Crazy
"Miss Viola! I miss you!" Ang tili at sigaw ni Kakay ito. Yumakap siya sa akin at tinitigan ang kabuuan ko.
"Tumaba ka 'ata, Miss Vi? Oy, nagustuhan mo na ang resort ano? O baka naman nagustuhan mo na si Lorenzo." Lumaki ang mata niyang nakatitig sa akin at napangiwi na ako.
"Over those frogs, dead body, Kakay!" Sabay nguso ko sa fishpond sa harapan.
May iilang palaka kasi na nandito at maingay pa! Maulan ang buong linggo. Mabuti na lang at natapos ko na ang landscape na ginawa namin ni Ivan. Naghihintay lang din kami sa delivery. E, mukhang mahihirapan kaming gawin ito ngayong linggo, dahil walang tigil ang ulan.
Panay na ang iwas ko kay Lorenzo. Simula kasi nang gabing iyon ay ang mukha na niya at halik ang palaging bumabalik sa isip ko.
I hate to admit, but he's getting on my nerves, and he's spoiling most of my days. Pero kahit anong iwas ko sa kanya, ay para siyang kabuti na basta na lang susulpot sa harapan ko!
Tinitigan na ako ng mabuti ni Kakay habang nakatitig ang mga mata ko sa fishpond sa harap. Napakurap ako, dahil ang mukha na naman ni Lorenzo ang nakikita ko ngayon.
Ugh! May mali na 'ata sa utak ko!
"Mabuti na lang at may eroplano at nakasakay ka," pilit na ngiti ko kay Kakay.
"Akala ko nga ma-kansela ang flight ko, Miss Vi. Mabuti na lang at hindi. Ang sungit pa naman ng panahon."
"Hang-on. Ang utos ko? Dala mo ba?"
"Yes, Miss Vi. Nandoon sa loob ng maleta ko. Kukunin ko na ba?"
"Mamaya na. Kumain ka muna. Kararating mo lang," ngiti ko sa kanya.
Inutusan ko kasi siyang dalhin ang maliit na lumang box na nasa storage room ko. Matagal na itong hindi ko binuksan.
It's my treasure chest of little memories—old pictures and letters from when I was in grade school and secondary school. I saw it when I was cleaning the attic. Doon nakalagay ang lahat ng mga lumang gamit sa attic room sa itaas ng kwarto.
At first, I was too scared to climb the attic. I even took Kakay with me. May hinahanap kasi ako noong araw na iyon, kaya naisama ko siyang umakyat sa attic storage room.
"Alam mo, Miss Vi. May nahanap akong isa pang box doon sa attic. Kagaya rin ito ng box na ipinakita mo. E, nalito ako sa dalawa. Kaya ang dalawa na ang kinuha ko."
"Ha?" awang ng labi ko.
I can't remember that I have two of the same design. Isa lang naman ang meron ako. Impossible naman.
"Are you sure? Baka naman kay Mama iyon. Kinuha mo talaga?" kunot-noo ko sa kanya.
"Hala! Kay Madame iyon? Naku, hindi ko alam, Miss Vi. Magkapareho kasi, kaya kinuha ko na lang din."
"Mabuti naman at nagkasya sa maleta mo?"
"Maliit lang naman iyon, Miss Vi. Dalawang damit lang ang dinala ko at pantalon. Bibili na lang ako ng damit dito," ngiti niya at tumango na ako.
Tumingala ako at sabay na bumuhos ang malakas na ulan mula rito sa kinatatayuan namin, dahilan nang pag-atras namin dalawa.
"Pasok na tayo."
Nauna na akong humakbang palayo sa kanya. Iniwan ko na siya sa kusina at umakyat ako patungo sa meeting staff area. We'll probably outline the final layout of the rooms. Dapat kasi sa kabilang resort namin ito gagawin. Pero dahil hindi maganda ang panahon ng linggong ito ay dito na muna kami.
Ang nakangiting mukha ni Ivan agad ang sumalubong sa akin. Naglakat sa lamesa ang mga blueprint at sketch plan na gawa niya. Katabi niya ang isa pang Engineer, he's a Civil Engineer, si Engr Glenn Mondragon. They work as a team here.
