ALFA'M

18.bölüm

"Başka bir yere bakacakmış.Gelir."dediginde hırıltı sesini duydum.

"Cadılar zaten kızı kapmak için yol arıyor.Bir de yalnız bırakıyorsunuz."

"Gel o zaman."

"Geliyorum zaten.Bekleyin."dediginde Alaz ellerini çekti.Yaman üzerine bir tişört giymişti.Alazdan daha yapılı ve uzundu ama Alazda iyiydi.

Koridorda ilerlerken kızların odasın'ın önünde durduk.Bir takım sesler geliyordu.Yaman eliyle kapıyı itmesiyle kapı açıldı.Ben buna şaşkınlıkla bakarken Yaman oldukça normal bir şeymiş gibi sakindi.

İçeriye girdigimizde Kayla ve Eliza dövüşüyordu.İkimiz de Yaman'a döndügümüzde Yaman gözlerini kırmızılaştırmış ve oteli sarsacak bir kükreme sesini duyurmuştu.Alazla ben gerilerken kızlar dövüşlerini durdurmuştu.

Eliza ile Kayla Yaman'a bakarken korktukları belliydi.Yaman sinirle "Siz ne halt yediginizi sanıyorsunuz? "Dediginde korkudan ürpermişti.Bir adam bu kadar korkunç olabilir miydi? İşte cevabı burdaydı.

"Ne oldugunu bilmiyorum.Hayal görmeye başladım.İlk önce kustugumu sandım ama sonra kusmadıgımı fark ettim.Odaya geçtigimde de Kayla yatagı parçalıyordu."dediginde Kaylaya baktı.

"Bende yanıldım.Yatakta eski sevgilim oturuyor sandım.Onu öldürüyorum sandım.Eliza da bana mani olunca bir an ona saldırdım.Ne oluyor anlamıyorum."dediginde Alaz öne çıkıp

"Mira haklıymış.Bu butik gerçekten tehlikeli.Lanetli burası."dediginde Alaz'ın yakasına yapıştı.Sırtını duvara sertçe çarparken kemik seslerini duydum.Alaz inlerken

"Mira'nın söyledigini niye demedin? O zaman onun başına daha büyük bir şey gelecektir.Aptal mısın sen? Bir de kızı koruyacaksın.sözde."

"Sen...nasıl?"derken ellerini yakasından çekip düsmesini izledi.

Kırılan kemiklerini düzeltip ayaga kalktıgında "O zaman arayalım."

"Başka çaremiz yok."

Bütün butigi aramıştık ama hiçbir yerde yoktu.Geçtigime ant içtigim koridorda soluklanırken digerleri geldi.Eliza bana dönüp

"Bakmadıgımız bir yer kaldı mı?"diyince aklıma gelen ilk şeyi söyledim.

"Bahçe."

___________________

Dedigim şeyle hemen bahçeye inmiştik.Bahçyi karış karış ararken ayagımıza gelen suya baktım.Benimle beraber herkes oraya odaklanmıştı.Yavaş yavaş suyun geldigi yöne ilerlerken otobüsün yanına gelmiştik.

Otobüs'ün yan tarafına geldigimizde gözüm şaşkınlıkla açılmıştı.
Mira elinde meşaleyle duruyordu ve üzeri ıslaktı.Yani üzerine benzin mi dökmüştü.Aman Tanrım... Kendini öldürmek istiyor.

(Mira)

Bahçeye geçtigimde sayıları sıfira indirmeye çalışacaktım.Belki böyle hallolurdu.

Bahçede sakin adımlar atarken karşıda duran Azrayı gördüm.Aras ellerini Azra'nın boynuna dolamıştı ve öfkeyle bana bakıyordu.

"Bak halimize,Mira.Bana gelmedin ve acısını suçsuz kardeşin çekiyor.Onun tek suçu bana inanmak oldu.Bana inanıp sana inanmamak."dediktrn sonra agzında bir seyler geveledi ve Azra yere diz çöktü.Ben onlara bir adım atarken Aras onun çenesini tutup

"Ama biliyor musun Mira,bana gelmemekle büyük hata ettin.Ama üzülme hata yapan tek sen degilsin.Ben de seni bırakmakla hata ettim."dedikten sonra başını arkaya yatırıp kırdı ve sonra komple başını kopardı.

Ben onlara dogru koşarken birden ikisi de kayboldu.Yere damlayan kanlar da yok olmuştu.

Şaşkınlıkla etrafa bakınırken yere çöküp oturdum ve aglamaya başladım.Bir süre böyle kaldıktan sonra içimden gelen istekle geçen sefer yapamadıgım şeyi yapmaya karar verdim.Ölmeye karar verdim.

