Μοίρα..!

~Κεφάλαιο 7~

Εγω γυρισα επιδεικτικά απο την αλλη και εκανα οτι δεν υπηρχε.

Μετα απο λιγο, ο καθηγητής συνεχιζε ακομα να μιλα για το μαθημα και για το τι περιμενε απο μας αυτη τη χρονια και μπλα μπλα μπλα. Εγω εβλεπα βαριεστημένα το ρολοι οταν ενιωσα ενα ελαφρο σκουντηγμα στο χερι μου.

Γυρισα προς το μερος του Μπλεικ και αυτος πλησιασε προς το αυτι μου..

-Χει, διπλανή, φαίνεται οτι κολλησες μαζι μου για την υπόλοιπη χρονια.. ειπε σιγανα με ειρωνικη φωνη. Ηταν φανερο το ποσο το διασκεδαζε να μου σπαει τα νευρα!

- "Διπλανε" ; του ειπα.

- Ναι;

-ΣΚΑΣΕ!!!

Μολις του απαντησα πηρε ενα ξαφνιασμενο υφος και μετα εσκασε στα γελια. Αμεσως ολη η ταξη και ο καθηγητής μαζι, γυρισε προς το μερος μας. Εγω κοιταξα τελειως ντροπιασμενη τη ταξη αλλα αντιθέτως ο Μπλεικ το διασκεδαζε ακομα! Ετσι αναγκασε τον καθηγητή να ερθει προς το θρανιο μας και ηταν αρκετα θυμωμένος απ ' οτι εβλεπα!

-Κυριε Μπλεικ, βρισκετε κατι στην ταξη μου που ειναι τοσο αστειο;

Προσεξε καλα, εδω δεν θα κανεις οτι έκανες στο αλλο σχολειο. Υπάρχουν κανόνες εδω περα, ειπε ο καθηγητής θυμωμένα.

Μα τι εκανε δηλαδη στο αλλο σχολείο; Μου κινησε την περιέργεια τωρα πρέπει να μαθω!!! Νομίζω η πολλη παρεα με την Βανεσα δεν μου κανει καλο!

Τελοςπαντων, εγω μολις ακουσα τον καθηγητή γυρισα προς τον Μπλεικ που ηταν το κεντρο της προσοχης αυτη τη στιγμη και τον ειδα να εχει ενα ενοχλημενο υφος στο προσωπο του. Ειδα οτι τωρα ειχε παρει ενα σοβαρό ύφος και μου φανηκε λιγο θυμωμένος αλλα μάλλον θα ηταν η ιδεα μου.. Ηταν έτοιμος να απαντήσει αλλα ευτυχως χτυπησε το κουδούνι και επιτέλους μας απαλλαξε απ' αυτη την αμήχανη στιγμή.

Ετσι, όλοι άρχισαμε να μαζεύουμε βιαστικα τα πράγματα μας και αρχισαμε λιγοι λιγοι να φεύγουμε. Στο δρομο μεχρι την πορτα αλλα και την ωρα που μάζευα τα πράγματα μου ειχε κολλήσει στο μυαλο μου αυτο που ειπε ο καθηγητής στον Μπλεικ και γιατι εκείνος ειχε θυμώσει.. Τελοςπαντων, βγηκα απ τη τάξη,συνεχισα να περπατω στο διάδρομο οταν ένιωσα καποιον να με σπρώχνει με τον ωμο του.. Ε ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙ; ΜΑ ΤΑΜΠΕΛΑ ΕΧΩ ΠΑΝΩ ΜΟΥ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΣΠΡΩΞΤΕ ΜΕ ΑΦΟΒΑ;

Δεν με ειχαν σπρωξει δυνατα αλλα επειδη εγω ημουν στο κοσμο μου, τωρα ειχα προσεξει οτι τα βιβλια μου ηταν κατω στο πατωμα!

Γυρισα το βλεμμα μου ενοχλημενη προς την κατεύθυνση αυτου που με ειχε σπρωξει και ξαφνικα βλεπω τον Μπλεικ να με βλεπει με ενα ειρωνικό αλλα χαρούμενο χαμόγελο κολλημένο στο προσωπο του. Επρεπε να το φανταστω! Μονο αυτός εχει τέτοιες τασεις!

-Τι κανεις παιδάκι μου; Εχεις πρόβλημα; του ειπα θυμωμενα!

Εκείνος ομως δεν μου απάντησε. Απλα χαμογελασε ξανα και φευγοντας μου ειπε:

-Τα λεμε...Κέιλα..!

Και μου έκλεισε το ματι! Ειναι σοβαρός;

Εγω απο την έκπληξη εμεινα κολλημενη εκει που στεκόμουν με ανοιχτο το στομα!

Τελοςπαντων, μετα απο λιγα δευτερόλεπτα μαζευα τα βιβλια απο κατω, οταν ακουσα λιγο πιο πισω μου ενα δυνατο ηχο σαν να καποιος να χτυπησε πολυ θυμωμενα την πορτα ενος λοκερ. Σηκωθηκα πανω για να ελεγξω τι ειχε γινει και τοτε ειδα τον Μαικλ να με προσπερναει βιαστικα και θυμωμένα.. Ουτε καν γυρισε να με κοιταξει.. Μα τι επαθε αυτος;

Ετρεξα πιο γρήγορα για να τον προλαβω αλλα ο Μαικλ ειχε ηδη φυγει....