HE=MY FIRST LOVE [ကိုယ့်အချစ်ဦး ](Completed)

အခန်း(၄၅) - သူ့အနားမှာကျနော်ရှိနေချင်သေးသည်

"ဘာဖြစ်လို့လဲ?"

"တကယ်လို့ပြည်တည်နာကိုမခွဲထုတ်ပဲ ထားမယ်ဆိုရင် အကြိတ်ကပိုပိုဆိုးရွားလာပြီးနောက်ဆုံး မှာ Cancerဆဲလ်တွေကိုအကြိတ်ကနေတဆင့် ဦးနောက်အတွင်းပိုင်းကိုပါ
ပျံ့နှံ့လာတဲ့အထိဖြစ်သွားနိုင်တဲ့အတွက် လူနာမှာအသက်ရှင်နိုင်ခြေ ခန့်မှန်းခြေအရ တစ်နှစ်သာအချိန်ကျန်ရှိတော့သည်ဟု ခန့်မှန်း......."

တီတီတီတီ..............

"ဟဲလို သခင်လေး.....သခင်လေး..."

မှတ်တမ်းစာရွက်ပေါ်ကစာပိုဒ်တစ်ပိုဒ်ကိုဖတ်ပြနေစဥ်မှာပင် သခင်လေးဖြစ်သူရဲ့အသံဟာရုတ်ချည်းပျက်တောက်သွားခဲ့လေသည်။

အေးစက်သောကြမ်းပြင်ပေါ်က ဟန်းဆက်လေးအား ပြန်ကောက်ယူလိုက်ပြီးနောက်မင်းခန့်ထည်ဟာလင်းထွဋ်ကိုပြန်ဆက်သွယ်လိုက်သည်။ ဖုန်း Screenမှာပြုတ်ကျထားတဲ့အရှိန်ကြောင့်အက်ကြောင်းလေးတစ်ခုကအထင်းသားပေါ်လို့နေသည်။

"မင်း အဲ့ရောဂါအကြောင်းဆေးရုံကနေအကုန်ရှာလာခဲ့! ပြီးတော့ ညီရဲ့ဆေးမှတ်တမ်းတွေကိုပါငါ့ဆီအကုန်ယူလာခဲ့!"

ကံကြမ္မာဆိုတာက အကောင်းကြီးပဲမလာနိုင်သလိုအဆိုးတွေကကို့ဆီခရီးနှင်လာတာကိုလည်းမမြင်နိုင်ဘူးဆိုတာသိပ်မှန်တယ်။

သူ့ချစ်သူလေးကိုတော့ သူဆုံးရှုံးခံလိုက်ရလို့မဖြစ်ဘူး ....
သူပါကျနော့်အနားမှာမရှိတော့ရင်
ကျနော့်ကမ္ဘာကြီးဟာအဓိပ္ပါယ်မဲ့သွားနိုင်တယ်

သူကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်ထိုင်ချလိုက်ရင်းခုတင်ဇောင်းကိုမှီကာမိုးလင်းဖို့စောင့်နေလိုက်သည်။မိုးလင်းမှပဲအဆောင်ကနေထွက်ပြီး ညီ့ဆီကိုသွားလို့ရမှာလေ......

သူခုတင်ဇောင်းကိုမှီရင်းခနမှေးမိသွားတဲ့အခါသူ၏မြင်ကွင်းထဲ၌ပုံရိပ်အချို့က နေရာယူသွားခဲ့လေပြီ။

ထိုပုံရိပ်တို့က ငယ်စဥ်အခါတုန်းကသူသိပ်တွယ်တာခဲ့ရဖူးတဲ့လူတစ်ယောက်ဆီသို့ပြန်လည်ခေါ်ဆောင်သွားခဲ့သည်။