"Palikero? Gen, ano ka ba, marinig ka!" pabulong lang pero mariin ang pagkakasabi nun ni Mica.
"Bakit, totoo namang palikero siya ah? He cheated on you, remember? At sa'yo na rin nanggaling, mula nang magkahiwalay kayo dati hindi mo na mabilang sa kamay mo kung ilan na ang naging girlfriend niya."
Naiiling na lang na nagpatuloy sa pagkain si Mica. Alam niya kasing sa lahat ng ayaw ko, 'yung manloloko.
Wala pa akong naging nobyo buong buhay ko. Isa sa dahilan nun ay dahil natatakot akong masaktan. Pero kahit na ganun, pangarap ko pa rin naman magkaroon ng pamilya. 'Yung pamilya na masaya. 'Yung uri ng pamilya na kahit na kailan hindi ako nagkaroon. Panigurado naman may isang tao sa mundo na nakalaan para sa akin. Isang tao na magpapasaya sa akin at hindi ako lolokohin.
"Do you like the food?"
Napatingala ako ng may magsalita sa harap namin. Bumungad sa akin ang nakangiting mukha ni Liam.
"Oo, masarap ang pagkain." Narinig kong sagot ni Mica mula sa tabi ko.
Tinitigan ko ang mukha ng lalaki. Ang gwapo talaga e. Sayang babaero lang.
Bago ko pa napigilan ang bibig ko nasabi ko na lang bigla. "Alam mo gwapo ka sana e, palikero ka lang."
Halatang nagulat siya sa sinabi ko. Napatitig pa siya sa akin. Si Mica, hinampas ako bigla.
"I'll take that as a compliment," ani Liam habang halatang pilit ang ngiti. Huminga siya nang malalim saka nagpa-alam sa amin at pumunta sa kabilang table.
"Gen! Ano ka ba naman? Nakakahiya dun sa tao!" pabulong ulit pero halatang may inis sa tono ni Mica.
"Sorry naman, bru! Alam mo namang hate ko ang mga manloloko 'di ba?"
"Yeah, I know that. Though hindi ko makuha kung saan nanggagaling 'yang galit mo sa kanila since hindi ka naman nagka-boyfriend kahit kailan."
"Nakakasira sila ng pamilya, Mica. 'Yun lang 'yun."
Tumango na lang siya at nag-make face sa akin. "Whatever, Gen. Kumain ka na lang d'yan," aniya.
Ipinagpatuloy ko ang pagkain. Nakakadalawang subo pa lang ulit ako nang marining ko ulit na magsalita si Mica.
"Alam mo bang recipe 'yan ni Liam?" aniya.
Natigil sa ere ang isinusubo ko nang marinig ang sinabi ni Mica. Tinignan ko pa uli 'yun bago isinubo. Habang ngumunguya ay sinabi ko, "talaga? Pagkain siguro ginagamit niyang panghatak ng mga babae."
Tumahimik na lang si Mica saka bumuga ng hangin. Alam niya kasing hanggang matapos ang araw ay hindi ako titigil sa kakasira sa ex niya.
"Hello, kuya Maico?"
Napatingin ako kay Mica nang magsalita siya. Mukhang kausap niya sa telepono ang kuya niya.
"Ngayon na?" tanong niya pa sa kausap sa kabilang linya. "Okay sige, I'll be there in 15 minutes," aniya bago ibinaba ang tawag.
"Kuya mo?"
Tumango siya.
"Bakit daw?"
"May emergency daw siyang kailangan puntahan sa opisina e. Si Ate Jacky nasa out of town. Kailangan ng magbabantay muna kay JM," aniya. Si JM ang anak ng Kuya Maico niya.
"Ganun ba? Okay." Napatingin ako sa pagkain na hindi ko pa naubos. Kinuha ko na lang ang juice at uminom nun bago ako tumayo. "Tara na?" sabi ko.
Hindi naman kasi ako close sa may-ari ng restaurant para magpa-iwan kung aalis na si Mica. Plus-one niya lang naman kasi ako.
Mukhang na-konsensya naman si Mica dahil dun.
"Naku, sorry Gen ha? 'Di bale, treat na lang kita tomorrow," aniya.
Napangiti ako pero umiling. "It's okay, Mica. Busog naman na pati ako," sabi ko.
Tumingin pa siya sa akin sa apologetic na mukha bago siya tumayo at nagpatiuna papunta sa kinaroroonan ni Liam para magpaalam.
"Liam, I'm sorry but we need to go. Kailangan kasi ng magbabantay sa pamangkin ko dahil may emergency sa opisina ni Kuya Maico," ani Mica.
Tahimik lang na nakatayo ako sa gilid ni Mica. Ayoko pa sanang umalis pero sino ba naman ako para magpa-iwan 'di ba? Ngayon ko nga lang nakilala si Liam. Well, we've met yesterday but that's a different story.
Pasimpleng pinagmasdan ko ulit ang buong paligid. Ang ganda talaga ng interior ng restaurant. Mataas ang ceiling nito na may chandelier na may nakapalibot na mga dahin sa gitna. Malalaki ang space sa pagitan ng mga mesa. At isa sa na-appreciate ko rito ay puto brown at green ang nakikita. Para bang kagubatan at na-refresh ang pakiramdam ko pagpasok dito. Nakita ko rin na may pwesto rin sa labas kung gusto mo ng magandang view. Sa tabi kasi nun ay isang mini garden na puno ngayon ng ilaw.
"You can stay if you want."
Napatingin ako kay Liam nang marinig ang boses niya. Noon ko lang napansin na ako pala ang kinakausap niya.
Hindi ako sumagot at tinitigan lang siya sa nagtatanong na mga mata. Medyo wala pa kasi ako sa sarili dahil ninanamnam ko pa ang ganda ng paligid.
"I said you can stay," natatawang sabi niya. "Sayang naman kung hindi mo matikman ang desert."
"Talaga?" tanong ko pa.
Tumango siya. "Yes. At pwede ka pang kumain hangga't gusto mo."
O-oo na sana ako pero naisip ko si Mica. Tinignan ko siya at nakangiti naman siya sa akin, halatang kinukumbinsi ako na um-oo na.
Ngumti ako saka tumango. "Well, masarap ang mga pagkain dito, at sa totoo lang, gutom pa ako so..."
Natatawang tumango na lang si Liam.
"Mauna na ako sa inyo," ani Mica.
"Ihatid na kita sa sasakyan mo," si Liam.
"No need. Asikasuhin mo na lang ang mga guests mo." Tumingin sa akin si Mica kapagkuwan. "Mauna na ako, Gen." Kinausap niya pa ako gamit ang mata niya, sinasabing mag-behave ako.
Tumango naman ako at sumenyas pa na good girl ako.
"Ikaw nang bahala sa kaibigan ko ha?" sabi pa ni Mica kay Liam bago tuluyang umalis.
Sandaling tahimik kaming dalawa ni Liam hanggang sa ituro niya uli ako sa inuupuan namin ni Mica kanina.
"Gusto mo pa ba na ipakuha kita ng pagkain?" tanong niya.
May konti pang laman ang pinggan ko pero alam ko sa sarili ko na gusto ko pang kumain after nun.
Ngumiti ako saka bumulong sa kanya. "Ubusin ko lang 'to," sabi ko.
Mahinang natawa siya. "Okay. Magkaibigan nga kayo ni Mica," aniya saka pumunta pwesto ng isang waiter. Nakita kong itinuro niya ang mesa na kinaroroonan ko at tumango naman ang lalaki.
~*~
Kahit na mag-isa ako ay nag-enjoy pa rin ako sa pagkain. Sanay naman din akong kumain mag-isa kapag wala sina Mica. So, there's no big deal. Besides, masarap masyado ang mga pagkain para mag-reklamo ako.
Naka-upo lang ako sa pwesto ko habang umiinom ng wine at pinagmamasdan ang mga tao sa paligid. Tapos na halos lahat kumain at nagku-kwentuhan na lang. Makikita mong ang mga taong um-attend ay may sinasabi sa buhay.
Nasa ganoong pag-iisip ako nang mapatingin ako kay Liam. May kausap siyang babae at nakatingin sila pareho sa akin. Sumenyas si Liam na pumunta ako roon. Pero dahil hindi naman kami close, nag-doubt ako kung ako talaga ang tinatawag niya. Pasimpleng tumingin ako sa magkabilang gilid ko pero wala namang ibang naroon para tawagin niya.
Itunuro ko pa ang sarili ko habang nakatingin sa kanya. Tumawa naman siya nang bahagya saka lumapit sa akin at inalalayan ako patayo. Pinuntahan naman namin ang babaeng kausap niya kanina at ipinakilala.
"This is Lenny, a friend," pakilala ni Liam sa babae—kahit na wala naman akong pakialam.
Ngumiti lang ako sa babae kapagkuwan.
"And Lenny, this is my date, Gen," aniya Liam. Feeling ko ay nabulunan ako bigla sa sinabi ni Liam kaya naman napa-ubo ako.
Dinaluhan naman agad ako ni Liam at hinimas ang likod ko.
"Are you okay?" tanong ni Liam.
Pasimpleng tumango ako saka ngumiti ulit.
"I'm sorry. Medyo inuubo lang ako," paliwanag ko sa babae na ngumiti rin naman pero halatang pilit.
Nagpaalam na rin ang babae pagkatapos nun kahit na kararating lang.
"Hindi ka man lang ba kakain?" tanong ni Liam.
"Hindi na. I just came by to congratulate you. Anyway, I gotta go." Bumaling siya sa akin sandali. "It's nice to meet you, Gen," aniya pa saka umalis na nang tuluyan.
Sandaling nakatayo pa kami ni Liam doon.
"Sino 'yun?" tanong ko matapos mawala sa paningin namin ang babae.
Nag-hesitate siya sandali pero sumagot din naman.
"My ex," aniya.
Tumango-tango naman ako. "Ooh, okay," sabi ko saka nagkibit.
"Tara, let's go around," aniya.
"Huh? Sama ako?" sabi ko. Para kasing gusto niyang isama ako sa page-estima sa mga guests niya.
"Yup. You're my date, remember?" natatawang sabi niya.
Tinignan ko siya nang masama sandali saka tumango. Oh, well. Pinakain niya naman ako ng libre so I'll just play along today.
Papunta kami sa mga guests na nasa labas nang maalala ko ang nasa invitation.
"By the way, your father owns this restaurant?" tanong ko.
Medyo may pagtataka sa mga mata niya dahil sa tanong ko. Umiling siya kapagkuwan.
"Pero 'yung sa invitation, Guillermo Benedict Ortega..."
"Yup. Guillermo Benedict Ortega," aniya pa sabay turo sa sarili niya.
Sandaling tumitig ako sa kanya. Nang ma-realize ko 'yung sinabi niya ay hindi ko napigilang matawa.
"Seriously? I thought you're William or something," sabi ko.
Naiiling na lang na hinawakan niya ang braso ko.
"I get that a lot," aniya saka ngumiti.
