Love effect

19_Angstzweet

‘Jess! Niet naar binnen gaan, het is gevaarlijk!’ Maar hij luisterde niet. Shit.

Zo snel als ik kon drukte in met trillende handen het noodnummer in. Toen ik alles had uitgelegd aan de politie, en ze me vertelden dat ze er over tien minuten gingen zijn, stapte ik naar binnen met de gsm nog steeds in mijn hand.

‘Wat doe jij hier?!’ hoorde ik iemand schreeuwen, vast de vader van Collen.

‘Laat Collen met rust!’ hoorde ik Jess terug schreeuwen. Het kwam van boven en snel griste ik een kandelaar van de kast, alvorens ik langzaam de trap op sloop. Proberend geen geluid te maken spitste ik mijn oren.

‘Waar bemoei jij je mee? Ga weg!’ Nog nooit had ik iemand zo hard horen schreeuwen, hij was gewoon gek in zijn hoofd. Niet normaal.

‘Nee, ik ga niet weg. Ik ga mijn beste vriend hier niet achter laten. Wat heb je verdomme met hem gedaan?!’ Jess zijn stem kraakte, alsof hij op het punt stond om in tranen uit te barsten.

Ik was bijna bovenaan. Nog maar enkele traptreden. ‘J-Jess. Ga weg,’ zei een zwakke stem. De stem van Collen.

Met de gsm in mijn ene hand, en de kandelaar in de andere, ging ik met mijn rug tegen de muur staan, waarna ik voorzichtig de slaapkamer in gluurde. Meteen had ik door dat het de slaapkamer was van Collen.

Collen zat als een hoopje ellende ineengedoken, duidelijk gewond.

‘Eindelijk, je zegt eens iets wijs! Waardeloos kind!’ De vader van Collen gaf hem een trap en meteen kreunde hij pijnlijk. Zonder nadenken sprong Jess op de gestoorde man.

‘Klootzak!’ riep Jess terwijl hij in het rond begon te slaan.

Maar de vader was sterker en gaf Jess een rake klap waardoor hij op de grond viel. Maar niet alvorens Jess zijn hoofd de rand van Collen zijn bureau raakte. Hij bewoog niet meer. Ik voelde angstzweet opkomen. Paniekerig stopte ik snel met in de slaapkamer te gluren. Straks zag hij me nog.

Mijn lippen waren kurkdroog, mijn hart klopte razendsnel. Het angstzweet brak uit en ik was voor een paar seconden te verlamd om iets te doen. Nog vijf minuten, dan was de politie er. Maar was dat snel genoeg? Jess was buiten bewustzijn, Collen kon ieder moment flauw vallen van de pijn en ik? Ik stond hier maar met de gsm van Jess en een zilveren kandelaar.

‘Dat komt ervan als je je bemoeit! Irritant joch!’ riep hij triomfantelijk.

‘Nee. Nee! Je mag mij zoveel pijn doen als je wilt, maar mijn beste vriend mag je niet aanraken!’ schreeuwde Collen. Waar hij de kracht vandaan haalde opeens te roepen, wist ik niet. Voorzichtig gluurde ik weer de slaapkamer in en merkte dat Collen was gaan rechtstaan.  Maar hij rilde op zijn benen en kon ieder moment weer ineen zakken als een kaartenhuisje dat te hoog gestapeld was. Zijn onderlip was dik en opgezwollen, beiden ogen waren blauw en zijn wang had een paarse plek. Hij zag er vreselijk uit en het deed me zoveel pijn om hem zo te zien.

‘En wat ga je eraan doen? Wat ga je eraan doen als ik je vriendje nog eens sla?’ Om te bewijzen dat hij er echt toe in staat was, gaf hij Jess nogmaals een klap in zijn gezicht. Hij was volledig weerloos, nog steeds bewusteloos.

Collen balde zijn vuisten terwijl de woede brandde in zijn ogen.

‘Ik haat je,’ siste Collen. ‘Je verziekt mijn leven, je maakt er een hel van. Nu is het genoeg geweest!’ riep hij helemaal overstuur uit en graaide een schaar van zijn bureau.

‘Wat ga je daar mee doen?’ grijnsde de man. Schijnbaar vond hij dit geestig.

En toen gleed Collen zijn blik naar de deuropening. Hij merkte me op. Hij probeerde zijn geschrokken gezichtsuitdrukking achter een masker te bewaren, zodat zijn vader niets zou opmerken. Even kneep hij zijn ogen samen, op een manier dat zijn vader het niet merkte. Hij knikte heel kort en ongezien. Alsof hij daarmee wilde zeggen: sla hem zo hard op zijn hoofd als je kan.

Al snel keek hij zijn vader weer in de ogen.

‘Je bent geen vader voor me. Dat ben je nooit geweest en zal je ook nooit zijn,’ siste hij.

‘Zwijg!’ riep zijn vader terug en deed dreigend een stap naar voren.

Zijn rug was naar me gekeerd, en zijn totale focus lag op Collen. Net op het moment dat hij zijn hand weer in de lucht stak om toe te slaan, snelde ik op hem af. Vlak voordat ik voor hem stond, draaide hij zich nog naar me om. Kans om te reageren had hij echter niet en ik haalde uit met de kandelaar.

Hij viel neer op de grond en kreunde pijnlijk. Nu weet je eens hoe pijn voelt! Maar buiten bewust zijn was hij nog niet.

‘Kom!’ riep Collen gehaast en probeerde me in alle haast mee te trekken naar de badkamer.

Ik zag dat hij moeite had om snel te stappen. Hij had zoveel pijn. Hij klemde zijn kaken strak op elkaar maar beet door.

We hoorden zijn vader al recht komen. We openden de badkamerdeur. Wat een grote badkamer! Verder hechte ik er niet veel aandacht aan.

Collen had de deur net op slot gedraaid toen er op de deur werd gebonsd. ‘Dit zet ik jullie beiden betaald! Jullie gaan eraan!’

‘O, nee! Jess ligt er nog op de grond,’ zei ik geschrokken.

Zijn vader had het blijkbaar ook gehoord.

‘Als jullie nu niet uit de badkamer komen, doe ik hem wat aan!’

En net op dat moment hoorden we de sirenes. De politie was gearriveerd.

 -------------------------------------------------------------------------

Opgedragen aan MijnDroom_

Een geweldige schrijfster en een geweldige lezer :) Lees zeker het verhaal I'm falling for you van haar, it is great ;)