''Çocuklar evde değil misiniz?'' kapının diğer tarafından gelen tiz sesi duymuştum. Annemin tiz sesini. Derin bir nefes aldım ve istemeden de olsa gidip açtım kapıyı. Gülümseyen yüzüyle bana bakıyordu. Jungkook ile evlendiğim gün baktığı gibiydi. Her zaman insanlara Jungkook ile övünürdü. Evleneceğimizi öğrendiğinde dünyanın en mutlu insanı olmuştu. Boşanacağımız zaman ise bana karşı eski umursamazlığına dönmüştü. Jungkook olmadan bir hiç miydim onun gözünde? Sanırım öyleydim
''Günaydın Taehyung'cum'' deyip eve adımladı ben de kapıyı kapayıp arkasından ilerledim.
''Günaydın, kahvaltı etmek ister misin?'' kibar olmak için sorduğum soruyla gülümsedi. Annem ve babam sabah 7'de kalkıp kahvaltı ederlerdi ve saat'in 11 olduğunu düşünürsek öğle yemeği vakti gelmiş bile olabilirdi.
''Hayır, sizi görmeye geldim sadece. Bayan Jeon barıştığınızı söyledi'' gözlerimi devirdim, cevap vermeme fırsat vermeden devam etti
''Jungkook, annesini aramış barıştık diye. Sen niye beni aramadın?'' mutfaktaki sandalyelere karşılıklı oturduğumuzda alayla güldüm
''Jungkook aramadı Bayan Jeon'u. Bayan Jeon onu aradı, sen de beni birazcık da olsa merak etseydin arardın. Haftalardır Daegu'daydım ama siz bilmiyordunuz bile'' şaşkınca gözlerini açtı
''Ne yapıyordun Daegu'da?'' Sinirle soludum. Onunla konuşmaktan nefret ediyordum.
''Oraya taşınmıştım ama geri döndüm barıştığımız için'' mahcupmuş gibi yaparak ellerine baktı
''Beni sevmediğini biliyorum, sorumlusu da benim. Üzgünüm Tae'' bir şey demedim yüzüne bakarken, o ise bana çevirmemişti bakışlarını hiç
''Bayan Jeon bir şey gösterecekti telefonundan, seninle mesajlarını açtı bir anda Taehyung, öyle güzel konuşmuşsun ki onunla. Çok kıskandım onu'' yaptığı itiraf ile yutkundum, ikimiz belki de birbirimizle ilk defa böyle açık konuşmuştuk
''Kıskanacak bir şey yok'' elini elimin üstüne koydu, gerçekten üzgün gibiydi ama açık konuşmak gerekirse, kendisi hep iyi bir oyuncu olmuştu.
''Asla mükemmel bir ilişkimiz olmadığını biliyorum ama yeniden başlayamaz mıyız?'' sorduğu soru üzerine, elinin altındaki elimi çektim
''Nereden esti ki şimdi bu? Yeniden başlayabilecek kadar bile bir ilişkimiz yok'' dolu gözleri ile beni izlerken sandalyeden kalkıp masadaki tabakları toplamaya başladım
''Hep normal bir çocuk olmanı istemiştim. Babanla henüz evli bile değilken, doğacak çocuğumuzun hayallerini kurardık. Hayallerimizde o çocuk dünyadaki standart kalıpların tamamına uyan mükemmel olduğunu düşündüğümüz bir çocuktu Taehyung. Sen ise parka gitmek için ağlamaz, oyuncaklar için tutturmazdın. O kadar usluydun ki sende bir gariplik olduğunu düşünüyorduk. İlkokula başladığında okuma yazmada zorlanmamıştın, ödevlerinde hiç yardım istemiyordun. Biz hiç böyle hayal etmemiştik Taehyung. Eve hiç arkadaşın gelmezdi ya da sen birilerinin evine gitmezdin. Ortaokul'da anlamıştın gay olduğunu, bize açıkladığın gün babanın da benim de dünyalar başımıza yıkılmıştı. İkimiz de kötü hissettik senin için, ne yapacak bu çocuk diye düşünmüştük. Lisenin başında öyle mutlu görünüyordun ki, diğer çocuklar gibi olacağını düşünüyorduk. Bir gün eve dayak yiyip geldin, o günden sonra her şey daha da kötü oldu. Hiç açmadın içini bize. Komşuların çocukları babalarının arabalarını kaçırır, kız arkadaşlarını eve getirirdi Taehyung. Arkadaşlarımız çocuklarıyla ilgili yakınırken biz de yakınacak şeyler isterdik ama yoktu.'' boğazım düğümlenmişcesine konuşmadan dinliyordum anlattığı şeyleri
''Jungkook ile sevgili olduğun zamanlar senin o güne kadar yaşadığın en güzel günlerin gibi gelmişti bana. Jungkook'u bu yüzden çok sevdim belki de. Seni mutlu etmişti, bize bir nebze de olsun hayatın ile ilgili bir şeyler söylemiştin. Ayrıca, açık konuşmak gerekirse babanla yıllardır hayal ettiğimiz çocuğun vücut bulmuş haliydi Jungkook. Eğlenceli kıpır kıpır, yerinde duramayan biriydi. Belki de onu senden çok sevmemin nedeni hayalimin çocuğu ile bağdaştırmamdı.'' söylediği son cümle bardağı taşırmıştı.
''Git anne, daha fazla dinlemek istemiyorum seni'' dedim mutfak kapısını göstererek
''İstediğiniz o çocuk olamamış olabilirim belki ama siz de kesinlikle mükemmel ebeveynler değildiniz''
--
Taehyung annnneeem guzum, annen ve babanı hiç sevmiyorum
Tae'nin de annesi ve babasıyla olan olayları anlamışsınızdır umarım biraz daha
Oy verip yorum yapmayı unutmayın
seviliyorsunuz...
yirmi dördüncü bölüm
En başından başla