Otobüse geçip ekip çantasının içinden bir adet meşale aldım.Arka kısımdan benzini alıp indim ve otobüsün yanına geçip benzini başımdan aşagıya döktüm.Benzin etrafa yayılırken meşaleyi yaktım.Tenime yaklaştırırken duydugum sesle oraya odaklandım.

"Mira,dur!"diyen kişi Melisti.

Onu artık kardeşim gibi görüyordum hatta Azradan daha çok seviyoryorum diyebilirim.Azra'nın bana vermedigi degeri o veriyordu çünkü.

Aramızda bıraktıgı 3 adımlık mesafeden sonra durdu.Durmazsa ne olacagını biliyordu çünkü.Digerleri bana şaşkınlıkla bakarken Melis dolan gözleriyle

"Bunu yapma.Kardeşini yalnız bırakma."

"Özür dilerim."dedigimde Yaman "Hani özür dilemek işe yaramıyordu."dediginde tebessüm ettim."Bazen yalan söyleyebiliyorum.Özür dilemek bazen bizi affettirebilir."

"Bunu yapmak zorunda degilsin."dediginde gülümsedim acıyla.
"Agır geliyor,dayanamıyorum.Gözlerimi kapadıgımda herşeyi hatırlamaktan yoruldum.Sevgim hep karşılıksız kaldı."drdigimde bana bir adım attı.Adımıyla geriledim.

"İzin ver sevgini karşılayalım."derken Yaman da onunla aynı hizaya geldi.

"Korkuyorum."dedim gözümden akan bir damla yaşla.

"Neden korkuyorsun?"dediginde meşaleyi elimde saglamlaştırdım ve "Terk edilmekten.Yine yalnız kalmaktan korkuyorum."dedigimde Yaman

"Seni terk etmeyecegimi biliyorsun.Seni sevdigimi biliyorsun."dediginde herkes ona odaklandı.Ondan ilk defa sevgi sözcügünü duyduklarına eminim.

"Seni seviyorum,Mira."dediginde geriledim.

"Beni sevme.Beni sevmeni gerektirecek bir şey yapmadım.Sana hiç yakınlık göstermedim."dedigimde tebessüm etti ve bana bir adım attı.Melis ve digerleri arkada kalmıştı.

"Senin saflıgın,temizligin ve azmin seni sevmeme sebep oldu.Ailene olan bagın,koruma çabaların.Bunlar benim için başlıca sebepler.Güzelligin de buna katılınca kocaman bir aşk çıktı ortaya.Sen benim incitmeye kıyamadıgım degerlimsin ama şimdi sen kendine kıymak istiyorsun."dediginde geriledim ama o da bana dogru yürüdü.

"Benden sıkılınca bırakacaksın."dedigimde başını olumsuz anlamda salladı."Seninle mezara kadar giderim,Mira.Seni seviyorum."dedikten sonra bir hareketiyle belimi kavradı ve beni kendine çekti.Elimdeki meşaleyi alıp yere fırlatırken ellerim aramızda kalmıştı.Bir eli belimdeyken diger eli saçlarımdaydı.

"Seni asla bırakmam,buna alış."dediginde gülümsedim.Kolları veni sıkıca sararken kafamı gögsüne yasladım.Gözyaşlarım özgürlügüne kavuşurken durduramadım.

Yaman saçlarımdan öperken bir yandan da okşuyordu."Aglamanı sevmiyorum.Sen agladıkça mahvoluyorum."

"Durduramıyorum."dedim çatallaşmış sesimle.Beni daha çok sararken birden kendimi onun kucagında buldum.İlk önce şaşırsam da ayaklarım agrıdıgı için bir şey demedim.Gözlerimi kapatıp ellerimi gögsümde birleştirdim.

Yaman ilerlemeden önce dudaklarıma minik bir öpücük kondurdu.Bunun verdigi utançla kafamı gögsüne sokarken güldügünü işittim.

İlerlerken bir yerde durdu. Sonra sesini işittim."Dediginiz gibi otel lanetli ve kimse oraya girmeyecek.En azından benim sürüm."derken Alaza laf çarptıgını biliyordum.Yaman tekrar hareketlendiginde bir şeyin içine girdik.Bu tahminimce otobüstü.Beni yere indirmeden

"İstersen seni eve götürebilirim.Burda uyumayabilirsin."
dediginde cıkladım.

"Halim yok.Burda kalırım."dedigimde duyamayacagım şekilde homurdanıp beni koltuklardan birine bıraktı.Gözlerimi açıp yerimi edinirken Yaman da yanıma oturdu.Ona döndügümde bana bakıyordu.

"Sen gitmiycek misin?"dedigimde eli belimi kavradı ve beni gögsüne yasladı.

"Dediklerimi ne çabuk unuttun.Seni bırakmıycagım."derken gözlerimi kapadım.

Onun yanında kendimi güvende hissediyordum.Hep onunla olsam ne güzel olurdu.