Suicide Squad [დასრულებული]

მეთორმეტე - მეთექვსმეტე დღე

- ბატონო ბექჰიონს ვუმკურნალეთ და ახლა ოთახში ისვენებს - მის წინ მისი მარჯვენახელი გაჩნდა.

- გასაგებია.

- კიდევ რაღაც არის... - შეყოყმანდა ბიჭი - ბატონი ბიონი, დიდი ფსიქიკური ზეწოლის ქვეშაა.

- და მიზეზი? - სიგარა ჩააქრო და თავის ადგილას დააბრუნა.

- მიზეზი ის ექსპერიმენტებია რასაც ბატონ ბიონს რამოდენიმე წლის წინ ვუტარებდით - ნერვიულად გაისწორა ჰალსტუხი - ზედმეტი მოგივიდა, ის როგორც ნარკოტიკი ისეა დამოკიდებული თქვენს გადაწყვეტილებაზე და ამას შევძლება ცუდი შედეგი მოჰყვეს.

- ანუ ამით იმის თქმას ცდილობ რომ მისი ცხოვრებიდან უნდა გავქრე? - ნერვიული სიცილი გიჟურში გადაიზარდა - არც იოცნებო.

- კი მაგრამ, ბატონო პაკ.

- არ მაინტერესებს, უბრალოდ გაჩუმდი და გაეთრიე - იღრიალა ჩანიოლმა და ბიჭმაც მაშინვე დატოვა ოთახი, მაგრამ ბიჭის ადგილი მალე ჩანიოლის უფროსმა დამ ჩაანაცვლა.

- ძმაო, მოუსმინე მას! - მკაცრად თქვა გოგონამ და ძმის წინ დაჯდა.

- ჩორინ, მე არაფრის ფასად არ მივატოვებ ქუინს - მკაცრად თქვა ჯოკერმა.

- ამით შენ მას აზიანებ, ის შენს გარეშე ვერ ცხოვრობს, შენ მას თავისუფალ და ბედნიერ ცხოვრებას ართმევ.

დის სიტყვები ეკალივით მოხვდა ჩამიოლის გულს და ხელები აუკანკალდა.

- მე არ შემიძლია მისი მიტოვება, მე ის მიყვარს!

- მას კი არ უყვარხარ - ჩანიოლს თვალები გაუფართოვდა მისი და მართალი იყო, ჩანიოლმაც კარგად იცოდა რომ ეს ყველაფერი უბრალოდ ცდების შედეგი იყო და ბექჰიონს ის არ უყვარდა.