Ayrıca artık gülmemek ona zor gelmiş olacak ki attığı kahkahalarla açtı gözünü.
Yattığı yerden doğrulup avucunu Furkanın dudaklarına bastırdı. "Susman için bekledim ama bir türlü susmadın."
Furkan ağzının kapalı olmasından ötürü boğuk bir kahkaha atıp kocaman elleriyle ona kıyasla küçük kalan eli kavramış ve zaten dudaklarıyla temas halinde olan avuca bir öpücük bırakıp ayaklanmıştı.
Furkan o maç gününden sonra, kesinlikle bu çocuğu öpmeden duramazdı. Rahatsız olsa dillendireceğini düşünüyordu, kızarıp bozarmaktan başka sert bir tepkiside yoktu.
Sert bir tepki vermesine de gerek yoktu zaten çünkü sanki her dakika Furkandan gelen öpücük ya da sarılışa hazırlıklıydı vücudu. Kendi kendine omuz silkti küçük oğlan, hangi ara tanımıştı teni teninide bu kadar alışmıştı acaba?
Furkan elini tuttuğu elden ayırmayıp onu kaldırdı ve mutfağa doğru ilerlemeye başladı. Mutfağa geldikleri zaman elini serbest bırakmış patatesleri soymaya başlamıştı.
Bora bön bön bakınırken Furkan hafif sırıtışıyla omlet falan yapmasını söylemişti.
Oğlana kahvaltı hazırlayamamıştı, ama mutfağında gördüğü cıvıl cıvıl oğlanla hazırlamaktan da gayet memnundu.
Doğruyu söylemesi gerekirse mutfağa girdiği andan beri geri kalan her şeyi Bora yapmıştı.
Furkan ise sırıtarak onu izlemişti.
Bora homurdana homurdana işini yapmış, tavadan patates almaya çalışan Furkanın eline de vurup azarlamıştı.
Furkan hızlı ve kaçak öpücükler bırakıyordu Boraya. Tabi o an söylenmeyi bırakıp kızarık yanaklarıyla yaptığı işe odaklanıyordu sonrasında.
Furkan sıcacık hissediyordu, sanki Bora onunmuş gibi. Bu hisside sevmişti. Uzatmak istemeyen tarafı şuan güzel çocuğu tutup dudaklarına yapışmak istesede, aceleye getirmek istemiyordu.
Şuanki hallerinden de bir şikayeti yoktu aslında.
Furkan hislerinde ne kadar açıksa Bora da o kadar kapalıydı bu hislere.
Furkan kesinlikle onu altüst ediyordu ve tüm bu olanları hemen kabullenemezdi.
Garip hisler eşliğinde yemeklerini yediler. Toplaması hazırlaması kadar zevkli geçememiş Furkan Borasını öpememişti.
En nihayetinde salona geçip oturdukları sırada Furkan biraz daha rahat takılan taraf olduğu için ortamdaki garip atmosferi dağıtmak adına dudaklarını araladı.
"Var mı bugüne bir planın programın, yoksa artık var." Bora dalmış gözlerini oğlanın sesiyle tekrar ona döndürmüştü. Hafif irkilip kendine geldiğinde her zamanki yumurcak haline geri dönüp omuzlarını yukarı kaldırdı.
"Aslında vardı. Biliyorsun bir sürü plan program içinde yüzüyorum." dudaklarını düz bir çizgi halinde gerip kafasını ne yaparsın işte hayat dermiş gibi salladı.
Boranın yüzündeki ifadesi çok sürmeyip tekrar gülüşe çevirilince aynı gülüş karşısındaki oğlana da sıçramıştı. "Bak sen hele şuna. Varsada benimkiyle değiştir o zaman ayrıcalığımı kullanıyorum."
Bora kaşlarını kaldırıp güldü. "Yok ya, ne ayrıcalığın varmış. Seninle olan planımı iptal ettim tamda şuan."
Furkan omuz silkerek arkasına yaslandı. "Peki yoksa ayrıcalığı, formamı geri ver o zaman Bora efendi."
Bora gülerek Furkanın omzuna vurdu. "Çok şakacısın cidden, ben de şakacıyımdır. Hadi kalk gidelim artık ne oyalanıyoruz."
