Ecstacy (Harry Styles) Greek Traslation.

Chapter 2

Βγαίνω από το λεωφορείο φορώντας την κουκούλα μου. Η γνωστή μυρωδιά της μπογιάς, του φρέσκου ποτισμένου γρασιδιού, ζεστασιά γεμίζει τα πνευμονία μου και όλη η μυρωδιά τόσο αγαπητή.

Ρίχνω μια ματιά τριγύρω. Τα κακομαθημένα κορίτσια που συνήθιζα να πιστεύω πως ήταν φίλες μου για πολύ καιρό είναι μαζεμένες όλες μαζί. Έχω φτάσει στο σημείο οπου δεν έχει νόημα να προσπαθώ άλλο. Ήταν παντα μόνο όταν είχαν προβλήματα, θα εμένα ξύπνια στις 2:00 το βράδυ για να τους μιλάω, αλλά όταν είχα εγώ προβλήματα, θα ήταν πάντα πολύ απασχολημένες. Θέλω απλά να τις αγνοήσω και να προχωρήσω αλλά αυτή είναι η τελευταία χρόνια και θέλω να κάνω μία προσπάθεια στο να είμαι φιλική με όλους. Έτσι κατευθύνομαι προς τα εκεί.

"Γεια σας παιδιά! Πως ήταν το καλοκαίρι σας;" Ρωτάω, μόνο για να είμαι καλή.

Η Cam, μια από τις φίλες μου γυρνάει. Τα μαλλιά της είναι ίσια και το τεράστιο πόσο μασκαράς που έχει βάλει αναδυκνυει τα βαθιά καραμελή της ματια. Το στενό της τζιν ταιριάζει υπέροχα με την μικρή της φιγούρα, η μικρή κοντή της ροζ μπλούζα με το ζόρι καλύπτει το στομάχι της. Δεν μπορώ να κάνω ένα σχόλιο για αυτή, γιατί δείχνει γάμημενα ωραία και οποιοσδήποτε άλλος να φόραγε αυτό, δεν θα ήταν ωραίο.

"Θεέ μου, πως είσαι;" Χαμογελάει. Με πέρνει σε μια μικρή αγκαλιά και για ένα λεπτό πιστεύω πως είναι αληθινή. Διώχνω την σκέψη από το κεφάλι μου. Δεν περιμένει για την απάντηση μου και γυρνάει από την άλλη συνεχίζοντας να συζητά για οποιοδήποτε κουτσομπολιό ήταν μπλεγμένη. Λοιπόν, ήταν ωραίο όσο κράτησε.

"Emelia" Ακούω μια φωνή πίσω μου. Χαμογελώ καθώς γυρνάω πίσω. Η Dominique. Ήταν μία απο τις πιο κοντινές μου φίλες πέρσι όταν συναντηθήκαμε στην Υγεία και αυτό το δέσιμο είναι εντάξει ακόμη και σήμερα. Έχει ψηλώσει, το λιγότερο μία ή δύο ίντσες, στην διάρκεια του καλοκαιριού έχει πάρει ένα απαλό χρώμα στο πρόσωπό της όπου την έκανε ομορφότερη. Τα ξανθά μαλλιά της είναι σε όμορφα φωτινά κύματα σήμερα και μόνο η θέα της με κάνει να εξπνέυσω με ανακούφηση καθώς την πέρνω μια αγκαλιά.

"Λοιπόν, λοιπόν, λοιπόν Emelia. Κοιταξέ σε." λέει με ένα μικρό χαμόγελο, κοιτάζοντας με.

Στριφογυρίζω τα μάτια μου, νιώθοντας ένα μικρό χαμόγελο να βρίσκει τον δρόμο στο πρόσωπο μου. "Τίποτα αλήθεια, ορκίζομαι είναι μόνο το ότι ψήλωσα." λέω με ένα χαμόγελο.

"Όχι, δεν είναι μόνο αυτό." Λέει διαβάζοντας με. "Αυτή θα είναι μια καλή χρονιά." λέει γελώντας.

"Σίγουρα." Μουρμουρίζω.

Χαμογελώ στενά θεωρώντας την σκέψη.

Ίσως να έχει πλάκα.

Απλά ίσως.