Kalp Atışım

2

Deyip yarım ağız güldü. Evimizde ki Mert'de kendini belli etti.

"Aynı Mert gibisin varya abi. Tanımıyoruz ne? Ne kadar gerisiniz!"

"Mert kim!?"

Sert sesiyle kaşığını bırakıp bana döndü. Aldırış etmeden ortadaki salataya uzandım ve cevap verdim.

"Geçen akşam beni eve bıraktı ya. O çocuk."

"Şu sarı fışfış?"

Yalancı bi sinirle çatalımı bırakınca hafiften bağırmaya başladım. Annemler ise gülerek bizi izliyordu.

"Sensin sarı fışfış. Hem sarı fışfış ne ya?"

"Beni alakadar etmiyor. Sarı ve fışfış."

"Ne fışfışlığını gördün?"

Bi dakika. Sohbet çok saçma ilerliyordu.

"Bu ne saçma bi soru Deniz?"

Diyip ikimizde kahkaha atmaya başlayınca annem ve babamda bize katıldı...

○○○

4 gün sonra

Ayakkabımı da giyince son kez kendimi kontrol ettim. Küçük çantamı elime alıp içine kolayca sürebileceğim makyaj malzemelerimi ve telefonumu koydum. Merdivenlerden inerken annemi babamın kravatını yaparken gördüm. Gülümseyerek aşağı indiğimde abimin yanına yani bahçeye geçtim.

"Abi!"

"Güzelim. Ne de yakışmış elbise."

"Sizede takım çok yakışmış efendim."

"Nasıl ama? İlk defa bu renk giydim."

"Bence gayet şık ve oldukça yakışıklı olmuşsun. Umarım kızlarla kavga etmeden mezun olabilirim bugün."

"Konu bensem kızların duracağını sanmıyorum maalesef."

"Egoist şey! Hadi gel bi fotoğraf çekilelim."

Deyip telefonumu çıkardım ve abime verdim. Elimi omzuna koyup kafamı yasladım ve gülümsedim. Bi kaç poz daha verip telefonu alacağım sırada  annem ve babam bahçeye çıktı.

"Bizimle çekilmek yok sanırım?"

Babam tek kaşını kaldırarak bize doğru geliyordu. Abim arkasına geçip arabasının kollarındsn tutup ilerletti ve yanıma getirdi.

"Benim prensesim şimdi doktor mu olacak yani?"

"Sanırım öyle"

Önünde çökünce alnımdan öptü. Gülümseyip sarıldım. Abimle beraber babamı arabaya bindirince okula doğru sürmeye başladı. Çok belli etmesemde heyecandan ellerim ayaklarım uyuşmuştu. Yıllarca beklediğim an sonunda gelmişti. Bundan sonra ne olacağına dair ufacık bi fikrim yok.

Acaba iyi bir doktor olabilecek miyim? Bunu başarabilecek miyim? Zaman geçtikçe içimdeki korku büyürken okula geldiğimizi fark ettim. Yavaşca arabadan inip babama yardımcı olduk ve tören alanına geçtik. Annemleri sahneyi ve çıkışımızı rahat görebileceği bir yere otururturken hemen yan tarafına bi aile daha geldi.

"Kızım siz ne zaman çıkacaksınız?"

Babama gülümseyerek baktım ve sorusunu cevapladım.

"Önce diş hekimliği var daha sonra mühendisler çıkıyor. Ondan sonra biz babacım. İsimler okunacak zaten fark edersiniz. Ben içeri geçiyorum. Bir şeye ihtiyacınız olursa abim halleder."