Bu Sefer Olmaz

Seni Çok Özledim

Nasıl ya? Olamaz ki böyle bir şey! Orda erkekler tarafından bodruma kapatılan kadınlardan bahsettim ben. Donuk onlardan olamaz ki, böyle bir şey yapmış olamaz! Bu kadar cani, insanlık dışı bir şeye alet olmuş olamaz. Eğer bir şekilde müdahil olmuş olsa bile Tuğra asla ona yardım eden taraf olmaz! Ne kadar Keremi seviyor olsa bile. Kadın mevzularındaki hassaslığına ben şahidim.

Sezen haklı da olabilirsin ama kimsenin içini bilemeyiz. Geçmişini bilemeyiz, ne koşulda ve niçin yaptığını bilemeyiz. Kimse hakkında suizan etmemekte fayda var ama rahatlamak istiyorsan bir şekilde bu işi çözmeye bak! Enisin, Rüzgarın yani Kerem'in etrafında kim varsa hepsinin ağzını ara. Gerekirse Hakan Beye de başvur! Fakat şunu da düşün bir yandan! Diyelim ki bunun gibi canice ya da böyle kötü bir şey yapmışsa Kerem senin tepkin ne olur? Sen neleri göze alabilirsin? Kerem için kendi prensiplerinden bazılarını göz ardı edebilir misin? Edemezsen Keremin yanında yine de her şeye rağmen durabilir misin?

İç ses yine hayatıma bir atom bombası atıp bırakacağı etkileri yine düşünmemişti. Belki etkileri Hiroşima ve Nagasaki'de olduğu gibi yüzyıllarca devam edip çocuklarının genlerine geçtiği gibi benim de ruhumun her zerresine hatta yeni üretilecek hücre yığınlarıma bile etki edecekti. Ve en önemlisi de sonuçlarını yaşamadan göremeyecek olmamızdı.

Henüz ortalıkta bir delil yoktu. Hukukta bir kişinin suçu ispatlanana kadar masum kabul edilir. Buna Masumiyet karinesi denir. Şu an için benim gözümde Donuğun masumiyet karinesi %100 olmasa da %85 vardı. Ve 0'a inmediği sürece iç sesin bana düşün dediği olasılıkları düşünmeme gerek yoktu. Ama haklıydı bu konuyu bir şekilde çözüme kavuşturmalıydım.

Düşüncelerden sıyrıldığımda üşüdüğümü fark ettim. Kollarımı birbirine kenetleyeceğim sırada vücudumun bir parçası haline gelmiş olan saatime gözüm ilişti. Gördüğüm şeyle gözlerim 360 derece açılmış az kalsın göz bebeklerim yuvasını terki diyar edecekti. Saat 23.48 olmuştu ve benim yaklaşık eve dönmem 2 saatimi alıyordu.

Bizim evde halen geç geldiğim zaman balkabağına dönüşüyor ve cezalardan ceza beğeniyordum. O yüzden hemen koşup içeri girdim ve askılıktan kendi montumu ve Donuğun montunu aldım. Ardından da Donuğu oturduğu yerden çekiştirerek:

"Donuk.. Ay yani Kerem kalk hadi gitmemiz lazım ben balkabağına dönüşmeden önce! Eğer ki yetişemez ve Şermin Sultana yakalanırsam valla beni öldürür. Ertesi gün de cenazeme yetişmek durumunda kalırsınız." dedim.

Öküz gibi cüssesiyle ve elime sığmayan kas yığınıyla ben ne kadar çekiştirirsem çekiştireyim. Bir gıdım ilerlemiyordu. Mıh gibi çakılmıştı sanki yere. Beni neden uğraştırıyorsa artık, yürüse ne olur sanki? Çekiştirmekten bitap düştüğümde bana döndü ve montunu elimden alarak:
"Sezen sakin ol ya napıyorsun? Şermin Teyze sever beni , ben konuşurum onunla ceza falan vermez sana. Abisiyleydi merak etmeyin derim." deyip pis pis gülmeye başladı . Abiymiş ne abisiyse artık... Yine beni küçültüp kendini büyüttü beyefendi, egosu da yerinde olduğuna göre eski Donuk geri gelmiş demek ki.

Donuğun gülmesinin ardından Tuğra da elini yumruk yapıp ağzına kapattı ve alttan alttan sırıttı. Donuğun söylediklerinin her kelimesi hoşuna gitmişti belli ki. Sonradan kendine çeki düzen verip gülmemeye çalışarak: "Sezen fazla abartmıyor musun mevzuyu ya, yetişkin değil misin sen? Ya da pardon kaç yaşındaydın ki sen? Hiç sormaya fırsatım olmadı! Reşit değilsen ailen seni merak eder tabi seni buraya kadar nasıl yolladılar acaba? Kaçtın mı yoksa sen?" dedi.

Valla ben bu kızı boğarım. Zevzek zevzek konuşuyor anca Leylek kılıklı Şaziye ne olacak! Beni tiye alanı ben de alırım ama bunun üzerine ben de: "Hee evden kaçtım be abla nolcak? Polisi mi arıycan yoksa elimden tutup karakola mı götürcen napcan bi anlatsana" diye üsteledim.