ကြၽန္မမွာပဲ ဒီလိုမ်ိဳးေတြ လာျဖစ္ရသလား...
ဝဋ္ေႂကြးရွိရင္လည္း ဒီဘဝနဲ႔ပဲေတာ္ပါေတာ့....
ဒီဘဝနဲ႔ပဲ.. ...
စိတ္ရွိရွိနဲ႔ ထိုင္ငိုခ်ပစ္လိုက္ခ်င္သည္။
မသိမသာ ဝဲတက္လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကိုေတာ့ ကြၽန္မ မဖယ္ရွားနိုင္ခဲ့။
ကေလးေတြကို ေတာ္ေတာ္ခ်စ္တတ္တဲ့ သူ႔ကို
ေနာက္ကေနထပ္ၿပီး ေငးၾကည့္ေနမိျပန္သည္။
ၿပံဳးေပ်ာ္ေနလို္က္တာ....သူ အဲ့လိုေလး အၿမဲတမ္းၿပံဳးေန
ရရင္ေကာင္းမွာ......
"ဟာ..ဟိုအန္တီ"
ကေလးတစ္ေယာက္က ကြၽန္မကိုျမင္သြားသည္။
သူကလွည့္ၾကည့္ေတာ့ ကြၽန္မမ်က္ရည္ေတြကိုသူမျမင္ေအာင္ ျမန္ျမန္သုတ္ပစ္လိုက္ရသည္။
"Jen ညႀကီးကို"
သူကမ်က္ေမွာင္ေလး ႀကံဳ႕ကာေမးသည္။
"အင္း လြမ္းလို႔"
"လာ ငါ့ေဘးနားထိုင္"
သူ႔ေဘးနားဝင္ထိုင္ၿပီး သူ႔ပခံုးေပၚ ေခါင္းမွီထားလိုက္သည္။
"ကေလးေတြ သြားအိပ္ၾကေတာ့ေနာ္"
"Nae..."
ကေလးေတြထြက္သြားမွ သူစကားစေျပာသည္။
"ညႀကီးကိုJenရယ္"
"လြမ္းလို႔ပါဆို"
"ညေနကမွျပန္သြားတာေလ"
"မလာရဘူးလားေျပာ"
"လာေတာ့လာလို႔ရေပမဲ့ ဒီအခ်ိန္ႀကီးက်မဟုတ္ေသးဘူးလ"
"ထပ္ေျပာရင္ ငါစိတ္ဆိုးေတာ့မွာ"
"ေၾသာ..ကဲ Jenကလည္းကြာ"
သူက ကြၽန္မ ဆံနြယ္ေလးကို သပ္တင္ေပးသည္။
"ၾကယ္ေတြလွတယ္ေနာ္ အခ်စ္"
"အခ်စ္!? "
သူက မ်က္ခံုးေလးပင့္ၿပီး မ်က္လံုးေလးျပဴးၾကည့္ကာ ကြၽန္မကို ေမးသည္။
အူယားလိုက္တာေနာ္....
"ဟုတ္တယ္ေလ နင္နဲ႔ငါခ်စ္သူေတြေလ မဟုတ္ဘူးလား"
"ဟုတ္တယ္ေလ"
"အခ်စ္ အသဲ အသက္ ေဘဘီ ကေလး nicknameရွိသမ်ွနဲ႔ ေခၚမွာ ဘာလဲနင္ကမႀကိဳက္ဘူးလား"