Engineer Ivan Fortunato is our Architect, and Engr Glenn Mondragon is our Civil. They both looked at me at the same time and smiled. I smile, too. Walang ibang tao rito maliban sa kanilang dalawa. Akala ko pa naman nandito si Lorenzo, eh wala pala.
And why do I expect him to be here? Mas mabuti nga'ng wala siya rito para walang buntot sa likod ko.
"Hi, Viola," si Glenn. Tumayo siya at inilahad ang upuan sa tabi ni Ivan para maupo ako sa gitna nilang dalawa.
"Thank you. Simula na ba o patapos na?" tanong ko.
"Halfway," si Ivan sabay hilot sa sentido niya. Tiningnan ko na ito sa mesa at tama nga naman, patapos na sila.
"What do think?" si Glenn sa akin.
"Hmm..." nag-iisip ako habang tinitigan ito.
Ang totoo wala akong naiintindihan dito. E, ikaw ba naman? Titigan mo kaya ang purong sketch at blueprint. Guhit Engineer na pinagdugtong-dugtong na may numero. May maiintindihan ba ako? Wala ano! E, ibang estilo ng desenyo ang tinapos ko! Hindi ganito. Pero in-fairness malinis at maganda ang pagkakagawa at naiintindihan ko na rin kahit papaano.
"Next month puwede mo ng simulan ang interior design, Viola. Matatapos na natin ito. Binibilisan ko na may proyekto pa akong kasunod nito," si Ivan sa akin at tumango na ako.
"Same here, bud. Enzo is actually pressuring me." Iling ni Glenn sabay titig sa akin.
Napatitig kasi ako sa kanya. Ngayon ko lang siya napansin ng tudo at malapit sa akin. I have seen him a few times before, but from afar. He's famous at his job. Sikat pero ang mas nagpapasikat sa kanya ay ang pangalan niya. He's a Mondragon, and he belongs to a group of elite Mondragon billionaire's royalties.
"You're the fashion interior designer, right, Viola?" he smiled, and I nodded.
"Enzo Denver is looking for one to work a design on his newly built Mediterranean House in the Island. Hindi niya kasi nagustuhan ang ginawa nang una. May ipapabago lang siya. Do you want the job?" ngiti niya.
"H-Ha?" utal na tugon ko at napalunok na akong nakatitig sa kanya.
"No. She's not free, bud."
Ang boses mula sa likod ang sumagot. Kakapasok lang din niya at may kasama siya.
"Lorenzo! The Ferrero fierce, man!" si Glenn sa kanya at nag handshake na sila.
"Kumusta? Tapos na ba?" si Lorenzo. Tumabi agad siya sa akin at hinaplos na ang likod ko. Tinitigan niya ang mga papelis na nagkalat sa mesa.
"Malapit na," sagot ni Glenn at napatitig siya sa kasama ni Lorenzo ngayon.
Tumaas na ang kilay ko sa babaeng kasami ni Lorenzo.
She smiles at her widest while chewing her bubble gum. Matangkad, mestisa at maganda. She stared at Glenn with her wicked smile, and Glenn looked away. Tumaas lang din ang kilay niya kay Glenn at napako na ang titig sa akin. Tinitigan pa niya ako mula ulo hanggang paa.
"By the way. . ." si Lorenzo.
"Hi! I'm Carmella!" Putol ni Carmella sa pagsalita ni Lorenzo at mabilis na hinawakan ang kamay ko.
"You must be Penelope Viola, right?" ngiti niya at hindi pa bumitaw sa akin.
"Y-yes," pilit na ngiti ko.
"Oh, great! Finally nice to meet you. Penelope. Nagkita rin tayo. The past and the present," sa pilyang ngiti niya kay Lorenzo at napailing na si Lorenzo sa kanya.
"I wonder who's gonna be the future to this drama?" lawak na ngiti niya at bitaw sa kamay ko.
"Carmella," igting ng panga ni Lorenzo sa kanya at nawala agad ang ngiti sa mukha ni Carmella.
"Ikaw naman 'di na mabiro. Parang wala naman tayong pinagdaan noon," kindat ni Carmella kay Lorenzo. Pero agad nabaling ang titig ni Carmella kay Glenn at Ivan. She look at the work on the table and walk closer towards Ivan side.
