Hindi ko magawa ng maayos ang ginagawa ko dahil iniisip ko yong invitation letter na pinadala ni Pia. Kung pupunta ako, malamang nandoon din ang mga kaibigan ko at makikita ko naman si Marcus.
I was happy back then, wala pa akong pinoproblema at all the things that I have in my mind is to be with my friends and Marcus, but eversince I came back here pakiramdam ko ang layo na ng gap nila sa akin, they were all living with pretty normal life and happy with their love onece while ako, heto naka stuck sa mga bagay na iniwan at napagsisihan ko. I miss those days, laughing and being inlove.
"Ang lungkot ko, hay kawawa naman ako...I guess I'm all alone" mahinang sabi ko sa sarili ko,
Kaagad kong tinuon ang pansin ko sa ginagawa ko nang mahagip ng paninngin ko yong cap ni Pollocks, Nasaan kaya siya? Nasa park kaya siya at nakapang halukiphip at natutulog? O sa nakakatakot na restaurant na nakatayo sa gitna ng abandunadong building at umiinon ng masarap na inumin? O nasa tabing dagat?
..........
"Mukhang hindi siya makakalabas ngayon." Nakangiting sabi ng binata habang may hawak na wine glass sa kamay niya. "Dumating na po pala kayo." Sabi nong lalaking singkitang mata na may mapuptlang mga balat at animoy nasa edad 18 pero parang mas marami nang nabasa at napag aralan dahil sa suot nitong makapal na salamin.
"Kamusta ang bakasyon niyo? Nahanap niyo ban a ang hinahanap niyo?" tanong nito.
"Hindi pa." tipid na sagot nito at agad na nilingon ang kaharap nito. "Hay ang tagal niyo nang hinahanap yon tapos hindi niyo parin nakikita? Hindi kaya hindi siya nabuhay sa panahong toh."
"Hindi ko alam." Tipid na sambit ng lalaki, naalala na naman nito ang babaeng hinahanap niya. "Maiwan na kita, nga pala may isang imbitasyong kaka rating lang kanina." Inabot naman lalaki ang imbitasyon.
"Charity event?" sambit nito na kaagad na nilingon ang batang lalaki na umabot.
"Kyle, ito ba ang charity na lumapit sa atin noon nakaraang buwan?"
"Yes naging successful kase yong paggawa nila ng mga malalaking program for the children foundation kaya may isinagawa silang kaunting kasiyahan para sa mga naganap at magaganap pa." pagpaliwanag ni Kyle.
"Talaga? Kaya pala ang dami paring mga batang pakalat kalat dito. Tsk politician." Sambit ng binata at kaagad na inabot ang imibitasyon sa kasama. "Ikaw na bahalang magpanggap na ako, wala akong ganang pumunta." Sambit nito at kaagad na naglaho.
Naiwan namang naka kamot sa ulo ang ang binata. "hay, bat niya ba kase ako sinama sa negosyo nito gayong wala naman siyang balak magpatakbo nito." reklamo pa nito.
~ASTHER POV~
Alas 2 na ng madaling araw, hindi ako makatulog o makagawa ng mga ginagawa ko kaya naisipan kong pumuslit at magmaneho sa labas. Hininto ko ang sasakyan sa labas ng park at kaaga na naglakad. Hindi na ako nagulat nang napansin ko kung sino ang nakita ko. Nakahiga ito sa may bench habang ang dalawang kamay nito ang nagsisilbing unan niya habang naka titig sa kalangitan. Naglakad ako dito bitbit sa kaliwang kamay ko ang mainit na kape na kaka bili ko lang, natutulog ba siya o hindi?
"Bakit ka na naman nandito?"
"Gusto lang kitang makita kaya pumunta ako dito." Sagot ko sa kanya at inabot ang mainit na kape na binili ko.
"Bakit gusto mo akong makita?"
"Hindi ko alam, siguro dahil napalapit na ako sayo kaya ganun."