Furkanın yüzündeki sinsi sırıtış kahkaha evrilince Bora gibi o da kalktı, sabah markete gittiği için üstünü zaten değiştirmişti.
Ama odaklanmayı unuttuğu kendi kıyafetleri içinde ona bakan minik çocuk şuan ilah gibi gelmiş, gözüne sokulmuştu.
Tatlılığı onu kurşun gibi vururken gerçekten vurulmuş numarası yaptı ve göğsünü tutarak geriye sendeledi. "Ulan Bora yaktın buraları zalımın oğlu. Bu ne tatlılık."
Bora kahkaha atarak kızaran yanaklarını umursamadan Furkanın oyunculuğunun boşa gitmemesi için sahte bir telaşla göğsüne atıldı. "Furkan.."
Furkan yaptığını anlamış gülme isteğini zor bastırarak bir kolunu Boraya sarmıştı. Sesini acı çeker gibi çıkardı. "Bora.."
Bora aynı oyunculukla acı çeker gibi bir nida bıraktı dudaklarından. "Şş yorma kendini, söz veriyorum formana iyi bakacağım."
Furkan daha da fenalaşırken Boranın yanağından bir makas aldı. "Ölürsem kabrime gelme istemem." melodiyle söylediği şeyle Bora omzuna vurup geri çekildi.
"Zaten beni yavaşlatırsın, gidiyorum ben." Furkan düzelirken az önce makas aldığı yanağına art arda bir kaç öpücük kondurdu tatlılığının hıncını çıkarırcasına. Eh rahat rahat sevmiyordu henüz bunlarla idare edecekti.
Bora ise istemsiz kızarık yanaklarıyla gülümserken ortamı dağıtmak adına dudaklarını araladı. "Bu akşam Hamzanın doğum günü, yengemler evi süslerken dışarda oyalamamız lazım. En sevdiği abisi olarak eşlik edersin sanırım?"
Furkan gözlerini büyültürken minicik çocuğun doğum gününü unuttuğu için kendine küfretti. Çocuk henüz aklına yer edecek kadar yaşamamıştı bile. "Ulan nasıl unuturum ben paşamın doğum gününü."
Bora onun bu haline daha çok gülmüştü. Her ne kadar kıskansada çok hoşuna gidiyordu Hamzayı bu kadar sevip ilgilenmesi.
Bora biraz daha durursa odağın tekrar kendisi olacağını anlamıştı edilen iltifatlardan kaçmak için hızla kaldığı odaya yöneldi ve üzerini bir çırpıda değiştirdi.
Hayatında sadece arkadaşlarından iltifat almış biri olarak, tabi bir de hoşlandıkları insanların "karakterin çok güzel aslında niye sevgilin yok" demeleri dışında, ona Furkan gibi yaklaşıp güzel sözler yağmuruna tutan biri olmamıştı.
Haliyle utançtan ölüyordu.
Eski kıyafetlerini giyinip içeri döndüğünde Furkanın telefonla konuşmasını bölmemek için sessizce yanına oturdu.
"Abicim el kadar bebe işte ne severse ondan alacağım yok mu böyle çok sattığın bir şeyler paketle be abi. Erkek aynen, olur abi. Tamam ben akşam sen kapatmadan gelir alırım. Güveniyorum sana abicim hadi hayırlı işler."*
Bora gülümsemesiyle parmaklarıyla oynarken Furkan telefonu kapayıp onu süzmüştü.
"Seni de şu sweat dışında bi ilk karşılaşmamızda gördük be güzellik."
Göz devirip alt dudağıma dişlerimi geçirirken kızarmamaya ve gülümsememeye özen gösteriyordum.
"Cıvıma Furkan kalk."
Yani Furkanın konuşması çok gereksizdi ama o kadar içimden geldi ki ıwlaşqşaöwsl
Bölüm atmak ve yazmak için yorum ve okunma sayısının yükselmesini bekliyorum okuyanlarla etkileşim haline girmeden devamını şekillendirmek istemiyorum😔😔😔
Ama yazıyorum😔😔
Ama yine de yorum atın😔😔😔
Al Yanak Allanıyor
En başından başla