"Hi..." Ngiti niya kay Ivan at halos idikit na niya ang katawan nito.
Sinunod ko lang siya nang tingin. Hindi ko tuloy mabasa kong anong klaseng babae siya. E, ang landi niya!
"How are you feeling, love? Did you miss me?" he smiled at me, and I looked away.
"She's obviously not, Lorenzo. Ang baliw mo!" si Carmella. Siya ang sumagot sa tanong ni Lorenzo at bahagyang natawa na si Ivan sa kanya.
Rinig ko ang mahinang mura ni Lorenzo na nakayuko pa ang ulo. Tumikhim si Glenn at kinuha ang iilang papelis at gamit niya sa ibabaw ng mesa.
"I'm done. Magkita na lang tayo bukas, bro," si Glenn kay Ivan. Tinapik lang din niya ang balikat ni Lorenzo at agad na umalis na.
"I hate that bastard!" mahinang mura ni Carmella.
"Oh? Magkakilala ba kayo baby ko?" pabirong tugon ni Ivan kay Carmella at natawa na. Pinalakihan siya ni Carmella ng mga mata niya at binatukan pa ito.
"Ouch! That's rude!" reklamo ni Ivan at humawak siya sa balikat niya pero natatawa pa rin.
I don't know what sort of woman she is, but the way she smacked Ivan on his shoulder was not ordinary. She can fight.
"Wala na talagang lalaki na papatol sa 'yo, Carmella. Hindi kita type!" Bahagyang tawa ni Ivan sa kanya at napahawak pa siya ng husto sa balikat niya. Masakit siguro ang ginawa ni Carmella.
"Don't say that, Ivan. Baka kainin mo ang sinabi mo." Naupo na siya sa mesa at humarap na kay Ivan ngayon.
"Akitin mo na lang ang mga bodyguards ni Lorenzo. Marami sa baba!" pagbibiro ni Ivan at napatitig na ako kay Lorenzo.
My brows crossed when I stared at him. He swallowed hard and cleared his throat. Ivan and Carmella went quiet and stared at us.
May mali 'ata. May hindi ba ako nakuha o may hindi ba ako nakita?
Since when did Lorenzo has his guards around me? Wala naman ah? Mga tauhan naman ni Papa ang nasa baba at mga tauhan namin.
"Oh, my bad. W-What I mean is. . . iyong mga tauhan ng resort akitin mo, Carmella!" pagtatama ni Ivan.
Carmella chuckled and rolled her eyes. Naging troll na tuloy ang paningin niya kay Ivan ngayon at umatras na ito sa harapan niya. Humawak agad si Lorenzo sa baywang ko at iginiya na niya ako palabas dito.
"Let's get out, love. The two of you behave!" Turo ni Lorenzo sa kanilang dalawa.
"Bro, help!" si Ivan sa kanya at napailing lang din siya.
Lumabas na kami at sa balkonahe na nagtungo. Malakas pa din ang ulan sa labas at nang tiningnan ko ang baba ang kotse ni Glenn Mondragon ang nakita ko. Palabas na sa gate ng resort ito.
"Do you want to go out swimming tonight?"
Tinitigan ko na siya. Minsan nagtatanong na ako sa sarili ko. May mali ba sa taong ito? Lorenzo is not bad at all. He's got the qualities that other woman loves to have from a man. He can cook, he can do other sort of jobs. He can be your cleaner, gardener, guard and bed warmer. To think he can really kiss so damn good... Pero iwan ko ba, wala talaga akong nararamdaman sa kanya.
"Not tonight, Lorenzo. Umuulan!" inis na sagot ko at iwas sa titig niya.
"But you like to swim in the rain, love."
I chuckled and shook my head. "Really? Huh, in your dreams!"
He just shook his head and smiled sweetly.
"You're the same, love. Your sweet behavior reminded me of you when you were only seventeen," he smiled again and winked.
Napailing na lang din ako sa sarili ko. Kung may baliw man sa aming dalawa ngayon ay siguradong hindi ako ito.
Tsk, iba nga naman mabaliw ang isang Lorenzo Ferrero.
—-❤️❤️❤️—-
Thank you for waiting, and please don't forget to vote always 😘