" Daha fazla ağlama yoksa !"

Kız " daha ne yapacaksın yetmedi mi ha yetmedi mi!"

" Sus !" Diyerek kız suratına hızlı bir şekilde tokadı bastı .
Ve bu bende bardağı taşıran son damla olmuştu . Kimse bir kadına bir kıza karşı böyle davranamaz .

Sinirle bulunduğum yerden yanlarına ilerledim . Sen kimsin ki? Nasıl vurursun  !
Kız beni farketmiş ti ama çocuk daha fark etmemişti .

Hızla kızın kolundan tutup "bir daha asla ve asla bir kadına karşı böyle bağırma tamam mı ! Buna hakkın yok!"

Çocuk suratıma bön bön bakıyordu . Tamam sessiz ve sakin biri olabilirim ama kendi cinsime böyle şeyler yapılmasına da izin vermem .!
Bir kadın olmak güçlü olmayı gerektirir .

İlerlemeye başladım ve kızı da peşimden getirdim .
Niye kendini ezdiriyordu ki . Hala suratını tutuyordu .  Çok hızlı vurmuştu tabiki canı yanmış olmalıydı .

Ayağıma takılan şeyle durdum ve eğildim .
Şimşek şeklinde baş parmağımın boyunda taşı olan zincirli bir kolyeydi .
Normalde almazdım ama dikkatimi çektiği için cebime koydum .  Sonra inceleyebilirdim .

Ve kalktım kız bana bakıyordu .

Yemek salonuna doğru geldiğimizde kıza doğru döndüm .

" İyi misin?"
Başını onaylar bir şekilde salladı . Eli hala yanağındaydı . Yavaşça elini ordan çektim ve yüzüne baktım.

Kıpkırmızı olmuştu ve çocuğun beş parmağı kızın yüzünü delecek kadar iz çıkarmıştı .

" Kırmızı olmuş ama geçecektir . Tavsiyem bir daha onunla konuşmamalısın ama senin kararın "

" Teşekkür ederim ve evet bir daha onunla konuşmayacağım " diye konuştu kız. Ve devam etti konuşmasına .

" Adın ne?"

" Elif senin ki ne ?"

"Aylin . Acaba beraber yürüyebilir miyiz burada kimseyi tanımıyorum ve sadece tanıdığım oğuzdu o da artık değişti "
Oğuz diye bahsettiği kişinin az önceki çocuk olduğunu anlamam kısa sürdü . Kız çok masum görünüyordu .

" Peki . Şimdi yemek salonuna gidelim"

Kafasıyla onayladı .

Yemek salonuna herkes gelmişti Oğuz bile bizde boş bir yere oturunca  kamp görevlisi konuşma yapmaya başladı.

" Merhaba çocuklar yemekleri yemeden önce herkes tek tek kendini tanıtacak "
İlkokul çocuğu gibi kendimizin tanıtmamızı istiyordu.

" İlkokul çocuğumuyuz biz "
hah tamda aklımdan geçeni söyledi .

" Hayır ama sırayla tanıtacak ve en büyük korkularınızı söyleyeceksiniz " en büyük korkularımızı mı? Ne gerek vardı şimdi buna .

Kimse sesini çıkarmayınca bende sessiz kaldım.

Bir kaç kişi tanıttıktan sonra sıra ardadaydı .

The Upside Down (ARA VERİLDİ )Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin