TUNA #Watty 2019

"TUNA"

Yetimhane müdürümüz Veli Bey idi.

Veli Bey, çok disiplinli ve tutucu biriydi 25 yıldır aynı yetimhanede görev yapmış fazlasıyla tecrübeli ve olgun biriydi.
Yetimhanede yalnız başıma kalıyordum kimse benimle oynamak istemezdi. Neden mi?

Çok soğuk bir yapım vardı yaşamış olduğum acıların küçücük kalbimde açmış olduğu derin yaraların etkisi hala üzerimdeydi. 

Onlar da benim gibiydi aslında ama her şeye rağmen gülebiliyorlardı.

Bir gün Müdür Bey beni odasına çağırdı.

Müdür "Tuna neden böyle yapıyorsun oğlum?"

Ben ise "ne yapıyorum?" diye sordum.

Müdür "Neden kimseyle bir araya gelmiyorsun? Bu hayattan ne istiyorsun? Her zaman böyle mi olacak?"

"Bilmiyorum" dedim.

"İleride ne olmak istiyorsun? Ne yapmak istiyorsun?" diye sordu.

Doktor olmak istediğimi söyledim.

"Bu yapıyla bu karakterle mi doktor olacaksın bir kere bile güldüğünü görmedim. Hayat mı kurtaracaksın ? Can mı alacaksın ? Senin için en uygunu askeri okul. Seni oraya kaydettireceğim, yatılı okuyacaksın."

Müdürümüz askeri okulda okumamı istedi ben ise doktor olmak istiyordum.Asker olmayı da ben istememiştim. Çocukluğumun geçtiği yetimhanede müdür bey öyle istemişti.

Ama ne çare artık askeri okuldaydım.

Yaşım ilerlemişti askeri okuldan 'astsubay' olarak mezun olmuştum. 3 yıl kadar jandarma taburlarında görev yaptıktan sonra bölüklerinde özel yetenekli askerlerin katıldığı jandarma özel harekat birliğine katılmıştım.

Seçkin Askerler Grubu, en düşük rütbemiz uzman çavuş, hepimiz belli tecrübeye sahiptik.

Hayatımdaki tek dostumu da bu grupta tanımıştım. Adı Samet'di.
Benim gibi astsubay rütbesine sahip olmasına rağmen, Samet benden 3 yaş büyük ve kıdemliydi.

Daha önce evlenip ayrılmış ve aşka inanmayan hatta nefret eden bir adam idi.

Yalnız yaşıyordu, beraber yaşamaya başlamıştık. Belki de bu özelliklerinden ötürü tek dostum oydu.

Askerlik anılarım dışında hayatımda hiçbir akılda kalır anım kalmamıştı. 8 yıl Türk ordusunda görevde bulundum, keskin nişancı olarak bölük ile iç güvenlik operasyonlarına çıkardım bu başarım dışında hiçbir anım yoktu.

Çok sevdiğim ve tek ailem olan ordumuzda kendini bilmez bir subayın, fevri davranışı başarı ile sonuçlanacak görevin faciaya dönüşmesi sonucu anamıza sövmüştü.

Hemen oracıkta gırtlağına çökmüştüm, görev arkadaşlarım ayırmasa öldürecektim.Yaşamış olduğum psikolojik bunalımdan ötürü TSK' dan atıldım. Bu durum artık beni daha da yıpratır olmuştu.

Hangi işe girsem iş hayatım kısa sürer, arkadaş çevrem dahi yok olmuştu. Askeriyeden arkadaşım Samet dışında hiçbir arkadaşım yoktu.