"Tsk. Is that your reason? Kaya lumabas ka talaga ng ganitong oras?"
"Oo." Sagot ko sa kanya na siya namang lumingon sa akin. "don't worry wala akong gusto sayo, nandito lang ako dahil nalulungkot ako." Pagpaliwanag ko.
"You think I can help you with the loneliness you feel? I am telling you, I am more lonier than you." Sambit nito sa akin, oo nga naman, unang tingin ko palang dito noong unang nakita ko siya, parang ang bigat ng pinagdaaanan nito.
"Haisttt. Don't look at me with that pitiful look." Pagsaway nito. siya tong nagsabi na mas malungkot siya sa akin. Hay di ko siya maintindihan.
"kaya siguro tayo nagkakilala dahil pareho tayo, hay bat ba ang sama mundo bat ang sama ng diyos?"
"you hate god?"
"Actually I don't just hate him but also I lost my faith and believe that he exists. Hindi na ako naniniwala na may ganun. God, evil ano pa ba? Demon. Siguro alien maniniwal pa ako pero ang mga ganun, hindi na." Sagot ko sa kanya at hinigop ang kapeng iniinom ko.
"Siguro ang dami mo nang napagdaanan kaya sinasabi mo yan. With that I will give you three tap." Sambit nito at tinap ang likod ko. Huh? para saan naman ang three taps? Nakatitig ako dito habang tinatap nito ako sa likod. Teka, why am I feeling like this? "teka, para saan naman yan?"
"tsk. Parang di ka tao." Sagot nito at inayos ang pag upo.
"Sabi mo nalulungkot ka kanina, consider that as comfort, yan lang ang makaya kong maibigay sayo." Sambit niya at hinigop ang kape na bigay ko.
"Kung ganun bibigyan din kita, I'll give you six tap." Sambit ko at akma nang itap siya pero dumistansiya siya. "Nope I don't need that." Sambit nito. Tinaasan ko lang ito ng kilay. "Ok, then, consider my coffee as a comfort, mas maganda yon kesa sa tap." Sagot ko sa kanya na ikinangiti niya. "Its just a coffe, It will never be a good comfort for someone like me." Sambit niya. Kaagad siyang natigilan at lumingon sa kalangitan na siya namang nilingon ko. Hindi ko maiwasang makaramdam ng pagkatuwa nang maisalayan ko ang ganda ng tinatawang nilang meteor shower, ngayon lang ako nakakita ng actual na pangyayareng to at kasama pa ang lalaking to.
.......
"Ok that's it. I am leaving," sabi nito at agad na tumayo. "Teka, hindi mo man lang ba patatapusin ang---"
"I'm going." Sambit nito at naglakad na. Ano naman kaya ang bumabagabag sa kanya? Bigla itong huminto at naglakad pabalik sa kinaruruunan ko. "You should go first." Sabi nito. "Ako? Mamaya na, tatapusin ko lang yong Meteor shower." Narinig kong nagpakawala ito ng malalim na pagbuntong hininga bago umupo ulit sa tabi ko.
"Sabi mo aalis ka." Saad ko habang hindi inaalis ang panginin sa kalangitan.
"Mahina ka, baka pag iniwan kita dito ng mag-isa...." Natigilan ito, hindi kaya sasabihin niyang manganganib na naman ang buhay ko? Mukhang ayaw niyang malaman na niligtas niya ako, siguro iniisip niyang hindi ko alam kung ano ang nangyare sa araw na yon.
"Nevermind." Dugtong nito at inayos ang sarili, nakapanghalukiphhip itong at kaagad na pinikit ang mga mata. Kung sino man tong katabi ko, wala na akong balak kong ano ang hiwaga sa pagkatao nito, as long as he is always around, it is enough just to make me feel that I am not alone.
"Di ba gusto mong matapos panuorin ang meteor shower, bat sa akin ka nakatingin." Kaagad akong dumistansiya dito nang ma realize kong matagal nap ala akong nakatitig dito. I clear my troat as I look up the sky.