Wind of Broken Souls (Isla Vagues Series #2)

Kabanata 7

Ako:

I'm fine. I'm reading a book.

Lucian:

Oh? Review? I think you should eat again.

Ako:

Yup. Hindi naman ako nagugutom.

Lucian:

You have exam tomorrow?

Lucian:

Snack or a biscuit at least. You can drink a milk also so your brain could function well.

Nagsalubong ang kilay ko sa pangalawa niyang reply. May napagtanto pa akong isa. Why is he texting me this much? May ginagawa ba talaga 'to?

Ako:

Yes but now I'm reviewing for an entrance exam.

Ako:

I'm not a kid anymore to eat biscuits and milk.

Mabilis siyang nagreply. Halos sampung segundo ay meron na agad.

Lucian:

What school? I can talk to the admins for you.

Mabilis na tumaas ang kilay ko roon. Binasa ko muna ang pangalawa niyang mensahe bago siya sagutin sa isa pa.

Lucian:

Wala namang edad ang pagkain mg biscuits at gatas. You need it. I know that you're not a kid.

Ako:

No need. I'm not bobo. I can take the exam and pass to Guillermo.

Ako:

Fine. Kakain ako. Mabuti alam mo.

Lucian:

What the hell? Did I call you like that? I'm just suggesting. I know you're smart. I'm just giving a help.

Lucian:

Good. It's for my own good to know.

Natigilan ako sa una niyang reply at napakagat labi. Masyado yata ang nasabi ko kaya ganoon ang reply niya. Naguilty tuloy ako bigla. Habang muli akong nagtaka sa pangalawa niyang mensahe.

Ako:

Thanks for help but I don't need it.

Habang ang pangalawa niyang reply ay hindi ko na nireplyan. Nagpatuloy kami sa pagpapalitan ng mensahe tungkol sa entrance exam ko at tungkol sa Guillermo. Habang nagtitipa ng mensahe sa kanya ay may napansin lang ako at napagtanto.

Lucian:

What course?

Ako:

Architecture.

Am I bothering him? Gusto ko siyang tanungin kung may ginagawa ba siya at baka nakakaisturbo na ako sa kanya. What if he's doing a paper works now and he's facing his laptop but he can't because I keep texting him.

I bit my lower lip. Man in his age is mature already. They are not texting much like teens. Man like him is probably not into this thing anymore. Baka napipilitan lang akong replayan dahil mabait siya. He's nice and he's thinking that he shouldn't ignored me. Isa pa, takot 'yon sa kasungitan ko. Baka natatakot siyang mabugahan at ignorahin ko siya sa susunod na pagkikita namin.

Puwede namang harapin muna ang trabaho kahit may mensahe ako. Puwede namang huwag munang replayan agad agad at magpalipas muna ng ilang minuto kaya bakit ang bilis niyang magreply? Ganito ba siya kabait. Parang may nalasahan akong biglang mapait sa labi ko.