" ပြန္တြန္... "
ေ႐ွာင္းက်န္႔ကေခၚလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ အိမ္ထဲကမည္သူကမ်ွ သူ႔ကိုဂ႐ုမစိုက္၊ သူေခၚတာကိုမၾကား၊ ေနာက္ဆံုး သူ႔ကိုပင္ျမင္ၾကပံုမေပၚ။
" ေဖေဖ.. "
ပြန္တြန္ကငိုၿပီး အသားညိဳညိဳ၊ပိန္ပါးပါးႏွင့္လူကိုေခၚသည္။ ထိုလူက စိမ္းသက္ေသာမ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္သာ ငိုယိုညီးတြားေနေသာပြန္တြန္႔ကိုၾကည့္ေနသည္။ ထို႔ေနာက္ေတာင္ေဝွးႏွင့္လူကိုၾကည့္ၿပီး ဆက္လုပ္ရန္ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ျပသည္။ ေတာင္ေဝွးႏွင့္လူက ပြန္တြန္႔အေလာင္းကို ေခါင္းမွစ၍ေျခဖ်ားထိတိုင္ေအာင္ ေတာင္ေဝွးျဖင့္အစုန္အဆန္တို႔ထိရင္းႏႈတ္မွခပ္တိုးတိုးရြတ္ဆိုေနေလသည္။ ထိုအခါ ပြန္တြန္တစ္ေယာက္အေလာင္းကိုခ်ည္ထားသကဲ့သို႔အမူအယာျဖင့္ လက္ေတြ၊ေျခေတြကပ္ေနၿပီး ၾကမ္းျပင္တြင္လူးလွိမ့္ငိုယိုေနေတာ့သည္။
" ေဖေဖ "
ပိန္ပိန္ပါးပါးနွင့္လူက သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဟန္ျဖင့္ထေအာ္သည္။
" တိတ္စမ္း..ဘယ္သူကနင့္အေဖလဲ၊ နင့္အေမလိုအက်င့္ပ်က္မိန္းမမ်ိဳးငါ့မွာမ႐ွိဘူး "
ေ႐ွာင္းက်န္႔မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ လူးလွိမ့္ေနသည့္ကေလးမေလးကိုဂ႐ုဏာသက္စြာေခၚမိသည္။
" ပြန္တြန္ "
ေ႐ွာင္းက်န္႔ေခၚသံကလည္းအခ်ည္ႏွီးျဖစ္သလို၊ ထိေတြ႔ရန္ႀကိဳးစားသမွ်အားလံုးကလည္းေလကိုသာဖမ္းဆုပ္ကိုင္မိသည္။ အတန္ၾကာရြတ္ဆိုမန္းမႈတ္ၿပီးခ်ိန္တြင္ ေတာင္ေဝွးလူကေဘးလြယ္အိတ္ကိုယူလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္လြယ္အိတ္ထဲမွထုတ္ယူလာသည္ကား ေ႐ွာင္းက်န္႔တို႔ထံေရာက္လာခဲ့ေသာပြန္တြန္႔ဝိဉာဥ္ပါ႐ွိသည့္အ႐ုပ္ပင္ျဖစ္သည္။ အ႐ုပ္ကိုအေလာင္းေဘးတြင္ပက္လက္ခ်ထားလုိက္ၿပီးေနာက္ ေတာင္ေဝွးျဖင့္အေလာင္းကိုထိသကဲ့သို႔ပင္ အ႐ုပ္ကိုလည္းထိျပန္ေလသည္။ ခဏအၾကာတြင္ အ႐ုပ္၏ဝမ္းဗိုက္ေနရာအားဓားျဖင့္ခြဲလိုက္ၿပီး အေလာင္းပါးစပ္ထဲမွအေႂကြေစ့ကိုႏိႈက္ထုတ္၍ ခြဲထားသည့္အ႐ုပ္ဗိုက္ထဲသို႔ထည့္လိုက္သည္။ အပ္ခ်ည္ႀကိဳးအမဲေရာင္ျဖင့္ အ႐ုပ္၏ဗိုက္ခြဲရာအားျပန္ခ်ဳပ္ၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ အျပင္တြင္႐ွိေနေသာပြန္တြန္႔ဝိဉာဥ္ပါေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့သည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ပြန္တြန္အ႐ုပ္အားေတာင္ေဝွးႏွင့္လူကယူသြားၿပီး ပြန္တြန္႔အေဖအားအိတ္တစ္လံုးေပးခဲ့သည္။ ပြန္တြန္႔အေဖက အိတ္ကိုဖြင့္ၾကည့္ေသာအခါေငြထုပ္အနည္းငယ္ကိုျမင္လိုက္ရၿပီး ျမဴးႂကြေသာ႐ုပ္သြင္ျဖင့္အခန္းတံခါးဖြင့္ဝင္သြားသည္။ အခန္းထဲတြင္ေတာ့ေကာင္ငယ္ေလးတစ္ေယာက္႐ွိေနၿပီး စားပြဲနားတြင္ထိုင္ေနသည္။
Extra
Start from the beginning