsedim ben de. O da daha fazla gülümseyerek karşılık verdi bana.

Çocukların seslenmesiyle bu büyülü an hemen gerçeğe dönmüş, görüntüdeki romantik filtre kalkmıştı. Gidiyorduk. Ellerimi ceketimin cebine yerleştirip arabalara doğru gittiğimde benimle gelmiyordu. Aranarak arkamı döndüm.

Hala konuştuğumuz yerdeydi, elleri cebinde gülümseyerek arkamdan bakıyordu.

*********************

Araba evin önünde durduğunda oldukça tedirgin olmuştum doğrusu. Yine içimden umarım birileri görmez duası!

Hızlıca aynı arabada olduğumuz Jin,Namjoon ve Jungkook'a teşekkür edip aşağıya indik ve bahçeden içeriye geçtik.