Κρυφά Αισθήματα

~34~

'Δεν είναι δικαιολογία είναι η αλήθεια.Νόμιζα ότι εκείνη την ημέρα πέθανες. Δεν άντεχα να το ζήσω αυτό κι έτσι μάζεψα τα πράγματα μου κι έφυγα.Ποτέ κανείς μέχρι σήμερα δεν μου είπε ότι ζεις.Και για να σε προλάβω όσες φορές σε είδα και στην Γλυφάδα και στην παραλία νόμιζα πως ήταν ιδέα μου, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι όντως σε έβλεπα.' Όση ώρα μιλούσα κουνούσε το κεφάλι του δεξιά και αριστερά.Δεν με πίστευε και είχε  όλο το δίκιο με το μέρος του.Κι εγώ στην θέση του δηλαδή δεν θα με πίστευα.Σταμάτησα να μιλάω δεν είχε νόημα να πω τίποτα άλλο. Έσκυψα το κεφάλι και χωρίς να του πω τίποτα τον προσπέρασα και άρχισα να απομακρύνομαι από κοντά του. Όταν έφτασα αρκετά βήματα μακριά γύρισα πίσω μου να τον κοιτάξω για μια ακόμη φορά αλλά είχε ήδη φύγει. Καμία ελπίδα δεν έχουμε πια για εμάς. Τα κατέστρεψα όλα εγώ μέσα σε μια νύχτα με μια λάθος απόφαση.

   Δεν είχα που να πάω τώρα πια.Κρατούσα την βαλίτσα στο χέρι και περιφερόμουν στους δρόμους. Εκείνο το σπίτι δεν με χωρούσε.Είναι γεμάτο από κακές αναμνήσεις μιας ψεύτικης πραγματικότητας.Εξάλλου εκεί θα με έβρισκε ο Ανδρέας και είναι ο μοναδικός άνθρωπος που δεν θέλω να ξανά δω στην ζωή μου.Εξαιτίας του έχασα τον Πάνο μου, τα πάντα μου. Πόσο εύκολα τελικά ρίχνουμε τις ευθύνες στους άλλους.Ναι αυτήν την στιγμή ήταν ότι καλύτερο μπορούσα να κάνω και αυτό θα έκανα.Θα τα έριχνα όλα σε κάποιον που δεν φταίει εξ ολοκλήρου μόνο και μόνο για να φύγει κάποιο βάρος από την ψυχή μου αυτήν την στιγμή. Αρκετά έμαθα, άκουσα, είδα και ένιωσα σε μια μέρα. Θέλω κάπου να ξαποστάσω από αυτήν την ανηφόρα της ζωής μα δεν έχω κανένα αποκούμπι πια.

   Το ξημέρωμα με βρήκε σε ένα παγκάκι στην παραλία της Γλυφάδας. Ούτε που θυμάμαι πως έφτασα μέχρι εδώ.Περπατούσα όλη την νύχτα και σκεφτόμουν την ζωή που είχα κι έχασα, την ζωή που ονειρευόμουν να έχω και που την πέταξα και την ζωή που θα πρέπει να έχω από εδώ και πέρα. Τώρα δεν είχα πολλές επιλογές.Πρέπει να δεχτώ τα λάθη μου και με αυτά να πορευτώ από εδώ και πέρα. Πρέπει να δεχτώ πως ηττήθηκα από την ζωή και με μεγάλη διαφορά.Δεν έχει νόημα πια να σκέφτομαι το παρελθόν, μόνο πόνο μπορεί να μου δώσει. Πόνο γι' αυτά που είχα και γι' αυτά που έχασα λες και το έκανα επίτηδες. Άλλοι παλεύουν μια ζωή να αποκτήσουν αυτά που είχα εγώ κι εγώ λες και δεν ήξερα πόσο δύσκολο είναι να αγαπήσεις και να αγαπηθείς σε μια νύχτα τα πέταξα όλα στα σκουπίδια.

Τέλος τα κλάματα, τέλος οι σκέψεις που σχετίζονται με το παρελθόν. Από εδώ και πέρα πρέπει να δω τι θα κάνω με την ζωή μου. Πως θα σταθώ στα πόδια μου? Πρέπει πρώτα να βρω μια δουλειά. Προσωρινά θα επιστρέψω στο σπίτι μου. Όχι στο Λαγονήσι αλλά στο προηγούμενο σε εκείνο που ήμουν παραλίγο ευτυχισμένη. 

   Έβαλα το κλειδί στην κλειδαριά το γύρισα και άνοιξα την πόρτα. Ήταν κλειστό πολύ καιρό. Άνοιξα τις πόρτες του μπαλκονιού να μπει φως και καθαρός αέρας. Παράδεισε μου επέστρεψα ψιθύρισα. Ένιωσα γαλήνη μετά από πολύ καιρό. Πήρα μια βαθιά ανάσα και ξεκίνησα να καθαρίζω το σπίτι, είναι γεμάτο σκόνη. Έβαλα δυνατά το ραδιόφωνο και ξεκίνησα. Δεν θέλω να σκεφτώ τίποτα απολύτως, μόνο να σιγοτραγουδάω στίχους τραγουδιών. 

   Είχε νυχτώσει όταν κοίταξα έξω από το παράθυρο. Μου πήρε όλη μέρα να καθαρίσω αλλά ήταν πολύ καλή ψυχοθεραπεία για εμένα. Έκατσα στον καναπέ και έβαλα ένα ποτήρι κρασί.Δεν περίμενα να πάρω τόσο ψύχραιμα την επιστροφή μου στο σπίτι. Πήρα μια βαθιά ανάσα και άνοιξα το λαπτοπ που βρισκόταν δίπλα μου.Άρχισα να ψάχνω για μια καινούργια δουλειά.Είμαι πλέον αποφασισμένη για μια καινούργια αρχή. Θα ξεκινήσω από το μηδέν και θα φτάσω κάπου σιγά σιγά. Αναγκάστηκα να βγω από τις σκέψεις μου όταν χτύπησε το τηλέφωνο μου από άγνωστο αριθμό.

'Παρακαλώ?' ρώτησα.

'Γεια. Η Νεφέλη είμαι. Μου είπε ο Πάνος ότι συναντηθήκατε και πήρα να δω πως είσαι.' με ξάφνιασε δεν περίμενα τέτοια αντιμετώπιση.

'Είμαι καλά. Επέστρεψα στο σπίτι μου και πλέον είμαι έτοιμη για μια καινούργια αρχή.Σε παρακαλώ όμως μην το πεις σε κανέναν, δεν θέλω να ξέρει κανείς που είμαι ειδικά ο Ανδρέας.'

'Σε ψάχνει να ξέρεις ήρθε και με βρήκε πήγε και από τον Πάνο και πιάστηκαν στα χέρια.' 

'Δεν με νοιάζει Νεφέλη. Αποφάσισα να τα αφήσω όλα πίσω μου.Έκανα λάθη πολλά αλλά ως εδώ.'

'Ότι χρειαστείς είμαι εδώ' την άκουσα να λέει και ένιωσα σαν κάτι να ενώνεται πάλι μέσα μου. Την ευχαρίστησα και έκλεισα το τηλέφωνο.Τώρα είχα έναν και μόνο σκοπό. Να φτιάξω το παρόν μου ξεκινώντας με μια δουλειά και αυτό είχα σκοπό να κάνω, ακόμη και αν έπρεπε να αλλάξω πόλη ή και χώρα. Πατρίδα είναι όπου νιώθουμε εμείς ευτυχία κι εγώ εδώ δεν ένιωθα πια.